Kelly over uitgesloten worden: “Door mijn nieuwe vrienden leefde ik weer op”

“Ik wacht aan het station. Mijn haar valt nogal op dus je vindt me wel!” Niet veel later spotten we Kelly (20) inderdaad zonder enige moeite tussen de grijze mensenmassa. Toch draagt Kelly die opvallende kleren en dat kleurrijke kapsel niet alleen om in het oog te springen. Nee, ze heeft een hoger doel voor ogen: “Mensen moeten anderen leren respecteren en accepteren zoals ze zijn.” Vooral omdat Kelly zelf verdomd goed weet hoe dat voelt, uitgesloten worden. Jaren aan een stuk.

“Natuurlijk besef ik dat mijn opvallende uiterlijk heel wat mensen afschrikt. Mensen die mij op straat zien lopen en mij niet kennen, denken dat ik bruut en hard ben. Tot ze de tijd nemen om me te leren kennen. Dan merken ze meteen dat ik eigenlijk heel opgewekt ben en verdwijnen hun vooroordelen snel.”

Pestkoppen

Kelly: “Waarom ik me dan toch zo excentriek kleed? Niet om andere mensen op afstand te houden of om aandacht te trekken. Nee, ik ben ermee begonnen op mijn vijftiende, na een periode waarin ik zwaar gepest werd op school. Ik was eerder aan de mollige kant en dat bleek voor een paar pestkoppen al genoeg om mij eruit te pikken. Ik werd niet alleen uitgesloten, ze duwden en sloegen mij ook en maakten mijn spullen stuk. Hoewel mijn leerkrachten ongetwijfeld doorhadden wat er gaande was, greep niemand in. Waarschijnlijk wisten ze gewoon niet hoe.”

“Na een paar jaar was ik zo bang om commentaar te krijgen dat ik amper nog iets durfde te zeggen of doen. Ik trok me steeds meer terug en sleepte me elke dag met lood in de schoenen naar school.”

Opengebloeid bij nieuwe vrienden

Kelly: “Net op het moment dat ik het echt niet meer zag zitten, leerde ik een groepje toffe mensen kennen bij wie ik me volledig op mijn gemak voelde. Zij krikten mijn zelfbeeld weer op. Via hen leerde ik de Metal-scene kennen. Sinds ik in die wereld ben gerold, ben ik helemaal opengebloeid.”

“Na al die jaren waarin ik werd uitgelachen om mijn uiterlijk, kon het me ineens geen bal meer schelen wat mensen over me dachten. Gevolg? Ik werd steeds extravaganter. Eerst moest mijn lange haar eraan geloven. De ene kant scheerde ik kaal en de andere liet ik lang. Hoe meer commentaar ik kreeg, hoe extremer ik ging. En nu heb ik dus felroze haar.”

Van verlegen naar vrolijk

Kelly: “Natuurlijk keken mijn ouders nogal op van die switch en waren ze niet altijd even enthousiast. Maar hoe langer ik het volhield, hoe beter ze allebei begrepen dat die nieuwe stijl perfect bij mijn persoonlijkheid paste. De stille, ongelukkige Kelly maakte langzaam plaats voor een spontaan en vrolijk exemplaar. Ik ben mijn ouders nog elke dag dankbaar dat ze zo open-minded zijn.

“Ik besef dat de meeste ouders hun dochter zouden verbieden om er zoals mij bij te lopen. Zonde, want voor pubers is het net heel belangrijk om te kunnen dragen wat ze willen. Het is dé manier om zich te uiten en hun identiteit te ontdekken.”

Veel commentaar

Kelly: “Sommige mensen vinden het chic dat ik me zo durf uit te drukken, maar ik krijg ook veel commentaar: ‘Amai, carnaval valt vroeg dit jaar!’ of ‘Als het mijn dochter was, mocht ze niet meer buitenkomen.’ In het begin liet ik dat gewoon overwaaien, nu probeer ik die mensen beleefd op hun plaats te zetten of wuif ik overdreven vriendelijk naar hen. Ik begrijp best dat niet iedereen dit mooi vindt, maar ik vind wel dat ze hun commentaar voor zichzelf kunnen houden. Iedereen zijn eigen ding. Leven en laten leven, zeg ik altijd.”

“Pas op, mijn totaal aan flarden gescheurde broek draag ik op Graspop, maar nooit op school. En als ik op stage ga, moet solliciteren of met mijn ouders op een feest word verwacht, kleed ik me een tikkeltje euhm… fatsoenlijker. Dat is een soort stilzwijgende overeenkomst met mijn ouders: zij laten mij m’n gang gaan en respecteren me zoals ik ben, als ik af en toe de charmante Kelly voor hen tevoorschijn tover.”

Levenslang

Kelly: “Als ik nu terugkijk op die pestperiode, vind ik het vooral straf hoe hard ik zelf veranderd ben: van een verlegen meisje dat zichzelf helemaal wegcijferde naar een assertieve madam die zich niets meer aantrekt van wat anderen over haar denken.

Ik heb ontzettend diep in de put gezeten, maar nu gaat het heel goed met mij. Ik voel me super in mijn vel en ben sterker dan ooit. Maar dat geeft geen enkele pestkop het recht om iemands leven zo te verzieken.

Gepest worden draag je niet alleen je hele leven mee, voor heel wat tieners loopt het ook minder goed af. Ik was op een bepaald moment zo radeloos dat ik oprecht begreep dat sommige gepeste tieners het leven niet meer zien zitten.”

Kelly’s tips voor slachtoffers van pesten

Kelly: “Goede raad voor tieners die gepest worden? Volgens mij mag je vooral niet bang zijn voor die pestkoppen. Laat hen niet onder je huid kruipen! Ze kicken erop om jou kwaad te zien of aan het huilen te krijgen. Hoe lastig het ook is of hoe ver ze ook gaan, probeer te doen alsof het jou niet raakt. Draai je om en loop weg.”

“Of zet hen op een originele manier op hun plaats. Daar schrikken ze zo hard van dat ze met hun mond vol tanden staan en je gegarandeerd met rust laten. Maar vooral: geloof nooit wat die pestkoppen over jou zeggen! Te groot, te klein, te ros, te blond, te dun, te dik? Wat ze ook beweren, niemand is perfect en iedereen is mooi op zijn eigen manier!”

Lees ook > Hoe ben ik lief voor mijn lijf?

Foto’s in het artikel: Kristof Ghyselinck

Tags: pesten bij tieners, pesten op school, pestgedrag, tienergedrag, wat doen bij pesten