Of hij nu in zijn moestuin wroet of een stevige zeewandeling maakt, voor tv-maker Wim Lybaert zijn dat dé momenten om te vertragen. ‘Op zich is dat niet zo moeilijk: kijk gewoon naar de natuur, dat is ons ritme.’ We vroegen aan de ‘man van De Columbus’ wat wandelen met hem doet.
Ben je altijd al een fervente wandelaar geweest?
‘Vroeger ging ik vrijwel elke dag met mijn honden wandelen. De gewoonte om voldoende te bewegen zit er bij mij dus allang in. Sinds kort heb ik weer een hond.
Maar de regels zijn vandaag – terecht trouwens – veel strikter, waardoor je je viervoeter niet zomaar meer mag laten loslopen. Nu wandel ik vaker op mijn eentje om helemaal op te gaan in de natuur.’
Vergt het dan nooit een inspanning om die stapschoenen aan te trekken?
‘Toch wel. Vooral die eerste kilometers zijn lastig, zeker in periodes dat je al niet veel aan lichaamsbeweging doet. Ik blijf wel altijd minstens een halfuur tot een uur weg.
Pas dan kom je in een bepaald wandelritme terecht, wat ik als iets heel natuurlijks ervaar. En voor je het goed en wel beseft, heb je soms al vijf kilometer afgelegd.
Wat wandelen echt betekent, heb ik destijds goed gemerkt op de route naar Compostela. Voor het tv-programma ‘Weg naar Compostela’ heb ik toen met Arnout Hauben verschillende stukken van dat traject afgelegd.
Dat waren altijd wandelingen van pakweg vijfentwintig kilometer per dag, een week lang. Hoe vermoeiend ook, het gaf een fantastisch gevoel om er de volgende dag toch weer met frisse moed aan te beginnen.’
Minder piekeren
Wat doet wandelen met je geest?
‘Ik merk dat ik meer zuurstof krijg, zowel lichamelijk als mentaal. Als ik wandel, ben ik minder aan het piekeren, want gefocust op wat er in de omgeving gebeurt. Voor die beleving en ontspanning moet je je wel helemaal willen overgeven en één worden met de natuur.’
Je woont in Brugge. Wat zijn je favoriete wandelplekken?
‘Niet meteen de provinciale domeinen, waar tegenwoordig veel volk rondloopt. Ik hou meer van lange trajecten zodat ik urenlang in beweging ben. Bij voorkeur aan zee.
De zee is voor mij dé plek om mijn hoofd leeg te maken. Als je je gsm thuis laat, is de zee – door haar oneindigheid – de ideale omgeving om je blik op oneindig te houden.’
LEES OOK > Geocoaching: zo maak je wandelen leuk voor kinderen
Wandelvergadering
Wandel je ook soms in groep?
‘Meer en meer, want in deze tijden wandelen we ook veel tussen de vergaderingen door. Dat heeft als voordeel dat je praten afwisselt met rustpunten. Af en toe moet je bijvoorbeeld een hindernis passeren waar je niet meer met elkaar aan het babbelen bent.
Het zorgt ervoor dat je tot andere ideeën of inzichten komt die je achteraf weer meeneemt naar de vergadering. In groep wandelen, houdt wel in dat je moet afstemmen op het tempo van je gezelschap.
Maar sowieso leveren die wandelmomenten met collega’s betere vergaderingen op én geven ze je nieuwe energie.’
Ook ‘De Columbus’ – je tv-programma op Eén – doet je vertragen in de natuur …
‘Jazeker. We kunnen ook niet anders, want onze bus heeft geen gordijnen. We staan op met de zon en gaan ermee slapen. Dat ritme van de natuur nodigt je vanzelf uit om te vertragen. In onze gejaagde samenleving zijn we dat verleerd.
Als kind leren we al om onze dag strikt in te delen wat presteren, eten en slapen betreft. Maar ons natuurlijke ritme is dat van de natuur en daar kunnen we ons niet genoeg bewust van zijn.’
Foto Wim Lybaert: Kristof Ghyselinck
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 22/12/2020, laatste update op: 17/05/2022