Ze is juf in een lagere school en heeft zo’n 30.000 volgers op Instagram. Maar bovenal is Julie Houtman (29) mama van Emile (3). Single mama, na de scheiding met Emiles papa. Over het single moederschap schreef Julie een boek. Daarin vertelt ze open en eerlijk hoe zij dat single opvoeden ervaart, en geeft ze ook tips en tricks voor andere (single) mama’s en papa’s: van lifesaving mom hacks tot snelle (en lekkere!) gerechten.
Was jij zo iemand die er van kleins af aan van droomde kinderen te hebben?
‘Gek genoeg zei ik vroeger altijd dat ik geen kinderen wilde. Ik wilde voor eeuwig en altijd jong zijn en uitgaan. Kinderen, die zouden me beperken in mijn leven, dacht ik. Tot ik trouwde: plots begon het toch te kriebelen. Kort erna was ik zwanger.’
Een vlotte zwangerschap, maar niet zo’n vlotte eerste weken met je zoontje, vertel je eerlijk in je boek. Was je voorbereid op een minder rooskleurig scenario als nieuwbakken mama?
‘Ik leek tijdens mijn zwangerschap niet te beseffen dat mijn leven er na de bevalling totaal anders zou uitzien. Ik had het idee dat ik met mijn baby in een busje de wereld zou rondreizen, en dat dat allemaal wel vanzelf zou gaan. Tot Emile er uiteindelijk was, en ik plots enorm onzeker werd. Ik twijfelde over alles, wist niets meer.
Bovendien zat Emiles papa (acteur Mathias Vergels, nvdr) toen middenin een drukke draaiperiode voor een film en wist ik dat ik er helemaal alleen voor zou staan als ik thuis was. Die eerste maanden waren echt overweldigend en ik miste routine. Pas toen ik zelf weer aan de slag kon, Emile naar de crèche ging en ik opnieuw een vaste structuur in mijn leven kreeg, wist ik: dit komt goed. Emile was toen drie maanden oud.
Naar mijn gevoel ben ik mama geworden in drie fases. De eerste fase was mijn zwangerschap, toen ik ervan overtuigd was dat alles goed zou komen. Dan volgde de echte mama-fase waarin ik over alles stresste en tot slot de derde fase waarin ik alleenstaande mama werd. Al was ook dat zoeken in het begin, uiteraard. Maar nu vind ik single mama zijn zaliger dan ooit! Ik zou het niet meer anders willen – hoe gek dat ook klinkt.’
LEES OOK > De komst van een baby verandert alles… En dat is soms lastig
Hoe leg je uit aan een kind van anderhalf dat mama en papa niet langer samen zijn?
‘In het begin heb ik daar niet te veel uitleg aan gegeven. Tot Emile weer naar de crèche ging en ze me daar de raad gaven dat op zijn niveau toch uit te leggen. Dus kocht ik allerlei boekjes, en maakte ik samen met hem tekeningen. Daarop tekende ik dan twee huizen en legde ik uit dat hij voortaan twee huisjes zou hebben: eentje bij mama en eentje bij papa. Zelfs nu zegt Emile nog altijd “Ik heb twee huisjes”.’
Die eerste maanden als single mama verliepen niet altijd gemakkelijk, geef je aan. Wanneer besefte je dat het je wel zou lukken?
‘Toen Emile en ik voor het eerst samen op vakantie gingen. Samen een weekje naar zee, weg uit de bubbel van onze familie, weg uit onze veilige cocon, weg van stabiliteit en veiligheid. Het was onze eerste week écht met zijn tweeën, zonder bezoekje aan mijn ouders en zonder dat er vrienden binnensprongen.
Het werd een heel heftige week en ik had dat vooraf zwaar onderschat. Maar het werd fantastisch – ook al was ik bekaf! En al was het maar een trip naar de Belgische kust, ik was best trots dat het ons was gelukt. Toen besefte ik: ik kan het alleen.’
Het klinkt misschien raar, maar zijn er volgens jou ook voordelen aan single mama zijn?
‘Als je met twee bent, dan verschil je altijd wel op een paar punten in de opvoeding. Dingen waar jij en je partner anders over denken. Bij ons was dat slapen, bijvoorbeeld. Ik wilde elke avond bij Emile in bed kruipen tot hij sliep. Emiles papa wilde liever dat ik hem alleen liet en geregeld ging kijken.
Na de scheiding was dat plots geen issue meer, want ik kon en mocht lekker mijn ding doen. Sindsdien doen Emile en ik dan ook aan cosleeping. Ook eten was zo’n punt. Vroeger moest Emile aan tafel blijven zitten tot zijn bord leeg was. Nu denk ik: als hij honger heeft, zal hij wel eten.’
LEES OOK > Wat als je als ouders elk een andere opvoedingsstijl hebt?
En wat vind je de grootste uitdaging?
‘Het grootste voordeel – dat ik alles alleen mag en kan beslissen – vind ik meteen ook het moeilijkste. Toen Emile een halfjaar oud was, is hij opgenomen met een longontsteking en een dubbele oorontsteking. Nog steeds heeft hij snel infecties aan zijn luchtwegen en longen, en is hij astmatisch.
Is Emile dus ziek, dan stress ik meteen: moet ik naar de dokter gaan, of naar het ziekenhuis, of ben ik aan het overreageren? Helpt zijn puffer voldoende, of is er meer aan de hand? Op zo’n momenten schipper ik altijd tussen een overbezorgde mama zijn en de juiste keuze maken. Dat ik dan met niemand kan overleggen, is lastig. Ook zware nachten nooit kunnen afwisselen is een nadeel. Zeker in het begin was dat wennen.’
Wat is het allerbeste advies dat jij zou geven aan anderen die pas alleen komen te staan?
‘Neem voldoende tijd voor jezelf en blijf niet alleen zitten met je verdriet en emoties. Ik had het geluk dat ik bij mijn ouders terecht kon. Zonder hen had ik niet zo snel zo sterk in mijn schoenen gestaan. Maar tegelijkertijd wilde ik hen niet te veel belasten met mijn verdriet, en wilde ik vermijden dat er twee kampen zouden ontstaan. Dus was ik toch geremder in wat ik hen vertelde.
Daarom ging ik naar een psycholoog. Het deed me deugd mijn verhaal ongenuanceerd te kunnen vertellen, aan iemand die er helemaal buiten stond te kunnen zeggen hoe ik alles ervaren had. Ongeremd alles eruit kunnen en mogen gooien, dat deed zo’n deugd!’
Wat wordt het meest onderschat aan het alleenstaande-ouderschap?
‘Zonder twijfel de financiële kant. Het is sowieso al zwaar voor een gewoon gezin met tweeverdieners, laat staan als je er alleen voor staat. De huurprijzen zijn gigantisch, de elektriciteit- en gasprijzen swingen de pan uit en alles is zo duur geworden. Doe er dan nog een kind bij… Ik had dat zelf ook onderschat.
Die eerste maand moest ik na twee weken al gaan schooien bij mijn mama en papa. Mijn geld was op. En al had ik het geluk dat zij me even verder konden en wilden helpen, geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht dat nog eens te moeten doen. Ik wilde het écht alleen doen. Dus schreef ik drie maanden lang alles op wat ik uitgaf, letterlijk élke euro.
Het fitnessabonnement van 20 euro dat ik amper gebruikte zei ik op, ik veranderde van telecomabonnement, herbekeek mijn energieleverancier, en deed niet langer aankopen in de gezellige maar dure supermarkt. Zo slaagde ik erin echt te besparen. En al lukt het me nu wel, soms moet ik nu nog aan het einde van de maand passen voor een avondje uit met vriendinnen. Maar veel liever dat, dan voor zoiets geld te lenen.’
LEES OOK > Besparen op kinderspullen: budgetvriendelijke tips
Je bent heel open en eerlijk in je boek, en vertelt ongegeneerd over Kinder Bueno’s als ontbijt, een wekelijks bezoekje aan MacDonalds of de tv als hulpmiddel voor twee minuten me-time. Maar je deelt ook twijfels of dingen waar je het moeilijk mee hebt gehad of hebt. Ben je niet bang dat je misschien te open en eerlijk bent in je boek?
‘Mijn volgers zijn voornamelijk mama’s, denk ik, en dan vooral alleenstaande mama’s. Voor hen ben ik liever te eerlijk dan niet eerlijk genoeg, zodat ze zich zeker in mijn verhaal kunnen herkennen. Die eerlijkheid wilde ik dus ook in mijn boek. Want als er ook maar één iemand is die steun vindt in mijn verhaal, dan is het toch dat geweest. Ik schaam me ook niet voor wat er in mijn boek staat.’
Je vertelt ook heel eerlijk in je boek dat je sinds de scheiding geen tweede kind meer wil. Kan je daarvoor op begrip rekenen van anderen?
‘Nee, helemaal niet. Iedereen zegt dat ik wel anders zal piepen als ik iemand nieuw ontmoet. Maar ik ben er echt rotsvast van overtuigd dat ik dat niet zal doen. Ik ben supergelukkig met één kind en ik ben echt, echt, echt niet van plan een tweede kind te maken – ook al ben ik nog jong en kan er nog veel gebeuren in mijn leven.
Toegegeven, kort na de breuk was ik totaal niet bezig met een tweede kind. Maar een halfjaar later stelde ik mezelf de vraag: heb ik nog een kinderwens? Toen realiseerde ik me dat een nieuwe relatie ook kon betekenen dat het nog eens fout kon gaan, en wist ik: neen.
En zelfs al blijft die relatie duren – daar ga ik ook van uit – dan zou mijn moederhart het heel erg vinden dat Emile het kindje is dat in het weekend weg moet gaan, terwijl zijn halfbroertje of -zusje bij mama en de pluspapa mag blijven. Alsof hij als enige niet “vol” bij dat gezin hoort. Ik snap dat dat bij vele anderen wel werkt, hé, maar ik ben zo bang om Emile tekort te schieten.’
LEES OOK > Na de scheiding: hoe de wisseldag vlot laten verlopen bij kleuters
Tot slot: je eindigt je boek met heel wat mom hacks om het leven van elke ouder een pak makkelijker te maken. Wat is jouw favoriete mom hack?
‘Die van Lego in een laken of kussensloop wassen in de wasmachine. Legoblokjes zijn zo’n vuiligheid! Zeker die van Emile, omdat hij daar in de zomer graag buiten mee speelt. Daar kruipt dan overal vuil, zand, modder en gras tussen. Vroeger probeerde ik die blokjes proper te maken met water en een sponsje, wat een eeuwigheid duurde en bijlange niet zo efficiënt was. Dus toen ik die mom hack ontdekte, was ik zo blij! Zelfs zijn Playmobil was ik op die manier.’
Momo. Momming on my own – dubbel zoveel werk, dubbel zoveel liefde van Julie Houtman, uitgeverij Pelckmans, is verkrijgbaar bij Standaard Boekhandel. Als lid van de Gezinsbond kan je genieten van spaarkorting.
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 10/03/2022, laatste update op: 25/04/2022