Van huis uit hebben Isabel De Craene en Jan Dens niets met de wielerwereld. Tot een oom hun oudste zoon Tuur – toen elf jaar – enthousiast maakte voor een koersfietsje dat hij vond. Vandaag koerst Tuur (21) op hoog niveau, en heeft het hele gezin de koersmicrobe te pakken, met Isabel als geëngageerde wielermama.

‘Ik wilde ook zelf weten waarom onze drie zonen zoveel plezier beleven aan dat wielrennen’, zegt Isabel, die blijft ijveren voor een veilige koers. ‘Sport vormt kinderen, maar zorg er dan wel voor dat ze die op een veilige manier kunnen beoefenen.’

LEES OOK > Meskerem Mees maakt haar muzikale droom waar: ‘Zonder mijn ouders zou muziek een hobby gebleven zijn’

Wielermama

‘In 2014 heb ik deelgenomen aan een staten-generaal over de wielersport’, blikt Isabel terug op het moment dat ze als ‘wielermama’ bekend raakte.

‘Daar mocht ik toen de stem van de ouders laten horen: over de inzet voor onze koersende kinderen, maar vooral ook over alles wat er qua veilig fietsen beter kon.

Ze kennen me nu als “wielermama”, maar toch heb ik er altijd over gewaakt dat hier in huis sport in de eerste plaats een hobby blijft.’

Van de koers naar de frituur

‘Ook in het jeugdwielrennen maak je het bijvoorbeeld mee dat sommige renners geen frieten eten omdat ze scherp moeten staan. Zoiets doen we hier niet: elke zondag na de koers gaan we naar de frituur.

‘De tijd waarin we onderweg zijn voor voetbal of wielrennen kan ik mijn rol als ouder goed waarmaken’

De koers is de koers, voor de rest zijn we een heel gewoon gezin. En gelukkig maar. Sport is voor ons belangrijk, maar ik zie onze zonen niet als “mijn kampioenen”.

Je zult in huis ook niets terugvinden over de koers, op een enkel beeldje na dat ik een mooi kunstwerkje vond. Voor de trofeeënkamer moet je naar de grootouders, want zij zijn de grootste supporters.’

Wielermama Isabel ijvert voor veilig fietsen: ‘Buiten de koers zijn we een heel gewoon gezin’Met de fiets

‘Van jongs af hadden Tuur en zijn broers Wout (19) en Stan (16) iets nodig om hun energie kwijt te raken. Sport was daarvoor de ideale uitlaatklep. In het begin voetbal, maar vrij snel ook fietsen.’

Tuur trekt nu voluit de kaart van het wielrennen, terwijl Wout voetbal als hobby heeft. Allebei combineren ze de sport met hun studie. Stan (16) is dan weer het voorbije jaar gestart op de Topsportschool Wielrennen in Gent.

‘De oudste twee zaten nog in de basisschool toen Jan hen al meenam voor een mountainbiketocht in de Ardèche. Logisch dus dat we een middelbare school voor hen zochten waar ze met de fiets naartoe konden rijden, in hun geval natuurlijk meestal koersen.

En ja, ik heb het eens meegemaakt dat op een ochtend een mama hier aan de deur stond met Stan die een hersenschudding opgelopen had. Ze hadden hem uit de gracht opgeraapt …’

LEES OOK > Je kinderen verschillend opvoeden, not done of toch oké? ‘Kinderen moeten vooral voelen dat het hele gezin hen draagt’

Veilig in het verkeer

‘Ik kan het dus niet genoeg zeggen hoe belangrijk het is om kinderen al op jonge leeftijd vertrouwd te maken met fietsen op straat. Alleen zo worden ze meer stuurvaardig en kunnen ze ook als tiener het verkeer beter inschatten.

Bij het fietsexamen op het eind van de lagere school – waarbij ouders als vrijwilliger ingeschakeld werden – zag ik hoe moeizaam sommige zesdeklassers fietsten in vergelijking met sommige leeftijdsgenootjes.

Voor onze kinderen was dat een van de makkelijkste proeven die ze ooit op school moesten doen’, lacht Isabel.

LEES OOK > Veilig naar school fietsen met een verkeersbeleid op kindermaat

Ritjes om te keuvelen

Sinds een vijftal jaar heeft ook Isabel ontdekt hoe fijn het is om ritjes met de koersfiets te maken. Niet met het tempo van haar kroost, maar wel als ontspanning met een vriendin.

‘De gezonde lucht, de landschappen, het gezellig keuvelen met elkaar … Dat maakt fietsen zo anders dan bijvoorbeeld samen zwemmen. Ik heb ook al wat ervaring opgedaan in de bergen, onder andere op de Mont Ventoux. Dat gevoel om een col te beklimmen en weer af te dalen …

Die beleving had ik als wielermama nodig om goed te weten waarover ik spreek als het gaat over de gevaren van de wielersport. Zeker als je kind op topniveau koerst, besef je als ouder goed dat het – anders dan bij veel andere sporten – op een dag plots gedaan kan zijn. Helaas hebben ook onze zonen vrienden die er op trainingen het leven bij lieten of voor de rest van hun leven verlamd zijn.’

Leerschool voor het leven

Als je kinderen opgaan in een sport en daar zelf voor gemotiveerd zijn, is dat prachtig om te zien, zegt Isabel. Maar heeft ze niet het gevoel te veel te moeten opofferen voor hun hobby?

‘Als gezin stoppen we daar heel wat energie in, dat klopt, maar ik zie dat niet als een opoffering. De tijd waarin we onderweg zijn voor voetbal of wielrennen kan ik mijn rol als ouder goed waarmaken.

Wanneer je kind bijvoorbeeld na een tegenvallende match zijn frustraties toont, is het belangrijk om er te staan en een luisterend oor te bieden. Overwinningen, die blijven natuurlijk bij. Maar er zijn ook de vele momenten van afzien, niet geselecteerd worden voor een wedstrijd, geblesseerd raken …

Uiteindelijk krijg je in de sport veel meer met tegenslagen te maken dan met die enkele keren van grote euforie. In die zin is dit een fantastische leerschool voor het leven.’

LEES OOK > Een hobby voor je kind? Zo maak je goed keuzes én hou je het plezant

Een inspirerend wielerverhaal

‘Als wielermama doorsta ik veel angsten wanneer ik mijn kinderen zo zie koersen’, zegt Isabel. ‘Maar ik ben ook heel erg dankbaar voor alles wat ik door de sport van mijn kinderen teruggekregen heb.’

‘Ik had die beleving nodig om goed te weten waarover ik spreek als het gaat over de gevaren van de wielersport’

Vandaar ook haar enthousiasme om vijf jaar geleden de trekker te zijn van het jeugdboek ‘Sep, een kleine biografie’ (12+). ‘Laat jongens en meisjes die zot zijn van fietsen maar dromen’, zegt ze.

‘Zo actief je jeugdjaren beleven, draagt alleen maar bij tot een gezond leven. Maar maak ze tegelijk bewust van de gevaren, zodat ze goed weten waarmee ze bezig zijn.’

Foto’s: Kristof Ghyselinck

Dit artikel verscheen in september 2021 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via FacebookTwitter en Instagram.

Gepubliceerd op: 30/08/2021, laatste update op: 03/08/2022