Wolf is achttien en tuk op games. Zó tuk dat hij jarenlang meer in de virtuele wereld leefde dan in de echte. Zelf neemt hij het woord ‘verslaving’ in de mond. Gelukkig vond hij de weg naar Gamechangers, waar hij sinds eind vorig jaar begeleid wordt door Bavo, die zelf ook verslaafd aan gamen is geweest. Ik sprak met Wolf en zijn mama Liesbet. Een moedige getuigenis van twee mensen die elkaar ook weer een beetje hebben teruggevonden.
Triggers
Het verhaal van Wolf begint al in de lagere school. Wanneer zijn ouders uit elkaar gaan, verhuist hij met zijn mama van het Limburgse Maasmechelen naar het West-Vlaamse Beernem.
Een grote verandering, daar hoeft geen tekening bij. Bij die verhuis hoorde een nieuwe school en helaas voor Wolf ook een groepje pestkoppen die hem het leven zuur maakten. Het waren allemaal triggers die ervoor zorgden dat Wolf zich in zichzelf keerde en zijn heil zocht in gamen.
Wolf: ‘Ik was een jaar of acht en had een Nintendo. Wat later kwam daar ook een laptop bij. Ik was een eenzaat op school, die helemaal buiten de klasgroep viel. En dus vluchtte ik in videospellen en online filmpjes over games.’
Liesbet: ‘Wolf kan heel zwart-witdenken. Hij is ook een binnenvetter. Hij kropt alles op en dan kom je op een punt dat de kleinste druppel, hoe onbeduidend ook, tot een grote rel kan leiden. Ik denk dat veel van zijn leeftijdgenoten dat niet begrepen. We hebben pas vorige maand ontdekt dat Wolf een autismespectrumstoornis heeft. Toen zijn veel puzzelstukken op hun plaats gevallen. Nu denk ik: hadden we die diagnose maar vroeger gekregen. Maar goed, dat zijn vijgen na Pasen.’
LEES OOK > Is je kind verslaafd aan gamen?
Tot diep in de nacht
Vluchten in gamen is één ding, compleet verslaafd aan gamen geraken nog iets helemaal anders. Hoe is dat gegaan?
Wolf: ‘In 2015 kocht ik van mijn spaargeld een game-computer. Nadien is het helemaal uit de hand gelopen. Dat was in het tweede middelbaar. Ik had geen oog meer voor iets anders dan gamen. Het evenwicht tussen mijn online en offline leven was helemaal zoek. Ik zat vaak tot diep in de nacht te gamen. ’t Gebeurt nog wel eens dat ik ’s nachts voor het scherm zit, maar dat is in niets te vergelijken met hoe het toen ging.’
Liesbet: ‘Ik zorgde er vroeger altijd voor dat hij geen spelmateriaal op zijn kamer had, maar hij vond altijd wel een manier om dat te omzeilen. Het is ongelofelijk hoe Wolf erin slaagde toch een scherm naar binnen te smokkelen.’
‘Door al dat gamen heb ik te weinig dingen gedaan met vrienden van vlees en bloed’ – Wolf
Wolf: ‘Dat nachtelijk gamen is er bij mij vooral gekomen door Discord, een chatplatform dat wereldwijd wordt gebruikt door gamers. Ik chatte dagelijks met mensen uit de Verenigde Staten en Europa. Door de tijdsverschillen blijf je laat op om met je online vrienden te kunnen praten en gamen.’
Liesbet: ‘Het moet gezegd: Wolf spreekt daardoor vloeiend Engels. Al jaren.’ (lacht)
Wolf: ‘Het was wel dodelijk voor mijn schoolwerk. Ik maakte geen huiswerk en taken meer, en ik studeerde maar half of zelfs niet voor toetsen. Overdag zat ik vaak te suffen in de les. Mijn punten waren ernaar. Mijn rapporten toonden maar één lijn: een dalende.’
Verslaafd aan gamen
Liesbet: ‘In het begin denk je: tja, die jongen houdt van gamen. Maar naarmate het middelbaar vorderde, zag ik natuurlijk wel dat zijn gamegedrag almaar problematischer werd. Dat vertaalde zich in slechte punten op school, maar ook in spanningen thuis.
De communicatie tussen ons verliep erg moeizaam. Ik wist gewoon niet meer wat ik tegen Wolf kon zeggen. Het enige wat ik nog deed, was mopperen. En na een tijdje zeg je gewoon niets meer. Je voelt toch dat je geen enkele vat meer hebt.’
Wolf: ‘Op een zeker moment is het besef er wel gekomen dat het zo niet verder kon. Mijn gamegedrag was zeer problematisch geworden. Maar ’t is uiteindelijk mama geweest die hulp heeft gezocht. Zo ben ik in november vorig jaar bij Gamechangers beland. Ik zal niet zeggen dat de balans nu perfect zit, maar sinds ik door hen begeleid word, is er al veel veranderd.’
Liesbet: ‘Ik zei misschien niets meer tegen Wolf over dat gamen, maar ik ben nooit gestopt met vechten. Ik ben uiteindelijk degene geweest die aan de alarmbel heeft getrokken. Dat Wolf gelukkig zelf óók inzag dat het zo niet verder kon, heeft het wel gemakkelijker gemaakt om die stap naar de hulpverlening te zetten.’
LEES OOK > Ann Reymen: van heftige tiener tot open-minded mama
Ruimte voor andere dingen
Wolf: ‘Het eerste wat ze bij Gamechangers doen, is kijken naar je gedrag. Ze brengen het onevenwicht in kaart tussen het gamen en het ‘echte’ leven, en geven dan heel concreet advies om je gedrag bij te sturen. Ik zit in een traject, wat wil zeggen dat er geregeld online sessies zijn met mama en mijn begeleider, Bavo. Soms zit ook mijn pluspapa erbij.
Ik ben met Bavo echt wel bij de juiste man terechtgekomen. Hij zag zelf zijn masterproef aan de universiteit bijna mislukken omdat hij overmatig gamede. Hij is dus een ervaringsdeskundige. Van zo iemand neem je ook dingen aan, natuurlijk.’
‘Het enige wat ik nog deed, was mopperen. En na een tijdje zeg je gewoon niets meer. Je voelt toch dat je geen enkele vat meer hebt.’ – Liesbet
Wolf: ‘Ik heb nu een beter evenwicht gevonden, maar ik zal niet ontkennen dat dat met ups-and-downs is gegaan, zeker in het begin. Mijn punten op school zijn ook verbeterd. Die gaan na lange tijd terug in stijgende lijn.’
Liesbet: ‘Er is inderdaad meer evenwicht, al mag het zeker nog beter. Maar er is nu tenminste af en toe ruimte voor andere dingen. Onze communicatie is ook sterk verbeterd. We hebben met elkaar leren praten. Zonder meteen kwaad te worden of verwijten te maken.’
Wolf: ‘We tonen ook meer interesse in elkaars passies.’
Schoolmoe
Wolf is nu achttien. Waar staat hij vandaag?
Wolf: ‘Ik zit in het zesde middelbaar en ik volg de richting Multimedia. (lacht) Mja, dat klinkt wat grappig voor iemand die al meer dan genoeg met multimedia bezig is buiten de schooluren. Maar ik rond straks dus mijn middelbaar af.’
En wat daarna, gameontwikkelaar?
Wolf: ‘Eerlijk? Ik ben schoolmoe. Mijn plan is om een jaar of twee, drie te gaan werken. Ik wil kennismaken met de echte wereld en rustig uitzoeken waar ik naartoe wil. Wat vaak door mijn hoofd speelt, is een opleiding rond cybersecurity. Of computers bouwen.
Ik heb mijn eigen computer gemaakt en ik heb er ook eentje ineen gestoken voor een vriend. Als mijn medeleerlingen sukkelen met hun laptop komen ze naar mij en dan fiks ik het probleem. Daar iets mee doen, spreekt mij dus ook wel aan. Maar ik wil niet overhaast aan een studie beginnen. Laat mij eerst maar eens voelen wat het is om te werken.’
De nuchtere manier waarop je naar je toekomst kijkt, getuigt van maturiteit.
Wolf: ‘Weet je, het is heel lastig geweest om tijdens mijn schoolcarrière mensen te vinden die mij aanvaarden. Ik heb een paar scholen versleten. Op één van die scholen ben ik meermaals in elkaar getimmerd. Pas de laatste twee jaar zit ik echt op mijn plek.
Maar al die schoolzorgen hebben ervoor gezorgd dat het wel een beetje op is nu. En dus lijkt het mij verstandiger om een tijdje te gaan werken. Om vervolgens met meer goesting én bewust te kiezen voor een bepaalde studierichting. Ik denk dat het goed is om daar met wat afstand naar te kijken.’
Is er iets dat jij wil meegeven aan de buitenwereld of aan andere jongeren die veel aan de computer zitten?
Wolf: ‘Eigenlijk wel. Gamen is een fijne ontsnapping geweest, maar ik had veel meer dingen kunnen én moeten doen met vrienden van vlees en bloed. Ik ben daar te laat mee begonnen, maar ik heb ze ook pas de laatste twee jaar ontmoet. Ik heb veel in de virtuele wereld geleefd en nauwelijks in de échte.’
Je bent gelukkig nog jong genoeg om die schade in te halen. Laatste vraag: heb je een lief, Wolf?
Wolf: (schiet in de lach) ‘Neen.’
Wedden dat je gamegedrag nog meer zal veranderen wanneer je een partner aan de haak slaat?
Wolf: ‘Dát zou wel eens kunnen. Tenzij ik op een meisje bots dat ook van gamen houdt natuurlijk.’ (proest het uit)
Meer weten?
- Bij Gamechangers vind je hulp en een online zelftest.
- Zit je met vragen over game- en schermgedrag? Op Veilig Online krijg je heel veel handige tips en praktische info over gamen, privacy, sociale media, cyberpesten en online relaties.
Foto’s: Kristof Ghyselinck
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 09/08/2022, laatste update op: 02/08/2023Tags: gamen