Lieve Elias,
Als je ’t goed vindt, dan wil ik me in dit briefje even richten tot iemand die al bijna net zo lang voor je zorgt als ik: jouw onthaalmoeder.
Tweede thuis
Toen je zeven maanden oud was, mocht je voor het eerst samen met je broer mee naar ‘tant’, zoals wij Veronica noemen. Kasper ging er al lang en omdat jullie leeftijdsverschil niet zo groot is, gingen jullie een tijdje met z’n tweetjes naar de opvang. Ons hele gezin komt dus al bijna vier jaar ongeveer elke dag bij tant en haar gezin over de vloer.
Het is voor ons allemaal – maar zeker voor jullie – een tweede thuis. Je mag er naar hartenlust spelen met al het speelgoed dat tant voor je heeft klaargezet. Je gooit de laden om en schept de bakken leeg en tant moet eens hard lachen terwijl ik al kleine zweetaanvallen zou krijgen als ik thuis zoveel rommel zag.
LEES OOK > 10 tips voor ouders die naar een crèche of onthaalouder zoeken
Zorgen voor acht kindjes
Elk kindje is anders en elk ouderpaar legt andere accenten in hun opvoeding. Het lijkt me niet altijd gemakkelijk om daar als onthaalmoeder goed mee om te gaan. Je zorgt nu eenmaal in je eentje voor acht kindjes en dat een hele dag lang. Het is niet iedereen gegeven om dat zware werk dagelijks met evenveel geduld en liefde te doen.
Maar onze tant, die doet daar altijd haar uiterste best voor. Ze kent al haar kindjes door en door en speelt in op hun behoeften. Ik bewonder haar vaak: zelf word ik soms al een beetje krankjorum als ik een hele week alleen voor mijn twee eigen kinderen zorg. Dan denk ik weleens aan onze onthaalmoeder: zij doet het elke week voor acht kindjes, van wie er niet één haar eigen kind is.
Knuffeldagen
Maar toch voelt het voor mij als mama alsof Veronica onze kinderen als haar familie ziet. Toen Kasper nog een hele kleine baby was, liet hij zich niet zo gemakkelijk in een wiegje te slapen leggen.
Ik maakte me zorgen toen ik hem voor het eerst naar de opvang bracht, want hij zou waarschijnlijk heel erg verdrietig zijn. Maar ik was nog geen halfuurtje weg of onze onthaalmoeder stuurde me al een foto van mijn kleine baby die lekker lag te knorren op haar arm. Ook vandaag nog weet ik dat het een fijne knuffeldag is geweest als Elias thuiskomt en naar haar parfum ruikt.
LEES OOK > Ontprikkelen na een drukke dag in de kleuterklas of in de crèche
Ook voor mij
En dat zorgzame, dat trekt ze ook door naar mij. Al bijna vier jaar lang is zij een van de eerste mensen die mij ’s morgens ziet. Intussen kan ze al goed inschatten hoe het met me gaat gewoon door naar me te kijken.
Als de nachten kort zijn of het is druk op het werk of Wout en ik resoneren even niet op dezelfde frequentie, dan heeft ze dat gauw gezien. Ik krijg dan een sms’je om te vragen of het gaat en als ik Elias kom ophalen, geeft ze mij een dikke knuffel.
Goud waard
Ik zeg vaak tegen Wout hoe fijn het is dat onze kinderen altijd zo goed worden verzorgd door iemand die het allerbeste met hen voorheeft. Ik kus er mijn twee handjes om, want het is zo’n fijn gevoel om je kinderen ergens met een gerust hart achter te kunnen laten. Liefste tant, jij bent goud waard!
Over mama Saar
Saar woont in het bronsgroene eikenhout van Limburg. Ze is getrouwd met Wout en samen hebben ze twee zoontjes (Kasper en Elias) en een poes (Dorus).
De tijd waarin Saar niet aan het werken of aan het opvoeden is, houdt ze zich bezig met muziek, lezen en schrijven. Dat doet ze bijvoorbeeld op haar eigen plekje op het wereldwijde web, de blog Paardensaartje.
In het echte leven geeft ze les aan de PXL Hogeschool in Hasselt. Met veel passie en liefde voor het vak helpt ze daar kleuterleid(st)ers opleiden.
Benieuwd naar hoe de eerste maanden van Elias verliepen? Lees hier alle eerdere dagboeken.
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 20/04/2020, laatste update op: 15/03/2022Tags: dagboek Elias