Mama Kristien en kleuter Suzanne doen het met z’n tweetjes. En dat is niet altijd makkelijk, ook als bewust alleenstaande mama.
Op Facebook bots ik per toeval op een internetmeme die perfect verwoordt hoe ik Suzanne momenteel ervaar: ‘In een wereld vol oranje snoepjes ben jij een lekker roos bolleke.’
Vergis je niet, ik zie Suzanne onge-loof-lijk graag. Maar o jee, soms weet ik echt niet meer wat ik met haar moet aanvangen. Zijn alle kleuters zo?
Vol leven en deugnieterij, nooit ver van een driftbui? Met een mondje dat geen pauzeknop kent en grijpgrage handjes zodra we ergens binnengaan? Met een onuitputtelijke nood aan aandacht en interactie? Met een sterk eigen willetje waartegen je moet opboksen?
Eenouderbubbel
Als ik mijn verhalen vertel, vrees ik soms dat mijn vrienden me een slechte mama vinden. Al hoop ik stiekem dat ze er zich vooral in herkennen.
Het idee van een zusje of broertje van dezelfde donor schuif ik nog even aan de kant. Stel je voor dat ik er nog zo eentje in huis heb én fulltime werk én het huishouden helemaal alleen draaiende moet houden! De realiteit van het éénoudergezin als bewust alleestaande mama doorprikt soms de gelukzalige bubbel waarin ik leef.
LEES OOK > Column Kristien: ‘Suzanne noemt elke man nu papa’
Houden van
Ik hou van de nieuwsgierigheid van Suzanne en het feit dat ze geeft om de details van een verhaal. Ik hou van haar gekke buien die mij altijd opnieuw de slappe lach doen krijgen.
Ik geniet van haar stoere dagen, waarop we in de bomen klimmen en rokjes weigeren te dragen. Maar ik geniet evenveel van de rustige momenten waarop we samen onze nagels lakken en kappertje spelen.
Suzanne is helemaal van mij en dat vind ik helemaal oké. Ook al zou het handig zijn om een partner te hebben die af en toe eens kan overnemen. Met wie ik mijn zorgen kan delen, aan wie ik mijn vragen kan stellen en die eens thuisblijft zodat ik er even tussenuit kan als het teveel wordt.
Samen groeien
Ik zie Suzanne evolueren van een peuter naar een kleuter. En hoewel ik de babyfase blijf missen, begin ik ook de voordelen van een ouder kind in te zien.
Ze start op school en schiet daardoor als een raket vooruit in haar ontwikkeling. Ze wordt zindelijk, weet exact welke cadeautjes ze wil krijgen, eet volledig zelfstandig, vraagt aan opa wat ze niet krijgt van mij, wil niet geholpen worden als ze van een trapje springt, duikt onder water als we gaan zwemmen en houdt vooral niet van groenten.
Een kind opvoeden is een hele uitdaging, daar bestaat geen twijfel over. En soms verlies ik even de moed. Maar het overgrote deel van de tijd ben ik best wel gelukkig met mijn Suzanne erbij.
Mama Kristien
(Aalst, zomer 2022)
Foto’s: Kristien
Dit artikel is eerder verschenen in Brieven aan Jonge Ouders, het gratis tijdschrift voor alle ouders. Pas bevallen of nog in verwachting? Schrijf je hier in om deze razend interessante reeks gratis te ontvangen. Voor ouders van kindjes tot 18 maanden zijn er ook de NieuwsBrieven aan Jonge Ouders, elke maand in je mailbox.
Gepubliceerd op: 23/06/2022, laatste update op: 30/08/2022