Dagboek Elias, maand 20: ‘Eindelijk is er ruimte voor mezelf terwijl jullie spelen’

Lieve Elias,

Het zijn drukke tijden in ons gezin. Op het werk hebben mama en papa allebei hun uitdagingen en thuis voelt het doorgaans alsof ik op een gekke volkskermis terecht gekomen ben. Ik weet soms niet waar mijn hoofd staat en hoe ik mijn to-do lijstje af zal kunnen werken.

Rustpunt

Maar sinds enkele weken is er een nieuwe heerlijke traditie in onze gezinsroutine geslopen. Elke zaterdagmorgen laden we jullie in de auto en rijden we naar een provinciaal domein om onze hoofden leeg te wandelen. Jij met je gele botten en Kasper met zijn groene – elk op een fietsje en karren maar! Wij wandelen achter jullie aan. De ene keer moeten we ons best doen om jullie te volgen. Vijf minuten later zijn we precies twee duivenmelkers die hun prijsbeesten binnen proberen te krijgen.

LEES OOK > 7 tips om te wandelen met je kleuter

Leerzaam

Die zaterdagse wandelingen met onze vieren die vinden we op zo heel erg veel manieren heilzaam. Het maakt onze hoofden leeg. Soms lopen we zwijgend naast elkaar. De andere keer gebruiken we de wandeltijd om even bij elkaar te ventileren. Het is gestolen tijd met ons twee. We zijn niet echt alleen, maar jullie plakken daar in het bos toch ook iets minder aan ons vel dan thuis.

Ook voor jullie zijn het altijd leerrijke voormiddagen. We kijken naar de dieren en zien wat ze eten. We stellen samen vast dat de bomen er nu anders uitzien dan enkele maanden geleden. We voelen hoe het de ene keer warm is en de andere keer koud. We stoppen en staan een paar minuten muisstil tot we de specht weer op de boomstam horen kloppen. Het doet jullie woordenschat goed en het breidt jullie leefwereld heel erg uit. Zonder dat jullie het beseffen, leren jullie elke keer veel bij.

Brunch op kindermaat

Je broer is nu drie jaar en we proberen hem in veilige omgevingen zijn grenzen te laten verleggen. In de bistro op het domein voelt hij zich helemaal op zijn gemak. Hij gaat er dan ook elke zaterdag zélf onze bestelling doorgeven. Hij kiest een chocomelk en een croissant en hij deelt heel lief met jou.

Terwijl wij onze koffie drinken, maak jij van elke seconde onoplettendheid gebruik. Als ik twee tellen niet kijk, dan spurt je als de weerlicht naar de keuken van het restaurant. Dat ik je achterna kom hollen vind je zo grappig dat je de hik hebt wanneer ik je nog net bij je kraag kan grijpen. Het personeel kent ons er gelukkig al. Ze vinden je gekke toeren ook allemaal hilarisch en staan je bijna aan te moedigen om harder te lopen.

Eindelijk ruimte voor mezelf

Ja, mijn twee jongens zijn echte buitenkinderen. Ook thuis in onze eigen tuin kunnen jullie al een hele tijd met z’n tweetjes buiten spelen zonder dat jullie mij nodig hebben. Het zand wordt in de tractor geschept en naar de andere kant van de tuin gereden. Er worden emmertjes gevuld met stenen, de bloemen krijgen (veel te veel) water, ballen worden ’tot helemaal aan de wolken’ in de lucht gegooid.

Het is de eerste keer sinds ik kinderen heb dat ik echt merk dat er wat ruimte voor mezelf komt terwijl jullie aan het spelen zijn. Ik neem mijn boek en zet me bij jullie buiten op de bank. Ik doe van ‘WAUW!’ wanneer Kasper eindelijk doorheeft dat hij moet door trappen om zijn fiets in beweging te krijgen. En ik krijg van jou een dikke speekselkus en een bloemetje dat je plukte in het gras.

De bergjes zand die jullie elke avond met veel lol nét binnen in ons huis uit jullie schoenen gieten, die neem ik er met plezier bij.

LEES OOK > Waarom het goed is om me-time in te plannen, ook al is je keuken ontploft

Over mama Saar

Saar woont in het bronsgroene eikenhout van Limburg. Ze is getrouwd met Wout en samen hebben ze twee zoontjes (Kasper en Elias) en een poes (Dorus).

De tijd waarin Saar niet aan het werken of aan het opvoeden is, houdt ze zich bezig met muziek, lezen en schrijven. Dat doet ze bijvoorbeeld op haar eigen plekje op het wereldwijde web, de blog Paardensaartje.

In het echte leven geeft ze les aan de PXL Hogeschool in Hasselt. Met veel passie en liefde voor het vak helpt ze daar kleuterleid(st)ers opleiden.

Benieuwd naar hoe de eerste maanden van Elias verliepen? Lees hier alle eerdere dagboeken.

Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.

Tags: dagboek Elias