Last van het lege nest: als je kind op kot gaat

Maanden hebben we dit voorbereid en plots is het er zo snel, té snel… Je vat je universitaire studies aan en vertrekt op kot.

Als je kind op kot gaat… In de drukte van de voorbije weken – je kot regelen, je inschrijving aan de universiteit in orde brengen, je uitzet aankopen – heb ik meermaals gegekscheerd dat het toch een pak rustiger zou worden als jij op kot zou zijn. En jij keek me toen met je grote tienerogen en een verongelijkte blik aan terwijl je droogweg zei: “Wacht maar, je zal me nog missen”.

Eén van de kamers in ons huis was intussen een opslagplaats geworden van ‘spulletjes voor op kot’. Van een matras, een bureaustoel, theetassen, een compleet bestek tot een microgolfoven en koelkast. En in die laatste moest absoluut een diepvriesvak aanwezig zijn voor ijsjes. Zo groot en toch nog altijd mijn kleine jongen. Toen ik de zoveelste keer bijna mijn voeten brak over al die georganiseerde rommel, dacht ik bij momenten hoe heerlijk het zou zijn om die kamers weer kraaknet te hebben. Om niet elke dag geopende tandpastatubes te ontdekken of wasgoed op de grond te vinden of lege glazen her en der in huis.

Stil en leeg als je kind op kot gaat

Ik heb echter ook vaak gedacht: “Wat gaat het anders zijn zonder hem in de buurt”. Meer georganiseerd, dat wel, maar ook zo stil en… leeg.

Wat gaat het vreemd zijn om je niet meer elke dag wakker te maken of slaapwel te zeggen, je boterhammen te smeren – ja, ik geef toe een zwakte van me – en je gestreken spullen in de kasten te steken. Naar je verhalen te luisteren na school of pittige gesprekken aan te gaan omdat je het over iets fundamenteel oneens was en je beste argumentatie bovenhaalde om mij te overtuigen van je gelijk.

Wat ga ik het gevoel missen dat jij me gaf wanneer je op de grond naast onze honden ging liggen en je gezellig tussen hen in nestelde.

Of die momenten dat je dicht tegen me aan kroop in de zetel en we gewoon samen televisie keken.

Loslaten

De voorbije jaren zagen we je letterlijk en figuurlijk groeien. In een mum van tijd was ik de kleinste in huis en kreeg jij de baard in de keel. Je ging vaker bij vrienden langs, begon je meer op sociale media te begeven en bleef al eens thuis als je papa en ik op stap gingen. Toen vingen we al een eerste glimp op van wat loslaten eigenlijk betekent.

Maar dat het zo’n allesomvattend gevoel zou zijn, hadden we nooit kunnen voorspellen.

Afscheid

Ik voel hoe ik me de laatste weken mentaal probeer klaar te stomen voor het afscheid dat me te wachten staat. Je gaat op kot. Dat is gelukkig het einde van de wereld niet. En je zal me vast meermaals vervloeken als de buzz van Skype door je kot weerklinkt.

Maar het betekent wel het einde van ons leven met jou zoals we het altijd hebben gekend. Je bent intussen uitgegroeid tot een prachtige jongeman die het leven met beide handen wil vastgrijpen en het maximum haalt uit elke dag. Ik gun het je van harte.

Weekend

Ik kijk verwonderd en ook best trots naar wie je geworden bent. Maar ik blijf achter in een nest dat toch wat leeg aanvoelt.

Vanop de zijlijn blijf ik je volgen en steunen, elke dag. En ik kijk nu al uit naar de weekends… want dan ben je terug thuis en kunnen we weer naar je verhalen luisteren of samen gezellig in de zetel hangen. En ik zal ongetwijfeld glimlachen wanneer ik enkele lege glazen verspreid over het huis zie staan.

• Lees meer: Als je kind op kot gaat, dan kan je hem zo voorbereiden

Helga Basteleurs is hoofdredacteur van de publicaties van de Gezinsbond (De Bond, Brieven aan Jonge Ouders, BOTsing en goedgezind.be). Ze is ook mama van een kleine grote zoon die net op kot gaat.

Volg de laatste updates via Facebook en/of Twitter of schrijf je in op onze nieuwsbrief

Tags: legenestsyndroom, op kot, ouders van een student, studeren