Lieve Elias,
Voor jullie twee geboren waren, maakten je papa en ik elk jaar een mooie reis. Onze huwelijksreis bestond uit vijf weken door Amerika trekken. We kwamen daar Kaspers peter en wat vrienden tegen en liepen tot in de vroege uurtjes rond op Beale Street in Memphis.
Het was ons wel duidelijk: wij gingen ons niet laten tegenhouden om dat te blijven doen als er eenmaal kindjes waren. Vooral je papa was daar heel stellig in: wij slapen met onze kinderen in een tent op het dak van een jeep in Afrika! Wisten wij veel dat reizen met kinderen totaal anders is…
De realiteit
De komst van je broer bracht ons al gauw weer met onze voeten stevig op de grond. Toen we er voor het eerst met Kasper op uit trokken (voor één nachtje en dan nog in eigen land), sloeg je vader een bijzondere tint van groen uit toen hij al het materiaal dat mee moest bij elkaar zag staan.
Het kostte hem 47 minuten en een hele hoop gegrommel, maar uiteindelijk kreeg hij alles in de auto gepropt. Het was een fijn weekend toen in Ieper, maar ook een stevige reality check: reizen met kinderen is to-taal anders.
LEES OOK > De komst van een baby verandert alles… En dat is soms lastig
Vakantie die geen vakantie is
De eerste twee jaren met Kasper gingen we niet echt ver op reis. Tijdens de zomermaanden genoten we vooral van samen thuis zijn. We trokken wel met hem naar zee.
En omdat ons dat zo beviel, boekten we opnieuw een vakantie aan zee toen jij zo’n vier maanden oud was. Je vader hoefde dit keer maar lichtgroen uit te slaan, want we hadden ons intussen een dakkoffer aangeschaft.
De vakantie was heel erg leuk maar wij waren echt kapot na enkele dagen met jullie aan zee. Jullie moesten immers allebei wennen aan die nieuwe omgeving om in te slapen en overdag was er zoveel te beleven dat dutten ook niet echt bovenaan op jullie prioriteitenlijstje stond.
Opnieuw een reality check: uitrusten met kinderen, dat bestaat niet.
LEES OOK > Een weekendje weg zonder de baby: ja of nee?
Een (voorzichtige) citytrip
In de zomer waagden we ons – samen met je tantes, nonkels, nichtjes en grootouders – aan een vakantie naar het zuiden van Frankrijk!
We boekten één overnachting onderweg en uiteindelijk viel de rit naar daar reuze mee. (De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik mogelijk door een combinatie van vermoeidheid en liefde enkele crisismomenten alweer vergeten ben.)
Op weg naar huis besloten we dan ook dat het tijd was voor een citytrip! We vonden een plekje in de buitenwijken van Parijs en verlengden zo onze vakantie met drie dagen.
Croissants in het park
We hadden elkaar van tevoren al gewaarschuwd dat het anders zou zijn dan zonder kinderen. We zouden proberen vooral niet te vergelijken met hoe het vroeger was. En dus planden we onze dagen in Parijs niet te vol.
Sommige dingen deden we voor jullie: we kochten croissants en ijsjes en aten die op in een parkje en we zaten elke dag een uur in een of ander stadsspeeltuintje dat we tegenkwamen.
Andere dingen probeerden we voor onszelf te doen: we sleepten jullie Montmartre op (niet ons beste plan en mogelijk hadden we regelmatig discussie onderweg) en we wandelden kilometers met jullie door de stad (zonder ergens echt binnen te gaan want lange rijen en kleine kinderen, dat gaat niet samen).
Het was inderdaad helemaal anders, maar toch ook erg bijzonder om dat samen met jullie te kunnen doen.
Reizen met kinderen
Onlangs trokken we weer met ons vieren naar ‘ons’ plekje aan zee. Intussen zijn onze verwachtingen bijgesteld. En onze lijst met verlangens eigenlijk ook. Wij willen nu vooral dat jullie het fijn hebben en dat wij wat tot rust kunnen komen.
Simpel is dat niet, want jullie zijn overdag zo uitgelaten dat we vaak handen tekort komen. En blijkbaar hebben wij van die kindjes die elders altijd even moeten wennen voor ze goed kunnen slapen – erg raar is dat natuurlijk niet, ik slaap ook het best als ik in mijn eigen bed lig.
Zo levert vakantie ons dus altijd verschillende dingen op: een nieuwe dimensie aan de wallen onder onze ogen bijvoorbeeld.
Maar net zo goed voelen we ons heel erg gezegend als we zien hoe fijn het kan zijn als we gewoon vertragen, jullie ritme volgen en zo weer oog krijgen voor kleine dingen die eigenlijk zo heel erg groots zijn. Zoals jullie twee samen in een karretje op de dijk ergens aan het Noordzeestrand.
Benieuwd naar hoe de eerste maanden van Elias verliepen? Lees hier alle eerdere dagboeken.
Over mama Saar
Saar woont in het bronsgroene eikenhout van Limburg. Ze is getrouwd met Wout en samen hebben ze twee zoontjes (Kasper en Elias) en een poes (Dorus).
De tijd waarin Saar niet aan het werken of aan het opvoeden is, houdt ze zich bezig met muziek, lezen en schrijven. Dat doet ze bijvoorbeeld op haar eigen plekje op het wereldwijde web, de blog Paardensaartje.
In het echte leven geeft ze les aan de PXL Hogeschool in Hasselt. Met veel passie en liefde voor het vak helpt ze daar kleuterleid(st)ers opleiden.
Met een baby in huis ziet je leven er een pak anders uit. Daarom krijg je als jonge ouder gratis ‘Brieven aan Jonge Ouders’, een tijdschrift van de Gezinsbond boordevol herkenbare verhalen en boeiende weetjes. Ook kan je je inschrijven voor onze maandelijkse nieuwsbrief die perfect de leeftijd van je kindje volgt. Schrijf je hier snel in!
Gepubliceerd op: 26/03/2019, laatste update op: 10/02/2022Tags: dagboek Elias