Regenboogbaby: als blijheid en verdriet door elkaar lopen

Wanneer je opnieuw zwanger raakt nadat je een baby hebt verloren, dan wordt het kind een ‘regenboogbaby’ genoemd. De regenboog ontstaat op de scheidingslijn tussen regenvlagen en zonneschijn en symboliseert zo perfect de plek van deze zwangerschap en dit kind.

Verwarrende emoties bij de zwangerschap

Bij de aankondiging van een regenboogbaby overheersen positieve en opgeluchte reacties. Het wordt gezien als een teken van doorstart, van vooruitgang en dat het verdriet voorbij is. Maar zo werkt rouw natuurlijk niet. Het verdriet gaat niet voorbij, het is niet iets dat voorbij gaat, dat je verwerkt en dan verdwijnt. Je leert leven met het gemis en langzamerhand worden de pieken van verdriet minder scherp.

De zwangerschap van een regenboogbaby is voor de ouders meestal een verwarrende en heftige periode waar angst, verdriet, blijdschap, zorgen en hoop door elkaar stromen.

Angst dat er opnieuw iets misgaat, dat het nog eens gebeurt. Elke steek wordt een slecht teken, elke kramp doet denken aan een vroegtijdige wee.

Verdriet om het kind dat nog steeds gemist wordt, en altijd zal gemist worden.

Blijdschap om het nieuwe leven dat groeit en het gezin zal vervoeren

Zorgen of het wel goed gaat, wat dat pijntje betekent, of je het zal aankunnen, of je erin zal slagen het kind dat er is en het kind dat het niet haalde te verzoenen met elkaar.

Hoop omdat het leven nu misschien iets lichter zal aanvoelen, je weer ademruimte krijgt, je weer geluk zal voelen.

Schuldgevoel, omdat je blij bent voor de nieuwe baby en dat ‘fout’ voelt, omdat je heel even je sterrenkindje was vergeten, omdat het verdriet mindert, omdat het verdriet niét mindert, omdat je je zoveel zorgen maakt dat je nu ook nog strest over de invloed van stress op je baby…

Wanhoop omdat je denkt dat het ‘nooit’ meer ‘normaal’ wordt, dat je ‘nooit’ meer blij zal zijn, dat het je ‘nooit’ zal lukken om niet bij het minste te panikeren.

LEES OOK > Jasmine Luycx: ‘Spreek over je overleden kind, want ook dat is een deel van jullie verhaal’

Na de geboorte

Na de geboorte is niet ‘plots’ ‘alles’ anders. Ook dat brengt verwarring met zich mee. Bij familie en vrienden, die vinden ‘dat je nu toch wel blij mag zijn met die baby’, bij je partner en jezelf. Omdat je meer blijdschap had verwacht, omdat je meer verdriet had verwacht. Omdat het je opnieuw confronteert met wie er niet is, en dat je je sterrenkindje niet hebt zien glimlachen of rollen. Of omdat je regenboogbaby je dwingt er voor hem te zijn en het sterrenkindje af en toe meer op de achtergrond raakt.

LEES OOK > Als je kindje overlijdt vlak voor of na de geboorte

Hoe omgaan met deze emoties?

De emoties die naar boven komen bij een zwangerschap nadat een kindje is overleden, mogen er zijn. Aanvaard ze, benoem ze, praat erover, schrijf erover. Er is niets ‘fout’ aan deze emoties.

Heb je het gevoel dat de emoties extreem zijn, dan kan je je laten begeleiden door bijvoorbeeld een rouwconsulent of een psycholoog.

Na een stilgeboren of sterrenkindje, word je meestal ook extra medisch opgevolgd. Dit kan ook al geruststellend zijn, omdat er vaker dan bij een gewone zwangerschap wordt bekeken of de baby volgens schema groeit en evolueert. Een vroedvrouw of gynaecoloog die je begrijpt en je angsten bespreekt, kan hierbij een enorme steun betekenen.

‘Het verdriet stopt nooit’

Een paar jaar geleden verloren wij Tanjana, ons eerste kindje waar we zo lang naar hadden uitgekeken.

Tot op zeven maanden verliep de zwangerschap zo goed als perfect, maar plots voelde ik me niet lekker en moest ik naar het ziekenhuis op controle. Daar bleek dat ik vroegtijdige weeën had. Ik werd meteen opgenomen en alles kwam in een stroomversnelling terecht. Na drie dagen vol onderzoeken en onzekerheid brak mijn water spontaan en werd onze kleine muis geboren.

We waren zo ontzettend bang … Tanjana heeft heel hard gevochten, maar het mocht niet zijn. Drie en een halve week later is ze zachtjes in onze armen gestorven. Voor ons een heel erg moeilijk, maar tegelijk ook mooi moment omdat we erbij konden zijn.

De begrafenis regelden we op automatische piloot. Ook daarna bleef het vreselijk lastig. Eigenlijk zou je willen stilstaan, maar je merkt constant dat de wereld verder blijft draaien. Het verdriet kwam te pas en te onpas naar boven. En soms vonden we elkaar in dat verdriet, maar soms ook niet.

Dit jaar werd Charlot geboren, ons tweede kindje. In het begin kwam het verdriet om Tanjana vaak terug naar boven, maar nu ben ik vooral blij dat we dit kleine wondertje mogen verwelkomen. Voor ons is zij het zusje van Tanjana en we zullen haar dus zeker vertellen over haar sterke grote zus.

Ik wil alle andere ouders graag een hart onder de riem steken. Het verdriet gaat nooit voorbij, maar het krijgt stilaan een plaats. Laat het toe als het naar boven komt en blijf erover praten, want er zijn heus mensen die je verhaal keer op keer willen horen.

Mama Katrien

LEES OOK > Hoe jij deel blijft van ons verhaal: mama Marijke over het verlies van haar eerste zoon

Meer lezen? Christine Vandenhole, oprichtster van het Berrefonds, schreef het herkenbare boek ‘Een regenboog in jou’.

In ons dossier Sterrenkindjes vind je meer artikels en verhalen. Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.