Radiopresentatrice Anke Buckinx: ‘Ook als mama zoek ik de vrolijkheid in alles’

Als kind stond ze bekend als ‘Anke van de frituur’, vandaag is Anke Buckinx (44) al meer dan 15 jaar de vrolijkste en zotste helft van het ochtendduo op radiozender Joe. Samen met Sven Ornelis lacht ze de luisteraars elke morgen wakker en geeft ze zelfs de zuurste azijnpisser geen schijn van kans. Die lach roep ik bij deze uit tot Ankes handelsmerk, want bij de meeste zinnen in dit artikel zou ik (lacht) of (schatert) kunnen zetten. Wat een bundel onversneden vrolijkheid is die vrouw, en wat een zalige no-nonsense mama voor Lou (9) en Max (5).

Plan trekken

Anke Buckinx: ‘Ik ben opgegroeid in Maasmechelen, samen met mijn broer Daan die twee jaar jonger was. Mijn ouders begonnen te werken in de frituur op het moment dat wij thuiskwamen van school, dus wij waren vaak alleen en leerden snel onze plan trekken. Ik vond het zalig om zoveel vrijheid te krijgen: na school maakte ik mijn huiswerk, ik keek wat tv en reed met de fiets naar mijn vele hobby’s. Zelfs toen ik nog maar acht jaar was, hé!’

LEES OOK > Opvoeding in vrijheid bij de familie Timmermans: ‘Laat je kinderen zijn wie ze zijn’

Friends en Nonkels

Wat vonden je ouders belangrijk om door te geven in de opvoeding?

Anke Buckinx: ‘Ongetwijfeld: hard werken. Papa werkte niet alleen in de frituur, hij was ook politieagent, hij bouwde appartementen én hij teelde aardbeien op een stuk grond naast ons huis. Mijn ouders zijn echte werkers, geen praters. Op praktisch vlak kan ik altijd bij hen terecht, maar voor emotioneel advies moet ik bij hen niet aankloppen. Da’s wel wat typisch voor die generatie.

‘Het is nu zó leuk dat ik de tijd wil bevriezen.’

Mijn broer is op 29 jaar overleden aan lymfeklierkanker. Toen we wisten dat hij terminaal was, zei ik tegen mijn papa: “Moeten we met Daan niet een paar dingen bespreken voor hij sterft?” Maar nee, in die twee jaar dat hij ziek was, werd er nooit echt gepraat over kanker of doodgaan.’

Welke invloed heeft de dood van je broer op jou gehad?

Anke Buckinx: ‘Ik ben drie jaar lang ronduit ongelukkig geweest, ik was compleet de kluts kwijt en het vlotte niet meer op mijn werk. Ik ben toen naar een psycholoog gegaan en vandaag kan ik echt wel zeggen dat ik het verwerkt heb.

Vroeger kon ik mezelf verliezen in emotionele boeken, films en muziek, maar dat doe ik heel bewust niet meer. Ik kijk nu naar grappige series als Friends en Nonkels, en zoek het licht en de vrolijkheid in alles. Het leven is al donker genoeg en ik absorbeer alles als een spons, dus waarom zou ik mezelf kwellen door voortdurend over Daan te praten? In onze keuken staat een mooie foto van hem en ik hou hem levendig door hem regelmatig te vernoemen. Op zijn sterfdag en verjaardag eten we samen frietjes.’

Good cop en bad cop

Je hebt samen met Tom twee kinderen, Lou (9) en Max (5). Hadden jullie op voorhand een idee van wat voor ouders jullie wilden zijn?

Anke Buckinx: ‘Nee, Tom en ik hebben veel op gevoel gedaan. We houden gewoon in de gaten dat onze kinderen gelukkig zijn. Je hoort vrouwen soms zeggen: “Ik ben een toffe mama maar wel streng!” Wel, ik ben een toffe mama maar niet streng! (lacht) Misschien omdat ik extreem empathisch ben en me nog heel goed herinner hoe het voelde als iets niet mocht van mijn ouders? Ik vond het als kind bijvoorbeeld vreselijk dat er geen vriendinnetjes mochten blijven slapen, en bijgevolg is het bij ons thuis nu vaak de zoete inval. Als we naar de speelgoedwinkel gaan voor een cadeautje voor een jarig vriendje en ze zien iets kleins wat ze zelf willen, zeg ik gewoon ja. Snoepje, ijsje: waarom niet? Dus ja, ik verwen mijn kinderen. Ik hoop dat ik het mij later niet ga beklagen, maar soit.

Tom vindt het soms lastig dat hij altijd de strenge moet zijn, de bad cop moet spelen. Maar naast de strenge is hij ook wel de ultieme speelpapa; hij gaat met de kinderen naar het skatepark, de speeltuin, hij smijt ze in de lucht… en is dus vaak populairder dan ik. Ik ben altijd bang dat hen iets gaat overkomen en dat we dan weer naar spoed moeten. “Niet met kousen op de gladde trap!”, “Grote messen meteen wegleggen!” Het is sterker dan mezelf, misschien omdat ik voor het werk elke dag alle horrorverhalen moet lezen op hln.be.’

Kortsluitingen en restjes plezier

En valt het voor de rest een beetje mee met dat moederen? Zijn er dingen waarmee je worstelt?

Anke Buckinx: ‘Met Lou loopt alles super vlot, ik doe heel veel leuke dingen met haar. Ze is leergierig, sportief en grappig, ze gaat graag naar school en huppelt door het leven. En Max, tja, ik ben gek op hem, maar hij heeft wel voor wat uitdagingen gezorgd. Als baby en peuter kon hij ontzettend humeurig zijn: wanneer één klein stapje in zijn routine niet klopte, kwam er drama. Kreeg hij een spatje water op zijn trui, moesten al zijn kleren uit.

Tom en ik hebben toen online een cursus gevolgd over temperamentvolle kinderen en dat heeft ons echt geholpen. Ik heb daar niet alleen veel bijgeleerd over Max, maar evengoed over mezelf: ik raak ook snel overprikkeld en dan ontstaat er al eens kortsluiting. Met het verschil dat Max nog te jong is om te beseffen wat er gebeurt. Ineens zijn die heftige gevoelens daar en heeft hij geen manier om ze te uiten – behalve met een uitbarsting. We snappen hem nu beter en het gaat allemaal een pak vlotter, maar het was een heftige fase: Tom en ik konden heel lang geen babysitters vragen, zelfs aan mijn ouders durfden we niet vragen om in te springen.

Voor de rest zijn er natuurlijk ook de klassieke schuldgevoelens. Ik ben best vaak bij mijn kinderen, maar als mijn werk mij opslorpt of ik moet thuis nog een pak mails doen, voel ik mij een slechte moeder. Nu ja, eigenlijk wil ik echt niet zagen over het ouderschap, ik ben een gelukkige mama en ik heb topkinderen. Het enige wat ik écht lastig vind, is dat het veel te snel voorbijgaat. Het is zó leuk nu ze nog jong zijn en mij nodig hebben; ik wil de tijd bevriezen!’

LEES OOK > Emotieregulatie bij je kind: van baby tot puber

Zorgt dat besef er ook voor dat je op een bewustere manier geniet van je kinderen?

Anke Buckinx: ‘Sowieso. Ik heb het moeten leren, maar ik ben bijvoorbeeld heel chill wat betreft rommel: in onze living ligt het speelgoed zowat overal. Hoewel ik regelmatig reclame maak op Instagram, ben ik niet zo’n typische “Instagramouder” bij wie de kinderen altijd de juiste kleren aanhebben en het huis er altijd perfect bijligt. Da’s ook dankzij Tom hoor, hij wijst me er regelmatig op dat we niet in een showroom leven. En hoopjes rommel zijn ook gewoon restjes plezier, toch?

‘Ik ben best vaak bij mijn kinderen. Maar als mijn werk mij opslorpt, voel ik mij een slechte moeder.’

Iemand zei ooit: je moet je leven niet verpoetsen, en dat vind ik echt de volle waarheid. Let it go! Leef! Ik zie het leven als een groot cadeau, een feest tot en met. Daarom profiteer ik en geniet ik van elke dag en probeer ik die altijd zo lang mogelijk te laten duren – ik slaap echt veel te weinig!’

Niet moeien

Heb je om af te sluiten nog een ultieme Buckinx-tip voor andere ouders?

Anke Buckinx: ‘Zeker en vast: laat je door geen enkele “meningsmaffia” meeslepen en moei je met je eigen huishouden. Ik heb zelf met veel plezier borstvoeding gegeven, maar je hebt van die hevige voorstanders die echt overdrijven. Wat kan mij het schelen dat iemand zich beter voelt bij flesvoeding? Ik heb zelf nooit mamablogs gelezen of accounts gevolgd die je overspoelen met tips, je kan je eigen situatie toch niet vergelijken met die van andere moeders? Jij alleen kent je eigen kroost.

In de periode dat Max regelmatig crisissen had, wilden mensen ons vaak advies geven. Dan kreeg ik in de winkel te horen dat hij gewoon verwend was en ik wat strenger moest zijn. Pfff, al die kritiek! Onlangs was het opnieuw zover: we stonden in een speelgoedwinkel aan de kassa, Max stond nogal druk te doen en een man zei ineens: “Te veel suiker gehad?” Ik antwoordde: “Nee hoor, gewoon kinderlijk enthousiast, want we zijn in een speelgoedwinkel.” Sommige mensen zouden hun woorden écht moeten inslikken.

Dus ja, “moei je met je eigen huishouden” is mijn allerbeste tip!’ (lacht)

LEES OOK > Borstvoeding geven of overschakelen naar flesvoeding? 8 vragen en antwoorden

Foto’s: Kristof Ghyselinck

Dit artikel verscheen in augustus 2024 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via Facebook, Twitter en Instagram.