Marijke is mama van 3 zoontjes. Haar eerste zoon werd na 20 weken zwangerschap stil geboren. Vijf jaar na haar grote verlies, wijst haar eerste zoon haar nog steeds de weg.
Vijf
‘Heden niet jarig.’ Het is de titel van een boekje van Toon Tellegen. Ik kreeg het bij een aankoop in de boekhandel. Op 17 november.
17 november 2020. We zouden jouw vijfde verjaardag vieren. Jij, Ons klein venteke, ons kereltje, ons zoontje. We plantten een boom voor je op je uitgerekende geboortedag. Een lente later bloeide de boom mooie bloemen en werd toen overspoeld door een maand hevige regen. Hij haalde het niet…
Je eigenlijke geboorte was al vroeger, veel vroeger. Op 20 weken zwangerschap kwam jij stil ter wereld. Veel te vroeg en veel te klein voor deze grote wereld. Onze wereld bleef even stilstaan en mijn hart brak in duizend stukjes.
De nacht dat je geboren werd, was er één van onmetelijk veel verdriet én immens veel liefde. Je had een kleine glimlach op je lippen. Alsof je me wilde vertellen dat het goed kwam, dat je altijd bij ons zou zijn.
Dat je mij verder op weg zou helpen om daar uit te komen waar wij willen zijn. Je had gelijk.
Je zorgde ervoor dat ik verder het pad bewandelde dat ik ging, jij zorgde ervoor dat ik nu sta waar ik sta. Jij zorgde ervoor dat ik terug meer en meer tot mezelf kwam.
LEES OOK > Het Koesterboekje: een beetje troost voor wie een kindje verliest
Kleine veranderingen en grotere plannen
Toen je nog veilig en wel in mijn buik zat, besloten je papa en ik een huis te kopen. Een huis waar we in eerste instantie zo in konden gaan wonen, want met een baby erbij was dat wel nodig dachten we zo. We zochten en vonden een huis waar we ons prima voelden.
Achteraan in de tuin, daar vlakbij het bos, voelde ik dat dit onze thuis zou worden. Ik zag je al kruipen, waggelen, lopen, spelen… Jij besliste mee dat dit onze thuis zou worden. Nog geen dag heb ik spijt gehad van deze beslissing.
Toen ik zwanger van je was, ging ik op zoek naar een vroedvrouw. Op aanraden van de gynaecoloog kwam ik terecht bij 2 prachtige dames, die een jaar later een heuse groepspraktijk uit de grond zouden stampen. Bij hen kwam ik terug terecht toen je grote kleine broer geboren werd.
Vroedvrouw Elke leerde me te luisteren naar mezelf en te vertrouwen op mijn moedergevoel. Ik volgde superinteressante en leuke workshops via de praktijk en werd geprikkeld om meer en meer op zoek te gaan naar de mama in mij. En meer.
De zoektocht was en is intens. Ik beleef het ouderschap heel bewust. Het gaat van nadenken, over gevoel volgen. Elke keer weer.
Mijn ‘oude’ liefde voor psychologie en ontwikkelingspsychologie stak weer meer en meer de kop op. En deed me uiteindelijk ook beroepsmatig een nieuwe richting uitgaan.
LEES OOK > Je kindje verliezen: als vreugde omslaat naar verdriet
Je broertjes en jij
Na de geboorte van je jongste broertje gingen we verder op pad. Steeds was jij daar, steeds keek je mee en waakte je over die ‘sjarels’ van broertjes van je.
Het was na de geboorte van de jongste dat het verdriet toch ook weer intenser de kop op stak. Zo gaat dat met verdriet. Het komt en gaat en blijft. Je kiest dat niet. Ik probeerde het nieuwe oude verdriet te omarmen en kwam zo bij een mooie avond vol muziek over verlies terecht (Verre van Weg door Mira)
Deze avond bracht me uiteindelijk onrechtstreeks ook op de plek waar ik nu zit. Hier, op deze stoel, waar ik dit schrijf. Jij en je broertjes brachten me hier, waar ik nu zit, waar ik nu ben. En waar ik wil zijn.
Jou moeten laten gaan was wellicht het meest verdrietige dat ons overkwam. Het verscheurde me en maakte dat ik me leeg voelde. Tegelijk groeide de liefde voor elkaar en voor onze kindjes. En wellicht ook voor mezelf. Ik werd me bewuster van zoveel en keerde terug naar de kern.
Ons verhaal en mijn verdriet bepaalde wat kleinere zaken, die voor mij persoonlijk wél groots zijn. En zo maak jij dus nog elke dag deel van ons verhaal
Meer informatie
Verschillende organisaties of projecten ontstaan uit verlies of verdriet. Ik kijk er telkens met eindeloos respect en warmte naartoe hoe mensen in staat zijn zoveel moois te laten groeien uit zoveel pijn.
Denk maar aan het Berrefonds, Boven de Wolken, Prinses Harte, vzw Kleine Held… Stuk voor stuk mooie mensen en mooie projecten, die zoveel warmte brengen op momenten dat het voor een ander moeilijk loopt.
Meer artikels over sterrenkindjes lees je in ons dossier.
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 04/12/2020, laatste update op: 10/02/2022