Pesten bij tieners: ‘Zo trots dat hij niet de andere kant op keek’

Maar liefst een op de twintig tieners wordt wekelijks gepest. Die pesterijen snijden diep, en kunnen blijvende littekens achterlaten. Als ouder hoop je dat je zoon of dochter weerbaar genoeg is om voor zichzelf op te komen of hulp te zoeken. Want stilzwijgend ondergaan is geen optie – al pakken tieners het soms wat onbesuisd aan. Mama Erika getuigt.

‘Goh, ik ben zo blij dat we hen terug konden pakken‘, zei mijn veertienjarige zoon tijdens het avondeten. Ik schrok en vroeg hem wat er gebeurd was. Er volgde een uitgebreid verhaal over een klasgenoot die gepest werd door een groepje jongeren van buiten de school.

Elke avond stonden ze hem op te wachten en lachten ze hem uit. Om zijn rode haarkleur, om zijn aparte kledingstijl en om het feit dat hij een boontje had voor een meisje dat zij kenden. In het begin bleef het bij verbaal geweld, maar na een tijd begonnen ze ook te duwen en te trekken. De jongen in kwestie doorstond die pesterijen al weken in stilte. Hij was bang dat het alleen maar erger zou worden als hij hulp zocht.

Allen voor één

Tot de dag dat een klasgenoot per toeval getuige was. Hij was op dat moment zelf te bang om in te grijpen, maar vertelde het wel aan mijn zoon en de rest van hun vriendengroep. Ze beslisten om samen iets te ondernemen.

Op een afgesproken dag gingen ze met de hele groep op de uitkijk staan. Zodra de pesters er weer aan begonnen, kwamen de klasgenoten tevoorschijn uit hun hinderlaag, gingen ze in een kring rond hun vriend staan en dienden ze de belagers van antwoord. Die dropen snel af en hebben de jongen na die dag niet meer lastiggevallen.

LEES OOK > Julie werd slachtoffer van cyberpesten: ‘De chat werd gedoopt “Fuck Julie” en al mijn vrienden zaten erin’

(Over)moedig?

Er flitste van alles door mijn hoofd. Mijn eerste reflex was om hun interventie op de korrel te nemen. Ik wou zeggen dat ze een gevaarlijk spel hadden gespeeld, dat het helemaal fout had kunnen gaan. Dat ze beter een volwassene in vertrouwen hadden genomen. Maar in plaats daarvan benoemde ik wat ze wél goed hadden aangepakt.

Voor iemand die het mikpunt is van pesterijen, betekent het enorm veel om steun te krijgen. Ik zei dat ik trots was op hen omdat ze niet de andere kant hadden opgekeken. En dat het een enorme prestatie was om dit geweldloos op te lossen.

Ik zag hem blinken van trots. Want als jongen van veertien wil je sterk en onafhankelijk zijn. Maar je hebt ook nood aan bevestiging, je wil af en toe horen dat je goed bezig bent. Net zoals dat het geval is als je eenenveertig bent. Ik gaf hem nadien ook mijn kritische bedenkingen, maar door de walm van wierook die ik eerst verspreid had, nam hij die vlotjes aan.

Trots op mijn tiener

Conflicten, discussies en wrijvingen zijn in ons gezin met twee tieners dagelijkse kost. Soms voelen we ons de trotse eigenaars van een oefenterrein: hier kunnen ze volop uittesten waar hun grenzen liggen en leren ze hoe je een plotse aanval het best countert. Samenleven is niet altijd simpel. Niet thuis, en niet op school. Maar als ik zie hoe stevig onze zoon in zijn schoenen staat en hoeveel belang hij hecht aan die dingen die wij ook belangrijk vinden … dan is het alle kopzorgen en stress meer dan waard!

Mama Erika

Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.