Het plan voor dit interview was: een babbel over gezondheid met drie generaties Everts. Het moest eens niet over motorcross gaan. Dat plan is dus voor de helft mislukt. We hebben het zeker over gezondheid gehad – tonnen respect voor het hoge doorbijtersgehalte van die mannen – maar niet praten over sport bleek geen optie. Het leven van Harry (72), Stefan (52) en Liam (20) Everts is zodanig verweven met motorcross, dat het deel uitmaakt van zowat elke zin. Het is zelfs al prijs bij de eerste vraag die ik stel.
Stoppen met roken
Harry, herinner jij je nog de geboorte van Liam, je eerste kleinkind?
Harry Everts: ‘Zeker! Dat was rond de Grand Prix in Namen, toch?’
Stefan Everts: ‘Klopt, Liam is geboren op vrijdag, en de dag daarop heb ik de Grand Prix van Namen gewonnen.’
Was die geboorte een emotioneel moment voor jou, Harry?
Harry Everts: ‘Goh, ik vond dat wel tof en fijn, maar in mijn hoofd was ik vooral met de cross bezig. Ik ben niet compleet in tranen uitgebarsten toen ik Liam voor het eerst zag.’
Liam Everts: ‘Maar je bent toen wel gestopt met roken, he?’
Harry Everts: ‘Klopt! Ik zal dat nooit vergeten want ik denk er op je verjaardag nog elke keer aan: “Vandaag ben ik zoveel jaar gestopt met roken!” Het was niet makkelijk, maar ik ben er toch in geslaagd. Voordien had ik al heel wat pogingen ondernomen; dan gooide ik in een opwelling al mijn sigaretten en aanstekers weg en stopte ik twee uur later aan een winkel om nieuwe te kopen en moest ik die twee gemiste uren weer inhalen! (gelach)
Stefan heeft als kind heel vaak in de auto gezeten tussen rokende volwassenen. Nu vinden we dat onverantwoord, maar toen stonden we daar niet bij stil. We beseften niet hoe ongezond het was. Hoewel ik al twintig jaar geen sigaret meer heb aangeraakt, zie je op foto’s van mijn longen nog altijd dat ik gerookt heb: allemaal zwarte spikkeltjes!’
Jij rookte dus ook tijdens je actieve sportcarrière?
Harry Everts: ‘Zeker, iedereen deed dat toen, wij maakten zelfs reclame voor sigaretten!’
Sugarjunky
Hoe belangrijk is een gezonde voedings- en levensstijl voor jullie?
Liam Everts: ‘In de tijd van opa deed dat er niet zoveel toe, tijdens de carrière van papa was er al wat meer over geweten, en vandaag verloopt alles volgens een strak schema; zowel training en recuperatie als voeding en slaap.’
LEES OOK > Diëtiste Latifa Ajattar geeft tips rond gezonde voeding in het gezin
Moet jij heel hard op je eten letten?
Liam Everts: ‘Ik eet gezond en ik snoep niet, maar ik moet zeker niet alles afwegen zoals bijvoorbeeld wielrenners dat doen. Onze sport is zo technisch dat bloedwaarden veel minder van belang zijn om het verschil te maken tijdens een wedstrijd.’
En zo eens een pakje chips ’s avonds, mag dat?
Liam Everts: ‘Als je een cross hebt gereden, eet je ’s avonds wat je wil.’
Stefan Everts: ‘Een keer zondigen kan zeker geen kwaad, je verbruikt tijdens een wedstrijd meer dan genoeg calorieën. Ikzelf was daar losser in dan Liam, ik ben nogal een sugarjunky en durfde tussendoor al eens snoepen of frisdrank drinken. En ja, ik lette wel op mijn voeding, maar dat gebeurde allemaal meer op het gevoel. Ik moest gewoon zorgen dat ik genoeg proteïnen en koolhydraten binnenkreeg. Vandaag werken sportmannen zoals Liam met voedingsdeskundigen en professionele apps.’
Hoe verlopen de feestdagen bij jullie? Komt daar veel eten en drinken bij kijken?
Harry Everts: ‘Wij hebben eigenlijk nooit uitbundig gefeest, ik had dat van thuis uit ook niet echt meegekregen.’
Stefan Everts: ‘Er was ook altijd cross op de feestdagen.’
Harry Everts: ‘Cola kenden wij vroeger simpelweg niet, en als sportman bleef je maar beter weg van zoete dingen zoals ijsjes of zo.’
Stefan Everts: (lacht) ‘Maar roken deed je dan wél! En ik herinner me toch ook een periode dat je af en toe een fles wijn leegdronk.’
Harry Everts: ‘Dat is allemaal voorbij hé, Stefan, dat was vroeger…’
Stefan Everts: ‘… toen je nog een sportman was!’ (gelach)
Harry Everts: ‘Ja maar, ik trainde zoals een beest! De dokter zei altijd tegen mij: “Volg gewoon je natuur.” En dat deed ik.’
Liam Everts: ‘Wow, ik zou niet uit mijn bed geraken voor mijn looptraining als ik de avond ervoor een fles wijn gedronken had!’
Harry Everts: ‘Daar had ik geen probleem mee. Maar door het roken kreeg ik bij het wakker worden wel hevige hoestbuien. Voor de rest lette ik goed op mijn gezondheid, echt waar.’
Stefan Everts: ‘Ikzelf dronk tijdens het crossseizoen geen alcohol, maar vlak erna had ik altijd een periode dat ik even helemaal losging. Dan wou ik feesten als de beesten. Wanneer ik dan weer begon aan de voorbereidingen van het volgende seizoen, maakte ik een klik en stopte ik ermee. Maar die periode ertussen had ik even nodig.’
De kleur van zijn motor
Liam, in september heb jij door een val tijdens een wedstrijd in China een nekwervel gebroken, hoe gaat het nu met jou?
Liam Everts: ‘Goed! De revalidatie zit erop en ik ben alweer aan het trainen.’
Harry Everts: ‘Ik heb dat ongeluk van op een afstand zien gebeuren; ik zag een motor in de lucht vliegen en dacht: “Het zal Liam toch niet zijn zeker?” Nu ja, ik ken de kleur van zijn motor dus ik wist eigenlijk het antwoord al.’
Stefan Everts: ‘Toen ik zag dat Liam bleef liggen na zijn val, was ik wel even in paniek.’
Liam Everts: ‘Ik was er zelf ook niet gerust in want ik merkte dat ik mijn arm en been niet kon bewegen. Ook al kwam het gevoel vrij snel terug, ik wist dat ik mijn nek gebroken had. Maar ik was in goeie handen, werd meteen geopereerd en ben er goed van af gekomen. Zulke accidenten gebeuren nu eenmaal.’
Hoe zit het met jouw gezondheid, Harry?
Harry Everts: ‘Ik heb wat problemen met mijn luchtwegen en daarnaast ook evenwichtsstoornissen en artrose, maar het belangrijkste is dat ik nog altijd meekan naar de cross! Het feit dat ik in mijn kinderjaren polio gehad heb, heeft mijn leven sowieso bepaald. Ik heb links een kleinere voet en een korter been met minder spieren. Als kind durfde ik geen korte broek aan te doen omdat ik uitgelachen en gepest werd. Kromme poot noemden ze mij.’
LEES OOK > Waar kan je terecht als je kind in aanraking komt met pesten?
En toch kon je een knappe sportcarrière uitbouwen.
Harry Everts: ‘Ik besef dat ik wel een harde moet geweest zijn, want zo’n handicap is niet niks. Als kind kreeg ik ’s nachts een apparaat rond mijn been dat aangedraaid werd tot ik begon te wenen van de pijn. Ooit kon ik niet slapen omdat ze mijn been veel te strak in het gips gelegd hadden. Mijn moeder heeft mij toen in een soort buggy gezet en is om vier uur ’s nachts met mij naar de dokter gestapt, kilometers verderop, om dat gips eraf te halen. Dat zijn dingen die je niet vergeet. Ik heb veel pijn doorstaan, maar met pijn kan je leren leven.’
Zijden draadjes en risico’s
Stefan, ook jij hebt je portie ongelukken en pijn wel gehad.
Stefan Everts: ‘Mja, bij mijn eerste zware motorcrossongeluk heb ik mijn milt gescheurd en moest ik een noodoperatie ondergaan. Het ene moment ben je een sportman, het volgende moment word je wakker in het ziekenhuis met een heleboel draden aan je lijf en kan je je bed niet uit. Daarna heb ik nog wel wat blessures gehad, ik heb bijvoorbeeld lang gesukkeld met mijn onderarm.
Maar het allerergste was uiteraard die malariabesmetting in 2018 waardoor ik acht tenen ben kwijtgeraakt. Ik heb nog altijd last van mijn voeten, chronische wonden aan mijn hielen en botpijn omdat ik moet steunen op een deel van de voet dat daar niet voor gemaakt is.’
Harry Everts: ‘Ik was op vakantie in Zuid-Afrika toen de malaria hem ineens doodziek maakte en ik ben zo snel mogelijk naar huis gekomen. Twintig dagen lang heeft zijn leven aan een zijden draadje gehangen. (stil) Vlak voor hij in coma ging stuurde hij me nog een sms: “Ik ben in het ziekenhuis, maar ik word snel weer de oude.” Ik heb dat berichtje nog altijd.’
Heeft die malariabesmetting je blik op het leven veranderd, Stefan?
Stefan Everts: ‘Zeker. Voor mij is er een tijdperk vóór en een tijdperk na malaria, een beetje zoals bij mensen die een oorlog hebben meegemaakt. Twee jaar lang heb ik bijna niets anders gezien dan de binnenkant van het ziekenhuis en had ik zoveel pijn dat het ook op mentaal vlak aan mij begon te vreten.
Gelukkig is het dan toch beginnen te verbeteren. Zolang ik niet te ver stap en mijn voeten op tijd rust geef, valt er te leven met de pijn die ik nu heb. Het waren moeilijke jaren, maar als sportman kan je tegen een stootje en heb je geleerd om met zulke tegenslagen om te gaan. Je moet verder en er het beste van maken. Dat is voor Liam nu ook zo.’
Liam Everts: ‘Ik zie mijn ongeluk en de revalidatie die erop volgde niet per se als een moeilijke periode, het hoort er voor mij gewoon bij. Het is mijn doel om ooit wereldkampioen te worden en op weg naar dat doel zal ik al eens pech hebben. Maar wat levert het op als ik daarover blijf zagen?’
Hoe denken de vrouwen in jullie leven over de risico’s die bij de sport horen?
Liam Everts: ‘Een vriendin heb ik niet, dus daar heb ik geen last van. En mijn mama heeft nooit iets anders gezien, want zij komt ook uit een familie van crossers.’
Stefan Everts: ‘De laatste jaren heeft Kelly het toch lastig als ze meegaat naar de cross; er komt altijd heel veel druk en stress bij kijken. De laatste drie Grand Prix wedstrijden van Liam heeft ze gemist, dus ook die in China waar hij zijn ongeluk kreeg. Dat was voor haar als mama echt niet makkelijk, ze kon moeilijk elke vijf minuten bellen om te vragen hoe het met hem ging.
Ook de periode dat ik tussen leven en dood zweefde door die malariabesmetting hebben zwaar gewogen op haar. Maar bij de risico’s van onze sport mag je simpelweg niet te veel stilstaan. Als je daar te hard over nadenkt, kies je beter voor een ander leven. En weet je, mijn tegenslagen hebben mij alleen maar sterker gemaakt.’
LEES OOK > Wielermama Isabel ijvert voor veilig fietsen: ‘Buiten de koers zijn we een heel gewoon gezin’
Straf hoor, ik ben echt onder de indruk van wat jullie verteld hebben.
Harry Everts: ‘Dit interview is toch eens wat anders dan wat we gewoon zijn, ik vind het wel tof!’
Fijn om te horen! Ik heb mijn best gedaan om niet te veel vragen te stellen over jullie sportcarrière.
Liam Everts: ‘Maar je merkt dat het er uiteindelijk wel vaak over gaat hé, het zit nu eenmaal verweven in heel ons leven.’
Stefan Everts: (knipoogt) ‘Dat crossvirus is iets heel hardnekkigs, er is nog geen vaccin voor uitgevonden.’
Harry Everts: ‘De cross heeft heel ons leven bepaald. Wij waren bijna voortdurend onderweg voor de sport en leidden vaak een nomadenbestaan.’
Mja, maar als dit geweldige huis dan de stacaravan is waar je altijd terug naartoe komt, valt het nog mee, toch?
Harry Everts: (Gelach) ‘Klopt. Ik ben ontzettend fier op wat Stefan allemaal bereikt heeft. En dan te bedenken dat het bijna gedaan was met hem…’
Stefan Everts: ‘Mja, geen idee hoe ik het overleefd heb, volgens mij heb ik toen een nieuw record behaald.’
Gek dat je daar geen beker voor gekregen hebt, hij zou hier niet misstaan.
Stefan Everts: ‘Maar ik heb wel mijn leven teruggekregen, qua prijs kan dat tellen. Da’s meer waard dan welke beker ook.’
Foto’s: Kristof Ghyselinck
Dit artikel verscheen eerst in het Magazine voor GROOTouders (nr. 23, 2024). Ook ontvangen? Schrijf je dan in voor het magazine en de bijbehorende nieuwsbrief. Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 07/01/2025