‘Natuurlijk is het fijn dat mijn kinderen zo sportief zijn, maar terwijl ik hen naar al hun activiteiten breng, verslijt ik wel veel tijd in de auto.’ Herkenbaar? Ook actrice Elise Bundervoet zit met dat typische taxichauffeur-gevoel waar veel ouders van tieners mee worstelen. Als dochter van drukke zelfstandigen is ze blij dat ze nu toch die tijd heeft voor haar vier kinderen (25, 19, 18 en 16 jaar).
Als we aan je kinderen zouden vragen hoe jij bent als mama, wat zouden ze dan antwoorden, denk je?
‘Dat ik een lieve mama ben. En dat ik goed kan koken! (lacht) Streng? Nee, absoluut niet. Al ligt dat volgens mij ook aan het feit dat ik twee keer gescheiden ben. Het schuldgevoel daarover wil ik bewust of onbewust toch wat compenseren.
Toen de kinderen nog klein waren, was ik wel erg streng op een paar dingen. Ik vond het bijvoorbeeld erg belangrijk dat ze hun tanden goed poetsten. Daar kon ik echt een strijd om leveren.
Verder hamerde ik nogal op gezonde voeding. Ze moesten alle vier genoeg groenten en fruit eten. Ik ging daar nogal ver in, besef ik nu. Als de een geen spruitjes wou en de ander geen boontjes lustte, kookte ik soms drie verschillende gerechten. Als ze hun portie groenten maar binnen hadden! (lacht)’
Was je even streng als het om schoolwerk ging?
‘Nee, op dat vlak moesten ze zich uit de slag trekken. Geloof me, met vier kinderen en een job kán je niet elke avond met dat huiswerk helpen. Het was ook niet slecht dat ze op die manier wat zelfstandig leerden zijn.
Waren hun punten daardoor eens minder, wat dan nog? Daar heb ik nooit problemen van gemaakt. Ik vond het veel belangrijker dat ze gezond waren en aan sport deden dan dat ze met een mooi rapport thuiskwamen.’
LEES OOK > Madam Zsazsa over mama zijn van 3 kinderen
Jouw kinderen zijn nog altijd erg sportief?
‘Dat klopt! Vroeger wou ik per se dat ze twee hobby’s hadden, waarvan minstens één sportieve. Daardoor zijn ze nu nog altijd vrij fanatiek met sport bezig. Mijn twee oudste zonen zijn zelfs topsporters: de ene als voetballer, de andere als wielrenner op de piste. En de jongste rijdt paard.
Dat ze zo sportief zijn, is natuurlijk fijn. Niet alleen omdat ze daardoor gezond zijn en veel bewegen, maar ook omdat ze niet zwaar uitgaan, amper drinken en faliekant tegen sigaretten zijn.
Aan de andere kant zat ik daardoor constant in de auto om hen naar al hun hobby’s te brengen. Op dat vlak zie ik toch een serieus verschil met vroeger.’
Hoe bedoel je?
‘Naar mijn gevoel staan ouders vandaag veel meer ten dienste van hun kroost dan vroeger. Dat ik zelf zo’n groot verschil merk, ligt uiteraard ook aan het feit dat mijn ouders drukke zelfstandigen waren.
Als kind mocht ik mijn hobby’s dan wel kiezen, ik moest het zo regelen dat ik er zelf raakte met de fiets of de bus. Zelfs als ik een balletvoorstelling danste, waren ze er meestal niet bij.
Begrijp me niet verkeerd, mijn ouders zijn fantastische mensen en ik verwijt hen absoluut niets. We hadden thuis een bakkerij en daardoor waren ze nu eenmaal aan het werk op momenten dat andere ouders bij hun gezin vertoefden. Toch merk ik dat ik het fijn vind dat ik zelf wel tijd heb voor de hobby’s van mijn kinderen.’
Heb je niet af en toe gevloekt op die zaak van je ouders?
‘Goh, ik heb het natuurlijk nooit anders geweten, maar ik zou liegen als ik zei dat ik er nooit op gevloekt heb. Met momenten haatte ik die bakkerij heel hard. Niet alleen omdat mijn ouders het zo druk hadden, maar ook omdat ik daardoor vrij snel een deel van het huishouden op mij nam. Vanaf mijn twaalfde hielp ik mee in de winkel, zowel tijdens de week als in het weekend.’
Kon je als tiener dan nooit eens op stap gaan met je vriendinnen?
‘Als je één ding over mij kunt zeggen, dan is het dat ik een laatbloeier was. Bovendien was ik als kind verschrikkelijk verlegen. Mijn leven bestond uit school, ballet en helpen in de bakkerij. Veel tijd was er niet meer over voor andere zaken, zoals jongens of uitgaan.
Pas vanaf mijn zeventiende ging ik af en toe op stap. Zonder een uur waarop ik moest thuis zijn. Die verantwoordelijkheid werd gewoon bij mij gelegd: “Je bent morgenvroeg om vijf uur wakker om te helpen, hè?” Geloof mij, dan blijf je misschien een keer tot drie uur ’s nachts weg, maar daarna heb je je lesje snel geleerd. Gelukkig heb ik mijn schade achteraf ingehaald…’
Vertel!
‘Op kot in Gent heb ik serieus van het leven geproefd. Alles heb ik uitgeprobeerd. Ik ben beginnen te roken, drinken en uitgaan. En ik heb volop de liefde ontdekt! Maar je ziet, het is toch nog goed gekomen met mij. (glimlacht)’
Foto’s: Kristof Ghyselinck
Dit artikel verscheen in april 2020 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via Facebook, Twitter en Instagram.
Gepubliceerd op: 18/06/2020