Dagboek Elias, maand 17: ‘Help, ik ben nooit meer alleen!’

Lieve Elias,

Ik heb het er een beetje moeilijk mee dat ik nooit meer alleen ben.

Na een lange drukke dag op het werk duik ik altijd meteen de avondspits in. Ik maak eten voor ons gezin, ik doe een poging om zelf te eten terwijl ik ondertussen probeer te verhinderen dat jij alles op de grond kiepert of dat ik je hoofd vol smodder omdat je weer maar eens op mijn schoot gekropen bent.

Daarna ruim ik snel de tafel weer af, ik doe de afwas en stofzuig de ravage onder jullie eetstoelen op. Dan komt het moeilijkste stuk van de avond: alleen naar boven kunnen glippen om 5 minuten voor mezelf te hebben in de badkamer.

Sinds een klein half jaar is dat echt ‘mission impossible’ geworden.

Voelsprieten

Ik heb alles al geprobeerd: langs een andere deur wegsluipen, geen licht aandoen, wachten tot jullie samen met papa aan het spelen zijn, … Het mag allemaal niet baten.

Het lijkt wel alsof jullie een speciale set voelsprieten hebben die jullie meteen een signaal geeft wanneer ik de kamer zonder jullie dreig te verlaten.

Op die zeldzame momenten dat het me toch gelukt is, duurt het zo ongeveer 2 minuten voor ik jullie voetjes op de overloop hoor. Nog eens 10 seconden later gaat de deurklink naar beneden en tadaaa! Daar staan jullie met een brede glimlach. Gewoon, om bij mij te zijn.

LEES OOK > Prioriteiten stellen als ouder: moet ik dit NU doen?

Leuk… en een beetje vervelend

Langs de ene kant vind ik het natuurlijk erg leuk dat jullie zo onwaarschijnlijk graag bij mij zijn. Langs de andere kant is het ook weleens vervelend dat ik zolang jullie wakker zijn blijkbaar in geen enkele kamer van ons huis langer dan 3 minuten alleen kan zijn.

Niet alleen zijn jullie het liefst altijd ergens bij mij in de buurt, jullie zijn ook nog eens het liefst altijd samen met z’n tweeën.

Onmisbaar

Sinds je een jaar oud bent, kunnen jullie echt met z’n tweetjes samen spelen en lachen. Jullie kruipen achter elkaar door de woonkamer en duwen elk een auto vooruit.

Jullie houden elkaars hand vast tijdens autoritten. Jullie lachen tot jullie de hik hebben om gekke spelletjes die ik zelf meestal niet begrijp.

Als je grote broer thuiskomt van school vraagt ie meteen waar je bent. Jij op jouw beurt roept elke morgen ‘KAS! KAS!’ zodra je je ogen opendoet.

LEES OOK > ‘Zij is begonnen!’ Wat als broer en zus wéér ruzie maken?

Broederband

Jullie band is intussen zelfs zo gegroeid dat Kasper spreekbuis voor je speelt of het voor je opneemt wanneer ik je een standje geef.

Net nadat je voor de zoveelste keer je bord op de grond hebt gegooid en ik zuchtend heb gezegd dat je dat echt niet mag doen, sust Kas me en zegt: ‘’t Is niet zo erg mama, Elias begrijpt het nog niet zo goed.’

Wanneer we wat later met z’n allen lang in de auto moeten zitten en jij duidelijk laat merken dat je er schoon genoeg van je hebt, probeert je broer je te troosten: ‘Niet wenen Eli, we zijn er bijna en dan mag je eruit. Is dat goed?’

LEES OOK > Een tweede kindje in het gezin: ‘Ik heb te weinig tijd voor allebei!’

Liefde

Mijn hart kan zoveel broederliefde amper aan. Ik voel het groot worden van trots om die kleine jongen die toch al zo’n grote broer kan zijn. Het is zeker al pittig geweest, met twee kleine jongetjes die constant mijn aandacht vragen.

Maar als ik jullie zo op de achterbank handjes zie vasthouden, dan voel ik tot in de toppen van mijn tenen dat jullie mijn grote geluk zijn.

Benieuwd naar hoe de eerste maanden van Elias verliepen? Lees hier alle eerdere dagboeken.

Over mama Saar

Saar woont in het bronsgroene eikenhout van Limburg.  Ze is getrouwd met Wout en samen hebben ze twee zoontjes (Kasper en Elias) en een poes (Dorus).

De tijd waarin Saar niet aan het werken of aan het opvoeden is, houdt ze zich bezig met muziek, lezen en schrijven. Dat doet ze bijvoorbeeld op haar eigen plekje op het wereldwijde web, de blog Paardensaartje.

In het echte leven geeft ze les aan de PXL Hogeschool in Hasselt. Met veel passie en liefde voor het vak helpt ze daar kleuterleid(st)ers opleiden.

Met een baby in huis ziet je leven er een pak anders uit. Daarom krijg je als jonge ouder gratis ‘Brieven aan Jonge Ouders’, een tijdschrift van de Gezinsbond boordevol herkenbare verhalen en boeiende weetjes. Ook kan je je inschrijven voor onze maandelijkse nieuwsbrief die perfect de leeftijd van je kindje volgt. Schrijf je hier snel in!

Tags: dagboek Elias