Als je kind al vroeg een bril nodig heeft: ‘De oogjes van Camille bleken nog véél platter te zijn dan die van haar leeftijdsgenootjes’

Toen Femke met haar dochter bij Kind en Gezin binnenstapte voor het consult op twaalf maanden, had ze nooit gedacht dat er iets mis zou zijn. Maar de oogtest liet afwijkende waarden zien, waardoor Camille nu al een jaar gebrild door het leven gaat. Hoe weet je dat je kind een bril nodig heeft? En is het eigenlijk vervelend voor een kind om te ravotten met een bril op de neus? Femke vertelt. 

Jullie hadden niet in de gaten dat Camille niet goed zag?

Femke: ‘Totaal niet! Mijn man en ik dragen allebei geen bril, dus het was zelfs niet in ons opgekomen dat er een probleem zou kunnen zijn. We merkten ook niets aan het gedrag van Camille. Ze greep niet naast dingen en botste niet vaker ergens tegenaan dan andere baby’s. Onze oudere zoon was destijds bovendien met glans geslaagd voor alle testen. Ik zag het consult van Kind en Gezin dus als routinecontrole, waar we snel even binnen en buiten zouden lopen. Maar helaas.’

Wat liet de test precies zien?

‘Terwijl Camille op mijn schoot zat, moest ze in de camera van de verpleegkundige kijken, die dan een foto maakte van haar lens. “Oei, ik ga nog een tweede foto nemen”, zei ze. Gevolgd door: “Het is toch aangewezen om eens naar de oogarts te gaan.” Ik was totaal uit het lood geslagen. De verpleegkundige zag dat en stelde me gerust: de vorm van haar oog was afwijkend, maar misschien was het niet zo erg. Dat kan namelijk nog verbeteren met de jaren. Ze zou het beeld eerst zelf aan een oogarts voorleggen voor een tweede opinie. Maar als ik binnen de week niets hoorde, moest ik toch een afspraak maken bij een specialist.’

Korte oogjes

Hoe verliep het vervolgonderzoek?

‘Bij een arts in het ziekenhuis kreeg Camille druppels in haar ogen, wat natuurlijk gepaard ging met enorm veel tranen. Mijn moederhart deed echt pijn. En zeker toen de dokter na een blik in haar oogjes zei: “Mevrouw, het is goed dat je gekomen bent. Ze heeft zeker hulp nodig.”’

Wat was er aan de hand?

‘Blijkbaar hebben jonge kinderen nog geen ronde, maar eerder korte, platte ogen. Daardoor zijn alle baby’s eigenlijk verziend: dingen die dichtbij zijn, nemen ze niet scherp waar. Ook veraf zien ze eigenlijk niet perfect, maar toch beter. Naarmate een kind ouder wordt, worden de ogen langwerpiger en verbetert het zicht, tot de leeftijd van 8 à 10 jaar.

Maar de oogjes van Camille bleken nog véél platter te zijn dan die van haar leeftijdsgenootjes. Haar rechteroog scoorde +8, haar linker +6. Zij zag hierdoor amper iets. Zelfs de dokter was wat verbaasd dat we nooit iets hadden gemerkt, al zei hij er meteen bij dat kinderen zich goed kunnen aanpassen door hard te focussen. Camille had het nooit anders geweten, dus ze moet een manier hebben gevonden om met dat slechte zicht om te gaan.’

LEES OOK > Hoe herken je oogproblemen bij kinderen?

Wat ging er door jullie heen toen jullie de resultaten te horen kregen?

‘Ik zat er echt mee in. Camille leek perfect gezond, misschien maakte dat het nog moeilijker om te aanvaarden dat ze een beperking heeft? Ok, ze had “maar” een bril nodig. Maar het werd snel duidelijk dat je een kind van haar leeftijd niet zomaar een bril koopt. Die zou direct kapotvallen. Ze had een bril nodig met rekkers, als een soort duikbril. Het passen was een drama.

En toen Camille de “duikbril” begon te dragen, was die bijna constant bedampt. Er kan namelijk weinig lucht rond die glazen circuleren. Met als gevolg dat je de bril elk kwartier moet uitdoen, afkuisen en terug aandoen. Dat aandoen ging vaak gepaard met traantjes, dus opnieuw vochtige glaasjes… Dweilen met de kraan open dus. En met een aangedampte bril zag ze natuurlijk nog minder dan zonder. Thuis deden we dat zo veel mogelijk, maar uiteraard is de tijd per kindje in een kinderopvang beperkter.

Bovendien begon haar slechtere oog op een bepaald moment ook nog scheel te kijken. Het werd lui, waardoor werd aangeraden om het betere oogje af te plakken. “Hoe moet zij zo spelen?”, dacht ik. En: “Wat moeten de andere kindjes denken?”’

Aanvaardingsproces

Wat heeft jullie geholpen om de situatie te aanvaarden?

‘Het oogpleistertje deed goed zijn werk, het lui oog van Camille keek bijna meteen terug gerichter. Al zie je dat het terug zou afdwalen als we de pleister achterwege laten. Dat geeft goede moed om het afplakken vol te houden.

Ook hebben we, toen Camille bijna 2 jaar was, een andere bril gekocht. Een gewoon brilletje voor peuters, dat niet meer bedampt. Vanaf die leeftijd lukt dat. Om te voorkomen dat het van haar gezicht zou vallen zijn de beentjes extra afgerond: de bril zit echt rond haar oren. Ze kan er perfect mee spelen, ook tijdens het lopen en springen blijft hij op haar neus. Deze bril draagt ze veel liever. Ze vraagt er zelfs spontaan naar, want ze beseft dat ze zonder veel minder ziet. Dat heeft voor mij het grootste verschil gemaakt. Het is een bevestiging dat ze écht goed is geholpen.

Toen ik onlangs mijn zoon naar school bracht, zag ik trouwens nog een kindje van dezelfde leeftijd als Camille mét een brilletje op zijn grotere broer of zus wachten. Ze zal straks dus niet het enige kind met een bril zijn in ons dorpsschooltje. Ook dat is een geruststelling.’

Is haar lui oogje intussen hersteld?

‘We blijven haar goed oog vier uur per dag afplakken, zodat het mindere oog gedwongen wordt om te werken. Camille maakt daar gelukkig geen probleem van. Dat luie oog zal zich na verloop van tijd herstellen. Maar door de afwijkende vorm van haar ogen, zal haar verziendheid nooit verdwijnen. De kans is groot dat haar zicht verbetert als ze ouder wordt, maar ze zal wel levenslang een bril of lenzen nodig blijven hebben.

Daar hangt trouwens een prijskaartje aan vast. De huidige bril van Camille heeft zo’n 400 euro gekost. Van de montuur krijg je maar 28 euro terug, terwijl ze regelmatig een nieuw nodig zal hebben naarmate ze groeit. De glazen worden volledig terugbetaald, maar slechts één keer per jaar en op voorwaarde dat de sterkte voldoende verschilt van de vorige. Dat betekent dus geen terugbetaling als het zicht van Camille niet genoeg evolueert, of als ze haar bril verliest of breekt, wat ongetwijfeld regelmatig zal gebeuren.

Onlangs kregen we ook te horen dat we best een zonnebril op sterkte zouden aanschaffen, omdat haar ogen niet ontwikkelen als ze geen bril draagt. Het is dus een must voor op vakantie.’

Spaar korting bij een opticien in jouw buurt

Met je lidkaart van de Gezinsbond spaar en verzilver je korting bij heel wat winkels, waaronder 208 opticiens verspreid over Vlaanderen.

Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.