Sabrina Potestia (49) verloor heel plots haar man Fabian. Hun oudste dochter Adriana (nu 13) was vier, en Sabrina bleek net zwanger van hun tweede kindje Renata (nu 8). In één klap was ze weduwe en alleenstaande moeder. ‘Hoe ik die eerste dagen doorgekomen ben? Door heel veel te huilen. Maar ik heb vrij snel de klik gemaakt. Ik moest verder. Ik moest er staan voor onze dochters.’
Weduwe en alleenstaande moeder
‘Fabian heeft nooit geweten dat ik opnieuw zwanger was’, vertelt Sabrina. ‘De naam Renata heb ik trouwens niet zomaar gekozen: hij betekent wedergeboorte.’
Papa is niet weg uit hun leven. Sabrina en de kinderen praten nog heel vaak over hem, en zijn foto’s staan overal in hun huis.
‘Het knaagt bij Renata dat ze geen papa heeft, ze zou een nieuwe vaderfiguur wel zien zitten’
‘We zetten er vaak bloemetjes of kunstwerkjes bij, en gedichtjes die Renata voor hem maakt. Op zulke momenten is het altijd even slikken.
Ik moet me dan omdraaien en pink een traantje weg. Ik probeer mijn verdriet niet te laten zien aan mijn dochters, want ik weet dat het hen enorm raakt als ik triest ben.’
Fulltime mama
LEES OOK > 10 dingen die alleenstaande ouders als beste kunnen
‘De eerste dagen na Fabians dood deed ik niets anders dan huilen, maar ik heb eigenlijk vrij snel de klik gemaakt dat ik verder moest met mijn leven.’
Op een week tijd regelde Sabrina haar verhuizing naar een nieuwe plek, dichter bij haar moeder, en zocht ze een andere school voor Adriana.
‘Na Renata’s geboorte heb ik loopbaanonderbreking genomen en sindsdien ben ik fulltime moeder. Ik leef nu van mijn weduwepensioen en dat lukt wel, al is het niet altijd eenvoudig als alleenstaande moeder.’
Sterk in de schoenen
‘Ik denk niet dat ik hen verwen’, vertelt Sabrina. ‘Soms ben ik zelfs eerder aan de harde kant. Misschien een beetje raar, want toen Fabian nog leefde was ik de lossere van ons tweeën.
Maar nu wil ik hen wapenen en ervoor zorgen dat ze sterk in hun schoenen staan. Ik zal dus zeker niet alles in hun plaats oplossen.
Ze mogen met elk probleem of met elke vraag naar mij toe komen, ook als ze in de knoop zitten met zichzelf. Maar als ze bijvoorbeeld ruzie hebben met vrienden, zal ik hen vooral stimuleren om het zelf op te lossen.’
Goeie punten
‘Ik ben niet zo’n moeder die zich overal mee bemoeit. En hoewel het twee meisjes zijn in een gevaarlijke wereld, probeer ik hen ook wat los te laten. Ze mogen bij vriendinnen logeren – op voorwaarde dat ik de ouders ken – en ze gaan in de zomer ook op kamp.
Voor de rest vind ik het heel belangrijk dat ze hun best doen op school. Ik ben van mening dat een goed rapport hun zelfvertrouwen een boost geeft, en dat ze het dan later makkelijker zullen hebben.
Tot nu toe zijn ze allebei heel gedisciplineerd, zowel in hun schoolwerk als in hun hobby’s. Ik moet nooit achter hun veren zitten.’
Sexy badpak
De puberteit sluipt stilaan binnen in huis. ‘Deze ochtend nog!’ rolt Sabrina met de ogen. ‘Adriana heeft vijf paar nieuwe schoenen, en wat trekt ze aan? Oude, versleten sneakers! “Maar mama, die zijn cool! En ze passen bij mijn kousen!”
Ach, het valt best mee. Ze heeft wel eens commentaar op de kleren die ik draag, maar daar maken we vooral grapjes over. Dan stuur ik haar een foto door van een heel extreem, sexy badpak en vraag ik of dat iets voor mij zou zijn. “MAMA! JE BENT 49!” (lacht)
Het lukt wel hoor, ik heb genoeg haar op mijn tanden om ermee om te gaan. Ik sta er ook niet helemaal alleen voor. Ik ben dan wel weduwe, maar ik word goed omringd door familie en vrienden.
De peter van Adriana verzekert me regelmatig dat ik het goed doe, en eigenlijk zijn de meeste mensen positief over mijn dochters. Dat doet echt deugd. Dan vergeet ik met plezier dat ze thuis niet altijd even beleefd en vriendelijk zijn’, lacht Sabrina.
Luxeleven
Nadelen aan het voltijds mama zijn? Die ziet Sabrina niet. ‘Soms denk ik wel dat het leuk zou zijn om opnieuw te werken, maar het mag niet ten koste gaan van mijn kinderen. Want de meisjes hebben nu een luxeleven hé, alles staat bij mij in functie van hen.
Wanneer ze na school thuis komen, ben ik er. Als ze iets nodig hebben, regel ik het. Verkleedkleren voor ballet? Ik flans wel iets in elkaar. Ik bak ook graag en veel, dus het ruikt altijd heerlijk zoet op ons appartementje.
Het voelt voor mij totaal niet alsof ik mezelf wegcijfer, integendeel: ik geniet ervan! En in ruil krijg ik oneindig veel liefde. We hangen ongelooflijk goed aan elkaar en de meisjes komen mij heel vaak spontaan knuffelen.’
LEES OOK > Alleenstaande mama én nieuwkomer: ‘Elk leven geeft kansen om te groeien’
Vaderdag
Sabrina komt heel vrolijk en sterk over. Maar er zijn nog vaak moeilijke momenten. Feestdagen bijvoorbeeld, en speciale gelegenheden zoals communies.
‘Vorig jaar had Renata op school voor Vaderdag een cadeautje gemaakt, maar ze had er “mama” opgezet. Haar klasgenootjes reageerden: “Maar nee, het is voor papa!”
Als ze zulke reacties krijgt, komt ze vaak verdrietig thuis. Het knaagt dat ze geen papa heeft. Zij zou een nieuwe vaderfiguur wel zien zitten …’
In de zon
Zelf is Sabrina geen vragende partij. ‘Ik zag Fabian doodgraag, anders zou ik misschien snel een andere relatie begonnen zijn. Maar nu … ik ben al te lang alleen en ik ben content zo.
Ik kan doen wat ik wil en ik geniet van het leven met mijn meisjes. En als zij op school zitten, gun ik mezelf regelmatig iets.
Kijk, ik zit hier met jou in de zon iets te drinken. Leuk toch? Ik heb ook veel vrienden en vriendinnen voor wie ik overdag af en toe eens inspring als babysitter, dus ik verveel me geen seconde.’
LEES OOK > Actieve vakantie voor alleenstaande ouders: voordelen troef
Geen plaats in de zetel
‘Als alleenstaande moeder kan ik mij geen grote luxe veroorloven of verre reizen maken, maar dat hoeft niet. Mijn dochters en ik doen regelmatig een terrasje en deze zomer trekken we een week naar zee.
Vroeger, toen Fabian nog leefde, was ik altijd aan het werk. Ik vertrok om half zeven en was pas om zes uur thuis. Adriana bleef heel vaak bij mijn moeder slapen.
Als je niet kijkt naar het verdriet dat ik meedraag, is mijn leven nu beter en mooier. De rush van werk en hobby’s waar Fabian en ik inzaten, dat was niet gezond. Nee, het is echt prima zo.
‘De meisjes hebben nu een luxeleven hé, alles bij mij staat in functie van hen’
Trouwens, ons appartement is maar klein, we hebben simpelweg geen plaats in de zetel voor een nieuwe partner’, lacht ze. ‘Ik heb tegen de meisjes al gezegd: “Als jullie lief hier wil binnenkomen, zal hij zelf een stoel moeten meebrengen.” En een boeketje bloemen voor mij, dat is wel het minimum.’ (lacht)
Vooruit
Sabrina ziet de toekomst vol vertrouwen tegemoet. ‘Wat voor nut heeft het om voortdurend achterom te kijken en te blijven hangen in het verleden? Ik kijk vooral vooruit.
Mijn dochters hebben onlangs verteld dat ze later allebei drie kinderen willen, dus ik ga me sowieso niet vervelen!’
LEES OOK > Boeken om kinderen te leren omgaan met de dood
Foto’s: Kristof Ghyselinck
Dit artikel verscheen in juli 2021 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via Facebook, Twitter en Instagram.
Gepubliceerd op: 19/07/2021, laatste update op: 03/08/2022