Toen stiefmama Birgit Van Mol een relatie begon met de veertien jaar oudere René, was zijn zoon zes jaar. We praten met Birgit, leading lady van Telefacts, over haar kijk op het stiefmoederschap en haar relatie met haar eigen zoon Otis (14).
Moeilijk parcours
Je hebt met je stiefzoon een heel parcours afgelegd.
Birgit: “Hij en ik hebben het inderdaad niet altijd makkelijk gehad. Het was een lange weg met vallen en opstaan. Ik heb mijn best gedaan en ik heb er veel uit geleerd. De communicatielijn tussen hem en mij is op een bepaald moment wat dichtgeklapt, onder andere doordat ik dikwijls laat moest werken en ik er te weinig kon zijn wanneer hij thuis was.
“Om die reden heb ik er bij Otis van kleins af aan op gehamerd: ‘Als er iets is, vertel het mij. En als je het niet meteen gezegd krijgt, zet het dan op een briefje of vertel het op een ander moment. Kun je er met mij niet over praten, doe het dan met je papa of met je beste vrienden, maar blijf er niet mee zitten.’”
Welke rol speelde je in de opvoeding van je stiefzoon?
Birgit: “Die van de boze stiefmoeder natuurlijk! (lacht) Wij hebben vanaf het begin afgesproken dat de puur opvoedkundige aspecten bij de ouders bleef liggen. Rapporten ondertekenen en naar oudercontacten gaan, dat was voor zijn papa en zijn echte mama. Als stiefmoeder ben je wel een belangrijke figuur in het leven van een kind, maar eigenlijk heb je niets in de melk te brokkelen. Wat soms zeer duidelijk en zeer gemakkelijk is, maar soms ook zeer moeilijk. Want af en toe nam mijn stiefzoon me in vertrouwen voor dingen die hij niet tegen zijn ouders kwijt wou, maar op andere momenten keerde de situatie zich volledig tegen mij.”
Hoe verliep dat tijdens de puberteit?
Birgit: “Tijdens zijn puberteit was het gedurende een drietal jaar echt zwaar. Het komt er eigenlijk op neer dat een kind zijn ouders het liefst gewoon bij elkaar wil zien. En als stiefouder moet je dat vooral niet te persoonlijk nemen. Kinderen van gescheiden ouders worstelen vaak met een loyaliteitsprobleem: ‘Is het wel oké dat ik mijn stiefmoeder tof vind?’ Want wij vragen wel wat van die kinderen, hè. Ze moeten het allemaal maar oké vinden, terwijl het voor hen absoluut niet eenvoudig is.”
Lees ook > Pubers opvoeden als gescheiden ouders
Ernstig zieke papa
De puberteit van haar stiefzoon was voor Birgit een uitstekende leerschool. Ze kijkt nu rustig tegen de tienerjaren van Otis aan. Hoewel ‘rustig’ relatief is. Hun gezinsleven wordt bepaald door de ernstige auto-immuunziekte van René.
Birgit: “Otis heeft in zijn veertienjarige leven al veel nare ziektetoestanden gezien. Heel enge momenten meegemaakt. Het is zeker niet altijd makkelijk: wij kunnen bijvoorbeeld niet op reis gaan en Otis kan nooit eens naar het voetbal met zijn papa. Maar we genieten wel heel intens van kleine dingen, zoals samen uit eten gaan.”
“We zijn een gezin en we helpen elkaar, dus het is logisch dat Otis af en toe inspringt voor de dingen die zijn papa niet meer kan doen, zoals het gras maaien. Maar ik waak er wel over dat Otis gewoon zijn leven kan leiden. Onlangs zei hij dat hij het niet eerlijk vond dat zijn papa zo ziek is. Ik heb hem toen geantwoord: ‘Heeft iemand je ooit beloofd dat het leven eerlijk zou zijn? En wees gelukkig, jij hebt je papa nog. Twee van je klasgenoten hebben al geen papa of mama meer. Je halfbroer heeft een echtscheiding meegemaakt waar hij niet goed van is geweest.’ Wat ik hem duidelijk wilde maken, is dat je jezelf weleens mag beklagen, maar dat je je daar niet in moet blijven wentelen.”
Oog voor waardevolle dingen
Birgit: “Doordat René niet meer kan werken, is er voor Otis altijd iemand thuis. Veel andere papa’s zijn nog volop bezig met hun carrière en zien hun kinderen niet veel. Otis heeft een heel aanwezige papa die hem door en door kent, die altijd kan luisteren en die hem verwent door een donut mee te brengen als hij boodschappen gaat doen. Dat zijn toch ook heel waardevolle dingen waarvoor je oog moet hebben.”
Denk je dat je een andere moeder bent door wat jullie meemaken?
Birgit: “Ik maak me veel minder druk om kleine dingen zoals rommel op Otis’ kamer. Dat is zijn eigen verantwoordelijkheid. Alleen als het echt te erg is, grijp ik in.”
Wijsheden en warmte
Als Otis later op zijn jeugd terugblikt, wat hoop je dat hij dan zegt?
Birgit: “Ik zou willen dat hij ondanks de moeilijke omstandigheden toch vindt dat hij een leuke jeugd heeft gehad. Hopelijk blijven er ook wat wijsheden plakken, kon hij bij ons zijn wie hij was en zich ontwikkelen zoals hij wou. En ik hoop vooral dat hij zich goed herinnert hoeveel warmte en liefde er bij ons thuis is.”
Rustig blijven
Wat is jouw ultieme tip voor andere ouders van tieners? Is er iets wat jijzelf altijd in het achterhoofd houdt op momenten dat het minder makkelijk loopt?
Birgit: “Ik denk dat het een goed idee is om altijd rustig te proberen blijven. En het vooral niet te persoonlijk op te vatten als ze in opstand komen. Besef dat ze dat nodig hebben. En hoe dichter ze bij jou staan, hoe meer je het te verduren zult krijgen. Met Otis valt het tot nu toe allemaal heel goed mee. We zitten nog niet in die razendsnelle achtbaan waarvan je je afvraagt wanneer hij eindelijk tot stilstand zal komen. Nu ja, geen idee wat het gaat worden als hij eenmaal echt begint te puberen. Misschien moet je mij over een paar jaar nog eens interviewen.” (lacht)
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 05/11/2019, laatste update op: 15/06/2023