Je wilt niet schreeuwen tegen de kinderen maar …

Opvoeden is een uitdaging, daar kunnen ouders het over eens zijn. Dat het sommige dagen beter gaat dan andere, daarover ook. En dat er dagen zijn waarop je gedrag stelt dat je niet wilt stellen, maar waar je steeds opnieuw in vervalt. Je wilt niet schreeuwen tegen de kinderen maar soms (of iets vaker dan soms) kookt je potje over. Omdat het al later is dan je zou willen, omdat je honger hebt of een moeilijk dag op het werk had of slecht sliep. Of alles tezamen.

En dan heeft je zoon na vijf keer vragen nog altijd zijn schoenen niet aan, of gilt je dochter het huis bijeen omdat ze haar favoriete haarrekkertje niet vindt, of weigert de peuter in zijn autostoel te gaan zitten … en jij ontploft. Je schreeuwt dat ze NU moeten doen wat je vraagt en dat je er GENOEG van hebt.

Dat werkt misschien soms eens, maar laten we eerlijk zijn: meestal heeft het een averechts effect. Hoe meer je probeert op te leggen wat ze moeten doen, hoe meer weerstand er komt. Een vicieuze cirkel die veel energie kost en waar niemand gelukkig van wordt.

Wat doe je dan wel?

Maar wat doe je dan wel? Je kunt je kinderen omkopen om te doen wat je vraagt. Ook dat werkt soms, maar meestal niet op lange termijn. Valt de beloning weg (Je hebt al genoeg Pokémonkaarten, kereltje!), dan valt ook het gedrag weg.

Vanuit verbindend opvoeden kun je ook stilstaan bij wat er aan de basis ligt. Waarom verlies jij je geduld? Psychologe Nina Mouton legt uit in haar column op Radio 1: ‘Soms zijn het stressoren in het nu, soms is het een kwaadheid die aan de basis ligt.’ Een kwaadheid die niets te maken heeft met de kinderen, maar die er wel op dat moment uit komt. Mouton wijst erop dat het niet eerlijk is dat de kinderen die kwaadheid over zich krijgen.

Op de derde plaats is er het overschrijden van grenzen: jouw grenzen. Als je op tijd aangeeft dat een grens is overschreden, ook naar je kinderen toe, dan verlies je minder snel je geduld. ‘Als er al over tien van je grenzen heen is gegaan, maar je brengt dit niet in communicatie, durf je weleens te versnellen van 0 naar 100 in 1 seconde. Je kind zal dit niet zien aankomen hebben’, legt Nina Mouton nog uit.

LEES OOK > Verbindend opvoeden, hoe doe je dat?

Als je toch je geduld verliest

Mag je dan niet boos zijn of je geduld verliezen als ouder? Natuurlijk wel. Het gebeurt. Maar het mag niet te vaak gebeuren. Na zo’n ontploffing kun je wel weer verbinding zoeken met je kinderen.

‘Ik maak het goed met mijn kinderen, ik leg uit dat mama’s ook zware dagen hebben en boos kunnen worden. Maar – en hier komt de hefboom naar verandering – in de grond weet ik dat het tijd is voor meer zelfzorg’, aldus Mouton.

Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.

Tags: mama zijn, opvoeden, opvoedtips, papa zijn