Home is where the heart is. Het staat bij Lief en Jeff in grote, sierlijke letters op de muur. Terecht. Want hartelijkheid is bij de familie Daems de specialiteit van het huis. Deze twee schatten van mensen vertellen hoe ze al meer dan vijftig jaar lief en leed delen.
Vertel eens, hoe is het allemaal begonnen tussen jullie?
Lief: ‘We waren piepjong toen we elkaar leerden kennen: Jeff was achttien en ik amper vijftien. Onze dorpen grensden aan elkaar, en in de zomer gingen we met onze vrienden zwemmen in de Nete. Elk aan onze eigen oever. En dan maar kijken naar elkaar. Tot Jeff met zijn fiets door het water naar de overkant kwam. Hij zag het niet zitten om helemaal rond te rijden!’ (lacht)
Jeff: ‘Het water stond toen wel laag, hoor! Lief heeft een broer die even oud is als ik, dus ik had een perfect excuus om vaak bij haar binnen te springen.’
Lief: ‘Mijn broer hield zijn vriendschappen normaal gezien nooit lang vol, maar met Jeff bleef het wél duren. Mijn vader vond het al bijzonder verdacht. Toen hij doorhad dat Jeff vooral voor mij kwam, zei hij: “Dat ventje met dat blauw geschilderd véloke blijft hier best nog een jaar of drie buiten.” Maar het hielp niet: Jeff was niet meer buiten te krijgen.’
Jeff: ‘Ik had heel strenge ouders die mijn doen en laten nauwgezet in de gaten hielden. Toen ik na mijn legerdienst weer thuiskwam, zag ik het echt niet meer zitten om mij te verantwoorden wanneer ik weer eens te lang bij Lief was blijven plakken. Dus zei ik tegen haar: “Kom, we gaan trouwen!”
Eerst mochten we niet van mijn ouders, maar toen ik antwoordde dat we het dan zouden aanpakken zoals mijn broer, stemden ze toch in.’
LEES OOK > Janine Bischops: ‘Ik vind het zalig om op te trekken met jonge mensen’
Zoals je broer?
Jeff: ‘Ja, die was van moetens getrouwd!’ (lacht)
Omdat Lief en Jeff pas in november beslisten om al op tweede kerstdag te trouwen, dacht heel het dorp dat Lief in verwachting was.
Lief: ‘Die roddel klopte niet, maar ik was wel heel hevig om een kind te krijgen. Hoe sneller, hoe liever. Omdat ik niet meteen zwanger werd, ging ik naar de dokter om te laten onderzoeken of er misschien iets scheelde. Toen die man hoorde dat ik nog maar negentien was, zei hij: “Ga nog maar wat oefenen!” Haha!’
‘Ik ben altijd mijn best blijven doen om hem dicht bij mij te houden.’
‘Niet zo lang daarna was ik zwanger van ons eerste kindje. Pas op, dat oefenen was niet evident hoor. We hebben namelijk een hele tijd ingewoond bij mijn ouders: op de bovenverdieping hadden we een klein salonnetje en een slaapkamer, heel eenvoudig allemaal.
Toen Jeff eens vroeg ging slapen en ik nog wat beneden bleef, merkte ik hoe duidelijk je alles kon horen. Maar echt álles. Dat bed kraakte gelijk zot!
Jeff: ‘En dan deed ik nog niets hé, ik lag daar alleen!’
Lief: ‘Ik dacht direct: “Oei oei, in het vervolg moeten we op de grond oefenen!” (lacht) In die tijd was er véél meer gêne dan nu.’
Is er op dat vlak veel veranderd?
Lief: ‘Maar ja! Zeker weten! De jeugd van vandaag kan met een gerust hart en op een veilige manier alles ontdekken. Dat is toch geweldig? Bij ons verliep dat helemaal anders. Zolang we niet getrouwd waren, durfden we elkaar nauwelijks aan te raken. Ik nam geen pil, was bang dat er iets zou gebeuren en droeg daarom een gaine van hier tot hier! (gelach)
Vandaag kennen koppels elkaar al door en door nog voor ze trouwen. Enfin, niet dat dat een garantie is voor een geslaagd huwelijk, natuurlijk. Als je hoort hoeveel mensen er vandaag scheiden…
Jeff en ik zijn nu 52 jaar getrouwd, en ik kan alleen maar hopen dat onze drie kinderen het ook zo lang mogen volhouden met hun partners.’
LEES OOK > Granny Lieve en kleindochter Stella over liefde, vroeger en nu
52 jaar getrouwd en nog altijd heel blij met elkaar. Moet je daaraan werken of hebben jullie gewoon ontzettend veel geluk gehad?
Jeff: ‘Heel waarschijnlijk hebben wij ook wel chance gehad. We passen goed bij elkaar. Terwijl je eigenlijk zou kunnen zeggen dat wij totaal NIET bij elkaar passen. Ik ben ordelijk, rustig en eerder stil…’
Lief: ‘…en ik ben compleet het tegenovergestelde: slordig, hevig en een echte babbelkous!’
Jeff: ‘Echte ruzie hebben wij nog nooit gehad. Ik zou niet weten waarover we ruzie zouden moeten maken.’
Lief: ‘Mijn ouders maakten voortdurend ambras, ik heb een heel ongelukkige jeugd gehad daardoor. Die mensen waren beter uit elkaar gegaan. Ik zat vaak urenlang angstig te wachten op de trap tot mijn vader thuiskwam en ze weer begonnen te ruziën. Ik heb echt afgezien.’
‘Je moet wat chance hebben, maar je moet er ook aan werken’
‘Bij Jeff vond ik de rust, de warmte en de liefde die ik als kind nooit gekend had. Ruzie… ik kon er niet tegen en ik kan er nog altijd niet tegen. Wanneer onze kinderen vroeger kibbelden, stapte ik gewoon weg. Ik zeg hen ook altijd: “Als ik morgen doodga, moeten jullie voor mij maar één ding doen. Bij elkaar blijven en geen ruzie maken.”
Dus ja, ik heb het geluk gehad om een man als Jeff tegen te komen, anders had ik het misschien niet gered. Dat neemt niet weg dat je ook moet werken aan een relatie. Op het vlak van intimiteit bijvoorbeeld. Je hoort wel eens dat mensen uit elkaar gaan omdat er te veel sleur zit in hun relatie, maar daar kun je toch iets aan doen?’
Jeff: (glimlacht) ‘Lief is daar alleszins héél ondernemend in.’
Lief: ‘Toen de kinderen nog klein waren, heeft Jeff zo eens een blauwe neonlamp geïnstalleerd in onze slaapkamer. Kwestie van het wat romantischer te maken: witte lingerie licht dan enorm fel op en het lijkt alsof je een mooi bruin velletje hebt.
Maar het was wel een beetje gênant toen mijn puriteinse schoonouders op bezoek kwamen en onze zoon ineens riep: “Bomma! Kom eens kijken wat onze papa op de slaapkamer gemaakt heeft!” (gelach)
Elke avond gaan we naar goede gewoonte tegelijk naar bed, en dan smeer ik eerst het gezicht van mijn lieve man in met nachtcrème. Voilà.’ (Lief glimlacht, Jeff glundert)
Bedankt hij jou daar wel eens voor, Lief? Want dankzij jouw goeie zorgen heeft hij nog altijd zo’n stevige huid.
Jeff: ‘Ja, juist! Dankjewel daarvoor!’ (lacht)
Lief: ‘Jeff is altijd een schone man geweest, hij had en heeft veel aantrek van de vrouwen. Maar zijn standpunt is: “Verliefd worden kan gebeuren, het komt erop aan om er niet aan toe te geven.” En ik ben op mijn beurt altijd mijn best blijven doen om hem dicht bij mij te houden. Mét succes.
Een man zei ooit eens tegen mij: “Pfff, ik denk dat jij een echt nonnetje bent.” Ik antwoordde: “Wacht maar. De volgende keer dat je bij ons op bezoek komt, zal ik jou mijn schuif met romantische dingen eens tonen. En dan zal je dat nooit meer zeggen!” (lacht) Die vent kreeg meteen een knalrood hoofd.
Weet je, al die kleine inspanningen houden ons bijeen. Zelfs nu nog blijven we moeite doen voor elkaar en blijven we verliefd. Wij zitten ‘s avonds voor tv nog altijd knusjes dicht bij elkaar, en als Jeff naar het voetbal kijkt, masseert hij intussen mijn voetjes. Zalig!’
Oma, doen jullie het nog?
Lief: ‘Na de slechte jeugd die ik heb gehad, wil ik onze drie kinderen en zeven kleinkinderen vooral nestwarmte en liefde mee geven. Als ze dat hebben meegekregen in hun kinderjaren, kunnen ze heel veel aan in het leven. Grote en strikte opvoedingsprincipes zijn voor ons niet van belang.’
Jeff: ‘Ik ben wel wat strenger dan jij.’
Lief: ‘Klopt. Jij kan het bijvoorbeeld niet verdragen als de kleinkinderen niet met mes en vork eten, je zal daar altijd op reageren.’
Jeff: ‘Toen ze wat kleiner waren, had ik er ook geen probleem mee om hen eens in de hoek te zetten. Ze mogen ons alles vragen, wij hebben met hen heel veel rondgereden naar alle mogelijke sportclubs en hobby’s, maar ik ben van mening dat we hen toch ook wat mee mogen opvoeden.’
Lief: ‘Nee is nee, ze moeten inderdaad niet zitten zeuren om een hoop snoep of zo. Maar liefde krijgen ze à volonté.’
Jeff: ‘En dat werkt. We hebben een heel toffe band met hen en ik merk ook dat ze bepaalde dingen eerder aan ons zullen vertellen of vragen dan aan hun ouders.’
Lief: ‘Op een bepaald moment vroeg één van de kleindochters zelfs: “Oma, doen jullie het nog?” En ik heb daar eerlijk op geantwoord.’
LEES OOK > Andere regels bij oma en opa: hoe ga je daar als ouder mee om?
Efteling & sushi
Jeff: ‘Onze kleinkinderen worden groot, er zitten al twintigers bij. Daaraan merken we dat we zelf ook ouder worden.’
Lief: ‘Je kinderen die grijs haar krijgen: dát is pas confronterend! Maar ons leven zoals het vandaag is… zo mag het voor mij blijven. Ik hoef geen veertig, vijftig of zestig jaar meer te zijn, echt niet.’
Jeff: ‘Het grote voordeel van deze fase van ons leven: we móeten niets meer, maar we mogen nog veel. Het komt er nu vooral op aan om gezond te blijven.’
Lief: ‘We hebben er plezier in om de kinderen en de kleinkinderen te trakteren en samen te genieten van het leven: met heel de bende naar de Efteling, bijvoorbeeld. Of sushi bestellen, dan zijn ze gegarandeerd allemaal op post.’
Jeff: ‘Ik zeg dan: “Kom allemaal maar af, we betalen het toch met jullie geld! Want alles wat we nu uitgeven, kunnen jullie niet meer van ons erven.” (lacht) Onze zoon reageerde onlangs: “Ik heb liever dat jullie er nu volop van genieten. Er moet voor ons niet veel meer overschieten.”‘
Lief: (zucht) ‘Het leven, de kinderen en de kleinkinderen, het is allemaal zo schoon. En daarom… doodgaan zelf lijkt me niet zo erg, maar het idee dat ik al dat gezellig gedoe moet achterlaten, vind ik vreselijk. Al die warme aandacht en de liefde van de kleinkinderen: dat is dan allemaal weg. En de wereld draait gewoon door. Soms denk ik wel eens: “Mocht ik nu echt héél rijk zijn, ik zou mijn kinderen en kleinkinderen voortdurend meenemen op reis!”‘
Jeff: ‘Meer geld zou ons niet gelukkiger maken, toch?’
Lief: ‘Da’s waar. Er zijn vroeger bij mij ook gasten komen aankloppen met een chique auto, maar ik ben nog altijd heel content dat ik toen gekozen heb voor jou. Voor die schone jongen met zijn blauw geschilderd véloke!’
Foto: Kristof Ghyselinck
Dit artikel verscheen eerst in het Magazine voor GROOTouders (nr. 4, 2020). Ook ontvangen? Schrijf je dan in voor het magazine en de bijbehorende nieuwsbrief. Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 15/04/2020, laatste update op: 08/02/2023