De tienertijd van Willy Sommers is niet bepaald doorsnee te noemen. Op zestien jaar speelde hij al in een bandje, op zijn zeventiende had hij zijn eerste platencontract beet en op negentien werd hij wereldberoemd in Vlaanderen dankzij ‘Zeven anjers, zeven rozen’. Intussen wordt hij bijna 68 en staat hij dus ruim een halve eeuw in de spotlights. Al zou je hem dat nooit geven als je hem hoort vertellen over zijn jongste kinderen Luna (18) en Luka (14).
Maar genoeg cijfertjes! Geniet mee van onze zonnige babbel met Vlaanderens populairste charmezanger.
Zorgeloos
Als Willy zijn kindertijd in één woord moet omschrijven, dekt ‘zorgeloos’ perfect de lading. Samen met zijn ouders en zus groeide hij op in Vlezenbeek, een gemoedelijk dorp in het Pajottenland.
Willy Sommers: ‘Ik heb altijd een groot verantwoordelijkheidsgevoel gehad. Al vanaf mijn zevende stuurde mijn moeder mij naar de winkel op mijn fietsje. Ze wist dat ik al het nodige zou meebrengen en dat het wisselgeld zou kloppen. Hoewel mijn zus vijftien maanden ouder is had mama geen vertrouwen in haar rekenwerk. (lacht) Ik was dus haar rechterhand.’
‘Ook met papa heb ik altijd een uitstekende band gehad. Hij had een garage in het Brusselse, waar hij tweedehandsauto’s verkocht. Op zaterdagmorgen, na school, ging ik daar helpen. Als een wagen verkocht was mocht ik de andere auto’s uit de weg zetten en hem naar buiten manoeuvreren. Op mijn tien jaar! Dat was voor mij het topmoment van de week.’
LEES OOK > Papa van 4 tieners over vriendschap in coronatijden
De brave
Ook als tiener had Willy een hechte band met zijn ouders. ‘Ik heb nooit puberstreken uitgehaald’, vertelt hij. ‘Ik kan me zelfs niet herinneren dat ik ooit discussies had met mijn ouders. Mijn zus wel, ik was de brave van ons twee.’
‘Ik werd door de media gebombardeerd tot tieneridool, hoewel ik een gewone jongen was uit een gewoon dorp.’ – Willy Sommers
‘Ik had enorm veel hobby’s: ik volgde muziekschool, zat bij de fanfare, zong in een kinderkoor, was misdienaar… Later werd ik actief binnen de KLJ. Ik heb ook lang gevoetbald, op mijn zestiende speelde ik in de eerste provinciale. Rond die tijd heb ik ook een band opgericht met enkele vrienden.’
‘Mijn ouders lieten me vrij zolang mijn schoolwerk er niet onder leed. Dus ik deed hard mijn best in de Latijnse, want ik wou mijn hobby’s niet kwijtraken. Ik bleef ook bewust weg van zaken zoals alcohol. De vrienden uit mijn band waren een paar jaar ouder, zij rookten en dronken wel pintjes. Maar ik wou mijn stem niet beschadigen.’
Drank en drugs
Van groepsdruk had de jonge zanger niet echt last. ‘Ik was zodanig gefocust op mijn muziek dat ik daar niet mee bezig was.’ Op vlak van kledij deed hij bijvoorbeeld wel mee. ‘Ik groeide op met The Beatles en The Rolling Stones, dus ik had lang haar, droeg opvallende T-shirts en jeans. Ik zag eruit als een rebel en was best populair.’
‘En ja, ik lag ook goed in de markt bij de meisjes. Maar omdat ik in die periode een lief had, profiteerde ik daar niet van. Uiteindelijk ben ik die vriendin kwijtgeraakt door mijn optredens: ze ging met me mee maar stond in het publiek met andere jongens te dansen!’ (lacht)
‘Wat alcohol betreft: mijn eerste glas heb ik pas gedronken rond mijn achttiende, om samen met de mensen van mijn platenfirma te klinken op mijn toekomst. En ik vond het niet eens lekker.’
Plots beroemd
Dat Willy destijds een platencontract kreeg aangeboden, heeft hij volgens hem vooral te danken aan zijn looks als jonge knaap. ‘We mochten met onze band het voorprogramma spelen van The Pebbles’, herinnert hij zich.
‘Producer Roland Verlooven kwam kijken. Na de show benaderde hij mij, om te zeggen dat hij interesse had om met mij te werken. Op voorwaarde dat ik in het Vlaams wou zingen, want hij was op zoek naar een jonge, Nederlandstalige zanger. Dat was blijkbaar een gat in de markt.’
‘‘En mijn bandleden dan?’, vroeg ik. Maar Roland zei dat de vrouwen in het publiek vooral gek waren op mij. Met de steun van mijn bandleden ben ik naar de studio getrokken om een paar Nederlandstalige covers te brengen. Waarop ik een contract kreeg aangeboden.’
Tieneridool
Willy moest nog achttien worden, dus zijn ouders moesten tekenen in zijn plaats.
‘Ik herinner me nog hoe mama daarbij zei: “Mijnheer Verlooven, jij gaat goed voor mijn zoon zorgen. Anders heb je met mij te doen!” Natuurlijk waren mijn ouders fier. Maar ze waarschuwden mij ook dat er veel artiesten waren die niet van hun muziek konden leven, dus dat ik best verder zou studeren.’
‘Ik koos voor een opleiding tot leerkracht. Dan heb ik veel vakantie en veel tijd om met mijn hobby bezig te zijn, redeneerde ik. Maar in mijn tweede jaar ben ik gestopt, want na Zeven anjers, zeven rozen had ik plots vijfentwintig optredens per maand in België en in het buitenland.’
‘Ik werd door de media gebombardeerd tot tieneridool, hoewel ik een gewone jongen was uit een gewoon dorp. Heel gek was dat. Het is vooral dankzij mijn vader dat ik met beide voetjes op de grond ben blijven staan.
Hij ontpopte zich tot mijn schaduw. Overal waar ik kwam, ging hij met me mee. Hij bracht me naar en van elk optreden en regelde alles, zodat ik me alleen moest bezighouden met mijn show en mijn publiek. Daar ben ik hem altijd erg dankbaar voor geweest.’
Driemaal papa
Doordat zijn carrière als een trein liep – en bleef lopen – kwam Willy’s privéleven vanzelf op de tweede plaats terecht. Zijn echtgenote Cindy leerde hij pas kennen rond zijn 45ste.
‘Cindy is een stuk jonger dan ik’, bekent hij. ‘Toen ze duidelijk maakte dat ze kinderen wilde, vond ik mezelf eigenlijk te oud. Ik was bijna vijftig! Bovendien had ik al een dochter, Annemie.
Haar mama en ik zijn destijds niet samengebleven. We hadden afgesproken dat zij de opvoeding op zich zou nemen, ik de financiën. Daardoor heb ik de eerste achttien jaar van Annemies leven gemist.’
‘Ik zal Luna nooit alleen naar huis laten komen na een fuif.’ – Willy Sommers
‘Ik was ervan overtuigd dat ze tijdens haar tienerjaren vroeg of laat contact zou zoeken, en dat heeft ze ook gedaan. We hebben intussen een heel goede band. Maar goed, uiteindelijk heb ik toegegeven om opnieuw papa te worden. Gelukkig maar, want met Luna en Luka heb ik er twee prachtige kinderen bij.’
Na het optreden naar de fuif
Door zijn leeftijd is hij misschien wel een bezorgdere vader, geeft Willy toe. ‘Naarmate je ouder wordt, besef je hoeveel dingen er kunnen misgaan. Als de kinderen ergens alleen naartoe gaan, zeker met de fiets, zit ik daar enorm mee in. Ik heb het gevoel dat jongere vaders dat makkelijker van zich af kunnen zetten.’
‘Ik zal Luna bijvoorbeeld nooit alleen naar huis laten komen na een fuif. En Luka ook niet, eens hij oud genoeg is om uit te gaan. Luna wil nu meestal tot een uur of drie blijven op feestjes. In het begin schrok ik daarvan. Drie uur!
Maar de fuiven beginnen tegenwoordig een stuk later dan toen ik uitging. Toen startte dat om acht uur ’s avonds, nu is er pas vanaf elf uur sfeer. Meestal ben ik rond drie uur ’s nachts op de terugweg na een optreden, dus ik regel dan met mijn tourmanager dat we haar kunnen oppikken. Best handig.’
LEES OOK > Dieter Coppens: ‘Sociale media leggen een enorme druk’
Openhartig
De kinderen vertellen hem best veel. ‘Toen Luna zestien was, had ze bijvoorbeeld haar eerste vriendje. Ze liet dat direct weten en ze nodigde hem al snel uit bij ons thuis. Hij bleef hier eten, kwam logeren, we leerden zijn ouders kennen… Heel leuk allemaal.’
‘Eind vorig jaar, toen ze besliste dat ze geen relatie meer wou, kwam ze ook bij ons, al huilend. “Ik wil mijn vrijheid terug”, zei ze. Ze vond dat ze haar vriendinnen verwaarloosd had, ze wou de relatie stopzetten.’
Het is heel fijn dat je er als ouder op zo’n moment kan zijn voor je kind en haar door die moeilijke periode kan helpen. Luna zit ook bij de KLJ, net als ik vroeger. Over wat daar gebeurt is ze ook erg open. Als ze vergaderen met de leiding is dat op café en dan worden er wel eens kriekjes of wodka-oranges gedronken. Dat zegt ze gewoon.
Luka vertelt ook veel. Nu gaat dat nog vooral over school en over voetbal, hij zal nog niet snel iets over vriendinnetjes zeggen. Maar hij is er misschien nog wat te jong voor. We plagen hem wel eens als we berichten met hartjes zien binnenkomen, maar als hij er niet klaar voor is om zulke dingen met ons te delen, is dat niet erg. Dat komt nog wel.’
Zo vader, zo kinderen?
Brave kinderen, zo lijkt het wel. ‘Dat valt inderdaad heel goed mee’, zegt Willy. ‘Met Luna hebben we nooit zotte dingen meegemaakt. Ze is een heel verstandig en plichtsbewust meisje. Ze doet haar best op school.
Luka vraagt me bijna dagelijks om samen te shotten in de tuin. Soms kan hij me ook gewoon vastpakken, zomaar. Dat voelt fantastisch, alsof ik zijn beste kameraad ben.
Maar zijn puberteit moet nog komen natuurlijk. Hij begint nu een beetje tegen te spreken. Tijdens de lockdown kon hij soms een volledige dag zitten gamen met zijn vrienden, met zo’n headset op. Gevechtsspelletjes. Dat heb ik niet graag, dus daar werd wel eens over gediscussieerd.’
LEES OOK > Laat ik mijn tiener gamen of niet?
‘Ook over zijn looptraining is er soms onenigheid. Hij speelt voetbal en moet van de club elke dag acht tot tien kilometer gaan lopen, maar zijn motivatie is soms ver te zoeken. Gelukkig neemt Cindy op zulke momenten de rol van de strenge ouder op zich.’
Voordelen van de lockdown
‘Hoewel de lockdown best zwaar was, heb ik trouwens erg genoten van de extra tijd die we hierdoor kregen als gezin. Normaal moet ik ieder weekend optreden, en daarom gaan we elke maandagavond samen op restaurant. We laten dan allemaal onze smartphones thuis, zodat we eens goed met elkaar kunnen praten. Nu was er opeens veel meer ruimte voor zulke gesprekken.’
Later dit jaar staat er Willy een grote verandering te wachten op het thuisfront: dochter Luna begint aan de universiteit. ‘Ik ga er beter mee om dan ik had verwacht. Onlangs zijn we samen een kot voor haar gaan zoeken in Gent. Ze gaat daar criminologie studeren.’
‘Ik had gedacht dat ik er tegen mijn zin naartoe zou rijden, alsof ik op het punt stond om een groot deel van mijn dochter kwijt te raken. Maar het was eigenlijk een leuke ervaring. Pas op, op de dag dat Luna vertrekt, zullen er waarschijnlijk wel traantjes opwellen. Maar uiteindelijk wil ik vooral dat mijn kinderen gelukkig zijn. Hen loslaten hoort daarbij.’
Foto: Kristof Ghyselinck
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 06/08/2020, laatste update op: 07/03/2023