Blogger Karel-Willem is papa van Raf en Stef, leraar Nederlands én drummer. Hij geeft een kijkje in zijn leven als jonge papa. Deze keer: een wel héél lange paasvakantie voor zijn 2 kleine kindjes.
‘Alle vriendjes zijn weg!’
De eerste lentezon priemt door de wolken. We maken met ons gezin een wandeling rond het plaatselijke Donkmeer. De zandbak op het terras van de bijhorende brasserie ligt er akelig verlaten bij.
‘Alle vriendjes zijn weg.’ De opmerking van ons oudste zoontje snijdt in ons hart. Ook hij heeft door dat er iets niet pluis is.
Hoewel onze Onderwijsminister erop hamerde dat het niet zo is, hebben wij onze zoontjes van 3 en 1 wel verteld dat het vakantie is. In tegenstelling tot hun oudere nichtje begrijpen zij immers nog niet hoe een virus werkt en wat besmettelijkheid inhoudt.
‘De school is een beetje ziek’, probeerde ik nog. Hij keek me even met een ongelovige blik aan en begon dan te proesten van het lachen. Hij is 3.
Hoe leg je hem uit dat de paasvakantie van zijn eerste schooljaar minimum 5 weken zal duren? En wat de gevolgen van die gemiste weken zijn?
LEES OOK > Het coronavirus uitgelegd voor kleine kinderen
Night of the living dead
Mijn tien jaar jongere zelf had het moeten horen! Als jonge twintiger, toen ik zelf nog geen kinderen had en nog niet als leraar voor de klas stond, had ik een vreemde interesse voor obscure zombiefilms ontwikkeld. Van meesterwerk als ‘Night of the Living Dead’ tot echte rioolcinema als ‘The stink of flesh’.
In die levensfase zou een dergelijke periode van opgeschorte lessen en een samenleving ‘on hold’ voor mij een stiekem uitgekomen fantasie zijn: ik zou mezelf maar al te graag even buitenspel hebben gezet met een stapel boeken, films en games en ik zou de ene zombieserie na de andere verslinden.
Maar de tijden zijn veranderd en nu lig ik wakker van de implicaties van de maatregelen. Zullen wij als ouders voldoende structuur kunnen bieden aan onze zoontjes?
En wat met mijn leerlingen die over een paar maanden de stap naar het hoger onderwijs moeten zetten? Lopen zij geen gevaarlijke leerachterstand op?
En wat met mijn ouders en schoonouders? Die zijn gek op hun kleinkindjes en kunnen hun knuffels en hun lachjes echt niet missen. En wat met mijn grootmoeder die nu geen bezoek meer mag ontvangen?
En wat met alle mensen uit de zorgsector? Alle organisatoren en zelfstandigen? Iedereen die na deze maatregelperiode weer overeind zal moeten kruipen.
Geen structuur meer
Sinds donderdag 12 maart lig ik ’s nachts letterlijk wakker. Van zodra premier Wilmès het woord ‘suspendu’ uitsprak, werd het warm in mijn hoofd. Op vrijdagochtend werd ik wakker met lichte koorts en dat kwam mijn reeds bestaande angst en verwarring niet ten goede.
Als leraar in het secundair onderwijs en als vader van 2 is mijn leven erg gestructureerd. Geloof me, die structuur is nodig met 2 kleine jongens in huis. En nu verwateren de komende 5 weken abrupt tot een blinde vlek in mijn agenda. Dat is voor mij op dit ogenblik beangstigender dan ‘The Walking Dead’.
LEES OOK > Thuiswerken met een baby, peuter of kleuter: zo hou je het leefbaar
Ons eigen pedagogisch project
‘Vergeet niet: rampen en crises halen het beste in mensen naar boven.’ Ik mailde het citaat van Rutger Bregman ook naar mijn leerlingen door.
En wie de laatste dagen doorheen sociale media swipete, zag naast de hamsterellende en naast de vreselijke krantenkoppen ook de zingende Italianen en de hartverwarmende en creatieve initiatieven.
Ik neem mezelf voor om deze periode als kans te zien. Een kans om zelf creatief te zijn. In mijn job en in het vaderschap.
Scholen hebben anno 2020 natuurlijk het uitgelezen middel om leren vanop afstand te verwezenlijken voorhanden. Smartschool.
Ik heb er twee. Eén als leraar en één als vader. Als leraar kan ik nu allerlei materiaal aanbieden zodat mijn leerlingen hun tijd zinvol invullen. Maar ook mijn andere Smartschool staat niet stil. We krijgen regelmatig updates en de juffen en meesters maken werk van gestructureerde en haalbare taken. Ook voor kleuters.
En ondertussen ontwikkelen wij thuis ons eigen pedagogisch project dat gebaseerd is op puzzelen, buiten spelen, oefenboekjes invullen, buiten de lijntjes kleuren, dansen op de muziek van Kapitein Winokio, drummen en luchtgitaar spelen, en – toegegeven- de betere Disneyfilm.
LEES OOK > 5 weken thuis met de kinderen: hoe pak je dat aan?
Sunshine
Ik wil het positief bekijken. In die vijf weken kunnen we misschien terug naar de essentie. Een paar boeken lezen die al veel te lang op stapel liggen. Ons huis en onze tuin aanpakken.
‘Misschien moeten we dit zien als een kans om te onthaasten’, zegt mijn vriendin. Nee, dat moeten we niet, denken mijn zoontjes die nu voltijds onze aandacht opeisen.
Mijn lichte koorts is gelukkig heel snel gezakt. Het lijkt weekend en ik geniet van de schoonheid van de natuur in onze tuin. Onze oudste denkt dat hij het gras afrijdt met zijn plastic maaiertje, een vogel fluit en de lente probeer zichzelf aan te kondigen.
Terwijl ik naar de hemel staar, moet ik aan een citaat van John uit Day of the Dead denken: ‘Let’s find us an island some place, get juiced up and spend what time we got left soakin’ up some sunshine!’.
Dit is geen zombie-apocalyps. Dit zijn noodzakelijke maatregelen om de verspreiding van een virus in te perken. We moeten hier het beste van maken.
Papa Karel-Willem
Papa Karel-WillemMet een baby in huis ziet je leven er een pak anders uit. Daarom krijg je als jonge ouder gratis ‘Brieven aan Jonge Ouders’, een tijdschrift van de Gezinsbond boordevol herkenbare verhalen en boeiende weetjes. Ook kan je je inschrijven voor onze maandelijkse nieuwsbrief die perfect de leeftijd van je kindje volgt. Schrijf je hier snel in!
Gepubliceerd op: 25/03/2020, laatste update op: 17/05/2022