Dagboek Jutta: over je eigen willetje en eerste keren

Lieve Jutta,

Eigen willetje

Op 5 augustus ervaren we voor het eerst dat jij ook een eigen willetje hebt. Het is onze huwelijksverjaardag en je papa en ik gaan, voor het eerst sinds het begin van de lockdown, uit eten met ons tweetjes. We reserveerden al lang op voorhand een tafeltje en kijken er geweldig naar uit.

Dat is helaas buiten jou gerekend. Oma en opa komen die avond een oogje in het zeil houden. Maar zodra jij ontwaakt van je laatste dutje begin je ongelooflijk hard te wenen.

Na een zeer verdienstelijke poging om je te kalmeren, zien oma en opa geen andere optie dan ons op te bellen. We hebben net het voorgerecht achter de kiezen en balen enorm. Maar eerlijk is eerlijk: wanneer ik je thuis in mijn armen neem en voel hoe je lijfje helemaal ontspant, geeft mij dat een enorm gevoel van bevestiging.

‘Ik wil al jouw eerste keren van heel dichtbij meemaken’

LEES OOK > Hoe maak je tijd voor elkaar met kleine kinderen in huis?

Tijd is een dief

Ik herinner me nog hoe mensen me een paar weken voor jouw geboorte vroegen: ‘Heb je alles in huis?’ En hoe ik dan zelfverzekerd antwoordde dat wat kleren, een dekentje, maar vooral jouw papa en ik in het begin voldoende zouden zijn.

Ook nu, bijna vijf maanden na je geboorte, blijkt die gedachte nog enorm accuraat. Dit wel erg bijzondere jaar heeft dat zeker in de hand gewerkt.

Waar ik ook enorm dankbaar voor ben: dat ik de volgende maanden gewoon bij jou kan blijven en nog niet meteen begin te werken. Een bewuste, maar geen evidente keuze. We hebben er lang over nagedacht en een centje opzijgezet om die periode te overbruggen.

Je zus was vier maanden oud toen ik weer voor de klas stond. Ja, we kregen dat gecombineerd, maar ik besef nu beter dan ooit dat tijd een dief is. Al die eerste keren wil ik gewoon graag van heel dichtbij meemaken. Je bent maar eventjes zo klein. Ook al lijken sommige dagen allicht heel lang en heb ik ook wel eens nood aan tijd voor mezelf, de jaren zijn sowieso kort. Te kort. Dus wil ik ze ten volle beleven en gaandeweg zoveel mogelijk in mij opnemen.

Grappig eigenlijk hoe je als ouder zo wordt opgeslorpt door die ‘eerste keren’. Zoiets verandert dus niet, ook al heb je een ouder exemplaar in huis rondlopen dat het pad al heeft geëffend. Op naar nog meer eerste keren! Maar liefst niet al te snel …

LEES OOK > De allereerste boekjes voor je baby

Liefs,

Mama Annelies

(Geel, augustus 2020)

Over Annelies

Annelies is leerkracht en mama van Ellie en Jutta. Voor ‘Brieven aan Jonge Ouders’ schrijft ze elke maand een dagboek over Jutta. Die dagboeken kan je hier allemaal terugvinden. Volg Annelies ook via Instagram of via haar blog.

Foto’s: Annelies Gilis

Met een baby in huis ziet je leven er een pak anders uit. Onze nieuwsbrief voor jonge ouders groeit mee met je kindje en zit boordevol herkenbare verhalen en boeiende weetjes. Schrijf je hier snel in!

Tags: Dagboek Annelies