Na het overlijden van Gaston Durnez (Wervik, 9 september 1928 – Lier, 22 november 2019) kwam er een stroom aan reacties op gang. Mensen uit heel verschillende domeinen, van de kunstwereld tot de politiek, haalden persoonlijke herinneringen op aan dit ‘monument van de Vlaamse cultuur’.
Uit de vele warme en vaak ontroerende reacties blijkt hoe veelzijdig deze kroniekschrijver van De Bond was. Niet alleen in de journalistiek, maar ook als auteur van verschillende biografieën én als dichter die de nonsenspoëzie in Vlaanderen introduceerde. Maar in het diepst van zijn hart voelde Gaston Durnez zich altijd ‘journalist’, een vak dat hij sinds zijn zestiende had geleerd ‘door te stelen met zijn ogen’.
“Hij was ‘een van de onzen’, voor de redactie én voor de lezers.”
Jaak Dreesen, voormalig hoofdredacteur van het weekblad De Bond
“Gaston verwees vaak naar zijn kajottersverleden en hoe dat zijn manier van in het leven staan richting had gegeven. Ook ik heb die ‘leerschool’ – weliswaar in een andere tijd – mogen ervaren. Ik heb Cardijn zelf niet meer gekend, maar heb veel mensen ontmoet die door hem werden bezield en geïnspireerd. Ook Gaston was er een van, het schiep een extra band. In mijn late tienerjaren werd ik als door een bliksem geraakt door de uitspraken van Cardijn: ‘Iedere jonge arbeidster, waar ook ter wereld, is evenveel waard als de prinses van Laken’ en ‘De eenvoudigste arbeider is meer waard dan al het goud van de wereld’. Gaston heeft bewezen dat iemand van eenvoudige komaf een Grote Meneer kan zijn. En het oog voor het gewone en ‘de gewone mens’ is hij nooit verloren.”
An Candaele, redacteur De Bond en voormalig hoofdredacteur
“‘Afscheid van een geëngageerd journalist een trotse grootvader’ staat vandaag in de krant. Gaston Durnez was inderdaad trots op zijn kleinkinderen, zoals hij ook in zijn stukjes en op bijeenkomsten van de Gezinsbond herhaaldelijk zei. En als geen ander kon Gaston gedreven schrijven en vertellen.”
Ronny De Schuyter, educatief medewerker Gezinsbond, o.a. voor magazine GROOTouders en de grootouderswerking
Leven in tweets
Met Gaston Durnez verdwijnt een tijdperk, want hij was een kind van zijn tijd. Maar dankzij zijn scherpe geest was hij tot op hoge leeftijd op zijn manier ook mee met zijn tijd. In zijn allerlaatste column, die postuum verschenen is, heeft hij het over YouTube dat hij ‘dat moderne museum voor thuisblijvers’ noemt. Het zijn dat soort rake formuleringen die menig lezer doen glimlachen. En ongetwijfeld had hij zelf ook eens hartelijk gelachen bij die vele tweets waarin hij voluit bewierookt wordt.
“Misschien was Gaston wel op zijn best als waarnemer van het alledaagse leven.”
Ine Renson, De Standaard-journaliste en schoonkleindochter
“Hij was ook mijn mentor in de journalistiek. Het was lastig om dan zo onverwacht en snel voor de krant van morgen een stuk over hem te schrijven.”
Marc Reynebeau, redacteur De Standaard
“We zullen Gaston Durnez hard missen. Een sublieme pen en een schitterend auteur, die voor de Vlaamse Beweging veel heeft betekend. Sterkte aan familie en vrienden.”
Jan Jambon, Vlaams minister-president
“RIP Gaston Durnez. Dank voor uw humor en uw geestdrift. (…) We hadden het erover dat we toch eens een boom moesten opzetten over onze fascinatie voor Felix Timmermans.”
Bart Van Loo, auteur van ‘De Bourgondiërs’
“Het zat hem in die kop. Een beetje fotograaf wist daar artistiek gebruik van te maken. De juiste belichting op de keikop van Gaston Durnez. Hij leek niet alleen zo, hij was het ook: een keikop, een doorzetter, een arbeider, een werkmens van de journalistiek. Op zijn manier een Flandrien met een hoofd als een kassei.”
Jean-Pierre Rondas, voormalig Klara-stem
“Heerlijke man, schitterende pen, dito causeur.”
Filip Rogiers, Knack-journalist
Elsschots laatste woorden
En het laatste woord is aan de rasverteller zelf. Niet toevallig heeft hij zijn allerlaatste kroniek voor De Bond beëindigd met woorden uit dit Engelse liedje, ook de laatste woorden van Willem Elsschot, een schrijver waarin hij zich ongetwijfeld herkende:
“Adieu, adieu,
I can no longer stay with you.
I hang my harp on a weeping willow-tree
and may the world go well with thee.”
Gaston Durnez, De Bond, 16 december 2017
Lees ook de kroniek Gelukkig Brievenjaar
Lees ook de kroniek over namen van kleinkinderen
Meer over het opagevoel van Gaston Durnez in een interview uit 2011 in de bijlage Aktief in De Bond
Meer over Gaston Durnez en zijn band met De Bond
(Foto: Jef Boes)
Gepubliceerd op: 29/11/2019, laatste update op: 05/12/2019