Wie het nieuw samengesteld gezin van Anne (38) en Gil (46) ziet voorbijkomen, moet twee keer kijken. Niet alleen omdat ze met zo veel zijn – met Fee (11), Arno (12), Ella (13), Lukas (13), Anouk (14), Lola (15) en Kato (16) heeft het koppel samen zeven kinderen – maar ook omdat de warmte die het gezin typeert, van hun gezichten af te lezen is. Als is het niet allemaal rozengeur en maneschijn, vertelt mater familias Anne. ‘Ik verlang tot er meer vanzelfsprekendheden zijn in ons nieuwe gezin.’

Het was een huzarenstukje om een interview te plannen in de agenda van de familie Cornut-Dumarey. Kinderen in quarantaine, ouders die schipperen tussen hun eigen woonst en die van hun partner, agenda’s die weken van tevoren vol gepland zijn … ‘Ook onze eigen gezinsplanning is een hele puzzel, hoor’, lacht Anne. ‘In de weken dat Gil en ik onze co-ouderschapsweek hebben, proberen we altijd een keer samen te eten ’s avonds en plannen we in het weekend een activiteit die we met het hele gezin kunnen doen.

Al is iedereen samen krijgen vaak moeilijker dan gedacht’, zegt Anne, ‘want de kinderen hebben stilaan allemaal een leeftijd bereikt waarop ze hun eigen plannen maken en niet meer wachten op mama of papa om hun weekends in te delen.’

Een week paasvakantie en twee weken zomervakantie zijn daarom nu al gereserveerd voor gezamenlijke vakanties. ‘Daar kijken we allemaal enorm naar uit. Dat iedereen zo goed met elkaar kan opschieten, hadden we nooit durven dromen.’

LEES OOK > Relatie tussen plusouder en pluskinderen heeft zijn eigen vorm

Samen op weekend

Drie jaar zijn Anne en Gil intussen een koppel. Hoewel ze al van bij het begin van hun relatie overtuigd waren van elkaar, wachtten ze nog een half jaar om elkaar aan hun kinderen voor te stellen. ‘Als er kinderen in het spel zijn, ben je voorzichtiger’, vertelt Anne. ‘Je wil niemand in hun leven brengen die misschien later opnieuw verdwijnt.

Bovendien weet je dat je bij een nieuw samengesteld gezin opnieuw naar evenwicht moet zoeken. Dat doe je niet zo-zo, eventjes tussendoor. Om elkaar te leren kennen, trokken we er daarom met z’n allen een weekendje op uit. Het klikte meteen, en ik weet dat dat een grote luxe is. Als mijn kinderen in de week van hun andere ouder zijn, houden ze contact met Gils kinderen omdat ze elkaar missen. Daarvoor kus ik mijn beide pollekes.’

Zelf focust Anne vooral op de positieve kanten van haar nieuw samengesteld gezin, maar dat betekent niet dat er nooit uitdagingen zijn. ‘Ik merk dat ik sinds mijn nieuwe relatie heel erg nestdrang heb. Ik wil zo veel mogelijk met iedereen samen zijn en echt weer dat gezinsgevoel ervaren, maar dat is niet altijd simpel met zeven tieners die graag hun eigen plannen maken.’

Vanzelfsprekendheid

‘De vanzelfsprekendheden die er vroeger in ons kerngezin waren, mis ik soms. Qua planning, maar ook financieel. Voorlopig werken we met een gemeenschappelijke rekening voor uitstapjes en wijst alles min of meer zichzelf uit, maar als we gaan samenwonen, moeten we afspraken maken. Ik heb meer kinderen dan Gil, dus hoe verdelen we de rekeningen?

Naar de buitenwereld mis ik die vanzelfsprekendheid ook. Het is voor sommigen nog altijd niet duidelijk dat we met z’n negen nu een nieuwe entiteit vormen en eigenlijk niet meer opgesplitst willen worden in Gils gezin of het mijne. Het feit dat we nog niet samenwonen, maakt het er praktisch niet gemakkelijker op.

Bovendien hebben Gil en ik elk een voorgeschiedenis en die heeft invloed op hoe we naar de dingen kijken. Hetzelfde met opvoeden – het is logisch dat onze opvoedingsstijlen niet dezelfde zijn, alleen al omdat ik meer kinderen heb. Ik ben bijvoorbeeld meer van het let it do-principe, terwijl Gil meer punctueel is. Maar dat is niet erg. Ik vind het enorm boeiend om de verschillen tussen ons te zien en daarvan te leren. De ontbrekende vanzelfsprekendheid waarover ik daarnet sprak, heeft dus ook een positieve kant: door dingen in vraag te moeten stellen, leer je beter te appreciëren wat er is.’

LEES OOK > Tijd met twee, ook in een nieuw samengesteld gezin

Allemaal onder één dak

En als Anne nog mag dromen? ‘Met z’n allen onder één dak wonen. Omdat mijn ex-man en ik de kinderen niet uit hun vertrouwde omgeving wilden halen, doen we al een paar jaar aan birdnesting (de woonvorm waarbij de kinderen in het ouderlijke huis blijven wonen en de ouders week om week verhuizen, red.). Daardoor pendel ik nu tussen het familiehuis in Vilvoorde, mijn appartement in Brussel en Gils plek in Asse. Een eigen plek hebben waar we samen, met ons volledige, nieuwe gezin wonen, daar kijk ik naar uit.’

Voor die nieuwe woonvorm zijn er intussen al concrete plannen. ‘Mijn ouders verhuisden onlangs naar een appartement, maar kregen het nog niet over hun hart om hun huis te verkopen. Bij het pand horen ook een tandartsenpraktijk en een stuk bouwgrond, dus de woonoppervlakte is gigantisch: zelfs met mijn vijf kinderen en het gezin van Gil hebben we plaats over. Mijn zus is daarom plannen aan het tekenen zodat we er met ons nieuw samengesteld gezin én met haar gezin met drie kinderen kunnen wonen. Mijn en Gils kinderen krijgen er elk een eigen kamer. Vroeger zou ik daar misschien minder belang aan hebben gehecht, maar in ons nieuwe gezin wil ik dat iedereen een eigen plek heeft en zich goed kan voelen.

In de zomer van 2023 hopen we te verhuizen. Dat is dus nog niet voor meteen, maar het begint toch al serieus te kriebelen om een volgende stap te zetten met ons negen.’

Volg mama Anne ook via Instagram.

Als lid van de Gezinsbond krijg je 100 euro spaarkorting op een Plusouder GPS-traject bij onze partner de Pareto Group.

Dit artikel verscheen in februari 2022 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via FacebookTwitter en Instagram.

Gepubliceerd op: 07/02/2022

Tags: