Guga Baúl hoopte als kind op een broer, maar hij bleef enig kind. ‘Ook als volwassene vind ik dat jammer’, zegt hij. Al op zijn achttiende wist hij dat hij zelf kinderen wilde. Meer dan één was het plan. Maar nu, met vier kinderen, vindt hij het soms best druk voor iemand wiens hoofd nooit stilstaat. Gelukkig komt zijn imitatietalent, waarmee hij mensen beroepsmatig aan het lachen maakt, ook thuis van pas. Gaston (9) en Maurice (7) vinden het heerlijk als papa animatiefiguurtjes een stemmetje geeft of een leerkracht nadoet.
Wie is Guga Baúl?
- Bekend van zijn stemimitaties, De Slimste Mens ter Wereld, Radio Guga en de zaalshow ‘Badje vol met Stroop’.
- Getrouwd met Tine Embrechts, papa van Gaston (9) en Maurice (7) en pluspapa van Oscar (21) en Emilio (18).
- Groeide op als Laurent Bailleul in Oostende en woont nu in Antwerpen.
Braaf burgerlijk gedrag
Guga Baúl is de zoon van een fabrieksarbeider en een leerkracht. ‘Mijn vader was weinig thuis’, vertelt hij. ‘Mijn moeder was er altijd voor mij. Het was een “sturende” opvoeding. Niet van: “Doe maar, en als je op je bek gaat, zijn we er voor jou.” Nee, ik kreeg nadrukkelijke richtlijnen: “Pas op, doe geen zotte toeren, goed studeren, op tijd thuis, eerst huiswerk maken en dan pas spelen.” Daar heb ik nooit tegen gerebelleerd. Misschien was ik iets te volgzaam. Als het ging om schoolkeuze of hobby’s mocht ik wel doen wat ik wilde. Zo smeet ik me in het voetbal. Ik bleef daarvoor zelfs een tijdlang naar Oostende gaan, ook al woonde ik er niet meer. Het was een hechte vriendengroep.
‘Ik heb het mijn ouders lang kwalijk genomen dat ze mij als kind niet hebben leren omgaan met emoties. Aan mij om het anders te doen.’ – Guga Baúl
Ik heb veel waarden van thuis meegenomen in hoe ik in het leven sta: respect, beleefdheid, loyaliteit en eerlijkheid vind ik mooie eigenschappen. Maar mijn neiging om het iedereen naar de zin te maken, zorgt er soms voor dat ik over mijn grenzen ga. Het “braaf burgerlijk” gedrag – op het rechte pad blijven, geen drugs of alcohol, maat houden, je financiën op orde hebben – zit diep in me geworteld. Dat is op zich positief, maar soms zou ik graag wat relaxter in het leven willen staan, meer met een houding van: “We zien wel.”’
Een hoofd vol stemmen
‘Als kind hoopte ik op een broer om mee te spelen, en ook als volwassene mis ik dat wel. Een broer is iemand bij wie je altijd terechtkunt, op feestdagen, als je je eens wat minder voelt of als je ouders hulpbehoevend worden. Iemand die je kent en bij wie je je niet anders hoeft voor te doen. Misschien is dat een te romantisch beeld – er zijn ook broers die niet goed overeenkomen. Maar ik ga ervan uit dat het een goede broer zou zijn geweest, met wie ik een hechte band had.
Doordat ik thuis geen speelkameraad had, creëerde ik personages en stemmen in mijn hoofd. Daar is waarschijnlijk de kiem gelegd voor mijn imitaties. Het is nooit stil in mijn hoofd. Als ik iemand hoor en zie spreken, gaat mijn brein daar meteen mee aan de slag. Al vroeg ontdekte ik dat ik mensen kon entertainen met mijn imitaties. Op mijn achttiende deed ik mee aan wedstrijden, en op mijn tweeëntwintigste waagde ik de sprong naar een professionele carrière.
Imiteren begint met goed luisteren en kijken. Ik denk dat empathie daarbij een rol speelt, net als het vermogen om snel input te verwerken. Ik leg vaak verbanden die anderen niet zien, en mijn hoogsensitiviteit is daarbij wellicht een troef. Toch weet ik eigenlijk niet precies waarom ik het zo goed kan. Ooit wil ik mijn hersenen daar eens op laten onderzoeken.’
Spiegel voor houden
Toen Guga en Tine een koppel werden, had zij al twee kinderen uit een vorige relatie. ‘Dat zwakte mijn wens naar eigen, biologische kinderen niet af’, zegt hij. ‘Wat sommigen daarover ook beweren, eigen kinderen en pluskinderen zijn niet hetzelfde voor mij. Ik behandel hen gelijk en zorg al jaren goed voor de oudsten. We hebben een fijne band, maar het gevoel blijft anders. De onvoorwaardelijke liefde voor je eigen vlees en bloed is uniek. Ik vind het jammer dat ik nooit zal weten hoe het is om een “gewoon” kerngezin te hebben. Maar het leven is zo gelopen. Ik kwam Tine tegen, het klikte en met haar wilde ik iets opbouwen. De extra uitdagingen van een samengesteld gezin horen daar dan gewoon bij.’
Ook al droomde Guga altijd van een gezin, vier kinderen vindt hij nu soms iets te druk. ‘Dan zijn Tine en ik in gesprek, en begint er iemand doodleuk piano te spelen’, vertelt hij. ‘Als je zegt: “Hallo, we zijn aan het praten”, kijken ze verbaasd op: “Ah, oei, sorry.” Terwijl ze dat toch zien? Blijkbaar niet dus. Dan maar blijven herhalen.
De irritaties leren me veel over mezelf. Als hoogsensitief persoon word ik serieus uitgedaagd. Kinderen houden je een spiegel voor. De verschillende energieën in een samengesteld gezin en wat dat bij mij teweegbrengt, zie ik als een rijkdom. Gelukkig kunnen we er met wederzijds respect over praten.’
LEES OOK > Relatie tussen plusouder en pluskinderen heeft zijn eigen vorm
Ruimte voor emoties
‘Streng maar rechtvaardig,’ zo omschrijft Guga zijn opvoedkundige aanpak. ‘Ik leg altijd uit waarom iets niet mag, maar een “neen” blijft een “neen”. Ik ben een aanwezige papa: fysiek aanwezig en met mijn aandacht bij de kinderen. Of dat probeer ik toch. Met een brein dat alle kanten uitgaat, lukt het niet altijd. Ik ben ook een zorgzame, speelse en sportieve papa die hen graag en vaak vastpakt.
‘Ik leg altijd uit waarom iets niet mag, maar een “neen” blijft een “neen”.’ – Guga Baúl
Ruimte geven aan emoties vind ik heel belangrijk. Als ik als kind weende, werd dat meteen afgeblokt: “Weg met die tranen.” Ik wil geen softies maken van de kinderen, maar emoties doorleven hoort nu eenmaal bij het mens-zijn. Ook lastige emoties zoals woede. Het is belangrijk om te erkennen wat er in hen leeft, hen te helpen hun emoties te benoemen en hen te leren omgaan met wat ze voelen. Ik heb het mijn ouders lang kwalijk genomen dat ze me daar als kind niet in begeleid hebben, maar nu ben ik milder. Het was een andere tijd, zij hadden het zelf ook niet geleerd en deden wat ze dachten dat goed was. Het verleden is wat het is, nu is het aan mij om het anders te doen.’
LEES OOK > ‘Wat maakt jou boos?’ Zo help je kinderen praten over hun gevoelens
Taxi-papa
Uit een recent onderzoek in Wallonië blijkt dat 3 op de 20 ouders twijfelen of ze nog aan kinderen zouden beginnen, omdat ze de opoffering te groot vinden. Wat Guga Baúl daarover denkt? ‘Natuurlijk moet je een stuk van je eigen leven opofferen voor de kinderen’, zegt hij. ‘Ze zijn behoorlijk “invasief” tot ze een jaar of achttien zijn. Wij zitten nu in de fase van taxi-mama en taxi-papa, van tennis en voetbal naar muziekschool en vriendjes.
De verzuchtingen van ouders dat ze geen tijd meer voor elkaar en voor zichzelf hebben, herkennen wij zeker. Onlangs namen we ons voor om regelmatig een moment voor ons twee vast te leggen, en niet meer te wachten tot we vinden dat het te lang geleden is.
Je moet gewoon accepteren dat er een periode is waarin kinderen en professionele bezigheden met de grootste aandacht gaan lopen. Ooit – als de kinderen op eigen benen staan – komt er weer meer tijd voor elkaar als koppel.’
Niet piekeren
Met de toekomst van de kinderen is Guga nog niet bezig. ‘Ik focus me op hoe ze zich nu ontwikkelen en probeer hen daarin te begeleiden. Wat ze later doen, is aan hen. Ik zal hen aanraden een beroep te kiezen dat ze graag doen.
Natuurlijk hoop ik dat ze niet op het verkeerde pad terechtkomen. Op moeilijke momenten wil ik er emotioneel, mentaal en financieel voor hen zijn. De richtlijn uit mijn opvoeding “zorg voor een financiële buffer voor mindere momenten”, volg ik. Ze moeten zelf hun weg banen en werken, maar het is een geruststelling dat ik financieel kan steunen als dat nodig is.
‘Je moet accepteren dat er een periode is dat de kinderen met de grootste aandacht gaan lopen.’ – Guga Baúl
Over grote wereldproblemen – komt er nog een wereldoorlog? Wat zullen de gevolgen van de klimaatopwarming voor de kinderen zijn? – wil ik niet piekeren. We letten op ons waterverbruik, vermijden plastic verpakkingen en zo, maar op het grotere plaatje hebben we geen vat.’
LEES OOK > Een klein beetje Greta: 10 makkelijke klimaattips voor het hele gezin
Het lichaam lezen
‘Hoe graag ik mijn werk ook doe, mijn gezin is belangrijker. Ik selecteer opdrachten in functie van: blijft er tijd over voor mijn gezin én geeft het mij energie? Het afgelopen jaar was waanzinnig druk. Nu doe ik het rustiger aan. Een nieuwe show begint vorm te krijgen in mijn hoofd, maar moet pas tegen september klaar zijn.
Er zijn af en toe radio-opdrachten of bedrijfsoptredens met Radio Guga, en daarnaast ben ik veel bezig met innerlijk werk en persoonlijke en spirituele ontwikkeling. Ik volg massagecursussen en wil ook kinesiologie en craniosacrale therapie (zachte behandelmethode door subtiele manipulatie van de schedel, wervelkolom en het bekken, n.v.d.r.) volgen. De taal van het lichaam lezen, boeit me allang. Het lichaam vertelt dingen waar we met het hoofd niet bij kunnen. Een mooi tegenwicht voor mijn drukke hoofd.’
Foto’s: Kristof Ghyselinck
Dit artikel verscheen in januari 2025 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via Facebook, Twitter en Instagram.
Gepubliceerd op: 27/01/2025