Zeven knuffels per dag: voor kinderen én ouders

Zeven knuffels, complimenten, blijken van waardering of aanmoedigingen, per dag. Dat is het minimum voor een gelukkig en gezond leven. Kinderen, zeker als ze baby zijn, komen daar nog gemakkelijk aan, maar wat met de ouders?

Hoeveel dagelijkse knuf­fels sprok­kel jij nog bij elkaar? Hoe vaak krijg jij nog te horen dat wat je doet op prijs wordt gesteld? En hoe vaak laat jij anderen merken dat je blij en gelukkig bent met hen?

Hoe ouder, hoe minder

En hoe gaat het met de oudere kin­deren? Worden zij nog aange­moe­digd en gepre­zen? Of worden vooral hun fouten in het rood gezet­, net ­als op school?

Een baby haalt die dagelijkse portie aanmoediging probleemloos binnen. Het is nog allemaal nieuw, het won­derlijke is er nog niet af en bij primeurs wordt spontaan geapplau­disseerd. Dat màg. Dat moet. Dat sterkt zijn zelf­waar­dege­voel.

Na die eerste levensjaren is het vaak droevig gesteld met de blijken van waar­de­ring. Zeker nadat je een diploma en je rijbewijs hebt gehaald. Want daarna doe je meest­al nog weinig opzienba­rends.

LEES OOK > Waarom knuffelen zo belangrijk is voor kinderen

Aandacht op het foute

Het over­grote deel van je tijd gaat naar activiteiten die je al jaren uitvoert en die dus heel gewoon zijn. Een enkeling haalt de pers of maakt een schit­te­rende promo­tie. Maar de meesten doen gewoon hun werk.

Dat is allemaal zo ge­woon, zo vanzelf­spre­kend geworden dat er niet meer over gespro­ken wordt. Tenzij er iets fout gaat. Zo komt het dat veel volwassenen alleen nog maar te horen krijgen wat niét goed loopt. Je zou voor minder aan jezelf gaan twij­felen.

Onbetaald en eenzaam

Thuiswerkende ouders komen he­lemaal in een nadelige positie terecht. Wie buitenshuis werkt, krijgt daar­voor een financiële waardering. Huisvrouwen en -man­nen niet. Die moeten het doen met de glimlach en de zoentjes van hun kind(eren). Die zijn natuurlijk veel waard en absoluut onbetaalbaar. Maar toch.

Geen enkele leerkracht, hoe idea­listisch ook, gaat dagelijks naar school alleen maar voor de dank­baarheid van de kinderen. Geen enkele verkoper, hoe gedreven ook, verkoopt alleen maar om de kopers gelukkig te maken. Bovendien is thuis werken vaak een eenzame job. Het grootste deel van de dag ben je alleen, zonder andere volwassenen om je heen.

Van wie moet je die schouder­klop­jes dan wel krij­gen?

LEES OOK > Waarom het goed is om me-time in te plannen, ook al is je keuken ontploft

Een blijk van waardering

Daarom dit simpele pleidooi om wat meer oog en aan­dacht voor el­kaar te hebben. Laat eens wat vaker je waar­dering blijken. Ook voor die dood­ge­wone, doordeweek­se dagelijk­se dingen.

Vind het niet vanzelf­sprekend dat de ander doet wat hij doet, is wat hij is. Het mag gezegd dat het eten lekker ­smaakt. Interesse voor de bezigheden van de ander mag getoond worden.

Een baby is niet de enige die geknuffeld moet worden. Ook ouders hebben liefde, zorg en bevestiging nodig om zich goed te voelen.

Dit artikel is eerder verschenen in Brieven aan Jonge Ouders, het gratis tijdschrift voor alle ouders. Pas bevallen of nog in verwachting? Schrijf je hier in om deze razend interessante reeks gratis te ontvangen. Voor ouders van kindjes tot 18 maanden zijn er ook de NieuwsBrieven aan Jonge Ouders, elke maand in je mailbox.

Tags: knuffels, waardering