Vaderdag, een dag om alle vaders, papa’s, vakes te vieren. Als er eentje het verdient om gevierd te worden, is het wel mijn papa. Of mijn vake, want zo noemen we hem.
Mijn vake
Achtentwintig was je toen mijn broer, de oudste van ons drie, geboren werd. Vijf jaar later werd ik geboren als jongste van het gezin. Nu ben je een jonge zeventiger.
Vol fierheid en met warmte vertelde ik de collega’s over de papa die je was en bent. Over hoe fantastisch je met de kleinkinderen omgaat. Over hoe zorgzaam je bent en hoe je steeds tijd voor ons maakte en nog maakt.
Je werkte als gepassioneerd leerkracht in het secundair onderwijs en zorgde ervoor dat je uurrooster afgestemd was op wat wij, je vrouw en kinderen, nodig hadden.
Je leerde ons lezen en genieten van het lezen. Nu nog krijgen we elk jaar jouw persoonlijke boeken top 10 of 20 van het jaar met de nieuwjaarswensen mee. Jij en moeke leerden ons om echt en oprecht in het leven te staan.
De nieuwe man: een aanwezige papa een super-opa
Ik weet nog hoe je me leerde witte saus maken, of me hielp bij het herstellen van een fietsband. Want eigenlijk was jij een nieuwe man avant la lettre.
Nu geniet ik ervan om je naast mijn kindjes te zien zitten op de kleine stoeltjes of in de zetel met een boekje.
Ik vroeg mijn vake hoe hij zelf zijn rol als papa en opa ervaart en of hij er iets over wou schrijven? Hij dacht even na, belde me op en las me voor wat je hieronder kan lezen. “Wat denk je?”, vroeg hij, in al zijn bescheidenheid, toen hij klaar was met lezen.
Ik zat met tranen in de ogen, het was er boenk op. Helemaal ons vake.
Bedankt vake, om dit te schrijven. Dankjewel om te zijn wie je bent. Merci om er voor ons te zijn. Vroeger en nu nog.
Vake aan het woord
Hoe ik mijn papa-zijn en opa-zijn ervaar? Met veel dankbaarheid om wat de voorbije 44 jaar mij op dat vlak schonken, met fierheid om wat onze drie kinderen en zeven kleinkinderen geworden zijn.
En hoe zij mij ervaren? Was en ben ik er genoeg voor hen? Achteraf gezien vraagt vader-zijn wel wat tijd qua aanpak en geduld. Tegen dat het derde kindje er was, leek dat al een stuk vlotter te gaan.
Bij kleinkinderen loopt dat nog spontaner, merk ik.
Va en zijn boeken
Elke mens heeft zo zijn voorkeuren, kwaliteiten en gebreken. Bij mij is er alleszins een gebrek aan handigheid – geen gave voor knutselen of verbouwen. Wat niet belet dat we samen met legoblokken al heel wat bouwsels hebben ineengezet.
Maar je kan ook andere dingen doorgeven aan kinderen en kleinkinderen, als het maar authentiek en liefdevol gebeurt. Daar gaat het om. En bij mij is dat een voorliefde voor lezen en literatuur.
Er werd al eens gelachen met “va en zijn boeken”, maar geleidelijk aan werden heel wat van mijn boeken uitgeleend door de kinderen. Of omgekeerd: door hen gelezen boeken werden mij bezorgd. Onlangs nog de prachtroman “Tot in de hemel” van Richard Powers, waaruit blijkt dat we de natuur beter maar beschermen en koesteren.
Een verjaardagswens luidt soms: “Op naar weer een jaar vol leesplezier”. En van mijn petekind ontving ik in december een briefje: “Liefste opa, in het nieuwe jaar ontvoer ik je met mijn chauffeur naar de Passa Porta in Brussel. Daar help ik je een boek te kiezen.”
Grootouders en ouders zijn geen supermensen
Vertellen doe ik ook graag, af en toe zelfs in de klas van een van de kleinkinderen… en tijdens de coronacrisis af en toe via WhatsApp.
Ouders en grootouders zijn geen supermensen, dat weten we allemaal. Maar het doet des te meer deugd om een van de kinderen te horen zeggen: “Bedankt moeke, vake om ons te laten worden wie we zijn. Om ons te steunen waar we het nodig hadden en hebben. We hopen dat we ons kindje een even warm nest zullen kunnen geven.”
Meer artikels over Vaderdag lees je hier.
Volg ons ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 10/06/2020, laatste update op: 16/06/2020