Het is de eerste min of meer mooie lentedag in 2024, we zitten aan weerszijden van een houten picknickbank in de tuin van Vicky (34) en Matthieu (37) in Wilsele. Hun kinderen Nathan (5) en Joran (2) spelen hier geweldig graag buiten. Maar terwijl wij praten over de opvoeding van jonge kinderen en andere dingen die het gezin bezighouden, mogen ze even een filmpje kijken binnen. ‘Schermtijd is een van die dingen waar we wat milder in zijn geworden’, zegt Vicky terwijl Matthieu de kinderen meeneemt naar de woonkamer, voor wat afleiding van het tv-scherm.
Mild zijn
‘Die schermtijd hebben we gaandeweg echt leren loslaten’, vertelt het koppel. ‘Vroeger timeden we bijvoorbeeld hoe vaak ze voor een scherm zaten en dat doen we nu minder. Niet té veel tv: dat moet voldoende zijn. Daar kleven we geen uren of minuten per dag meer op.’
Over dat loslaten hebben we het zonet nog gehad. Over hoe dat een leerproces is geweest voor het koppel, zeker toen Nathan er twee jaar geleden een broertje bij kreeg. ‘Bij de geboorte van Nathan voelde ik me vrij onzeker’, vertelt Vicky. ‘Er wordt op dat moment niet alleen een kindje geboren, maar ook een mama en een papa. Een nieuwe rol waarin je moet groeien. Als ik daar nu op terugkijk, besef ik dat we het als beginnende ouders gewoon te perfect wilden doen.
Vandaag durf ik gelukkig meer te vertrouwen op mijn moedergevoel. We kijken nu in de eerste plaats naar wat werkt voor ons gezin. De bedtijd mag bijvoorbeeld al eens een halfuurtje uitlopen. Door dat beeld van het perfecte plaatje los te laten, hebben we meer rust gevonden. Als ouder denk je vaak dat het bij andere gezinnen allemaal supervlot loopt, maar dat is niet zo. Het is belangrijk om je daar bewust van te zijn, en om ook als ouders onderling mild te zijn voor elkaar.’
De opvoeding van twee jonge kinderen: per definitie is het wat zoeken. Voor iedereen. ‘Het is trial and error’, gaat Vicky verder. ‘Je stelt vast dat er iets niet werkt? Dan probeer je morgen iets anders. We zijn daar mild in geworden, ook naar elkaar toe. Beseffen dat je bij momenten te weinig slaap hebt gehad, en je daardoor dus misschien een wat korter lontje hebt dan op andere dagen. Dat je elkaar in dat soort situaties begrijpt, dat vind ik fijn in onze relatie.’
LEES OOK > Eerste keer ouder: een groeiproces, ook voor je relatie
Open blik
‘Tu viens?’, hoorde ik Matthieu net tegen Nathan zeggen. Die tweetalige opvoeding ligt in het verlengde van de afkomst van Matthieu: als Brusselaar kreeg hij ook meteen de twee landstalen mee. ‘Ik heb dat altijd als een voordeel ervaren’, zegt hij. ‘Voor mij was het dus vanzelfsprekend om ook Nathan en Joran tweetalig op te voeden. Maar we hebben het uiteraard eerst goed doorgepraat. Voor jou voelde het aanvankelijk wat tegennatuurlijk aan, hè?’ Vicky beaamt: ‘Ik was vooral bezorgd over welke invloed het zou hebben op de communicatie binnen ons gezin. Welke taal spreek je dan samen aan tafel? Maar in praktijk valt dat allemaal heel goed mee. Het gaat iedereen heel natuurlijk af.’
‘De opvoeding van twee jonge kinderen is trial and error’
Wat ze de kinderen verder nog willen meegeven, daar hoeft het koppel niet lang over na te denken: ‘De open blik waarmee wij ook in het leven staan. Ons motto is: “Een vreemdeling is slechts een vriend die je nog niet hebt ontmoet.” Die anderen zijn ook maar gewoon mensen die hun weg proberen te vinden. Als student zaten we op kot in een internationale gemeenschap. We reisden als het ware de halve wereld rond, zonder Leuven te verlaten. Dat was een echte eyeopener waar we nog altijd dankbaar voor zijn.’
Of Vicky en Matthieu zich zorgen maken over de toekomst? ‘Met politiek zijn we niet zo bezig, maar de polarisering van de samenleving is wel iets waar we bezorgd om zijn. We proberen ook zo goed mogelijk te zorgen voor de wereld die we voor onze kinderen achterlaten. We zetten dus in op duurzaamheid, maar zijn daar zeker geen die-hards in. Ook hier kijken we naar wat werkt voor ons gezin en wat niet. De tweedehandsbeurs van de Gezinsbond, die Vicky hielp organiseren, was alvast een eerste stapje.’
LEES OOK > Je kind meertalig opvoeden: zo pak je het aan
Tweehandsbeurs en straatfeest
Die tweedehandsbeurs, en het vrijwilligerswerk van Vicky bij de lokale afdeling van de Gezinsbond, diende nog een tweede doel: mensen met elkaar verbinden. ‘We merken dat er, zeker na corona, een aantal initiatieven zijn verwaterd die bijdragen aan ons samenhorigheidsgevoel. Het gevoel dat je bij een gemeenschap hoort, is zo ontzettend waardevol en wordt vaak onderschat. Dankzij ons straatfeest is er merkbaar meer verbondenheid in onze buurt. Waar mensen de kans krijgen om met elkaar te praten, kunnen conflicten voorkomen worden.’
‘Ook voor jonge gezinnen is die samenhorigheid belangrijk. It takes a village to raise a child. We hebben het allemaal zo razend druk, waarom werken we dan niet meer samen en wisselen we ideeën uit? Het heeft geen zin om als ouder telkens opnieuw het warm water uit te vinden. Onlangs spraken we bijvoorbeeld met een paar mama’s af op een vrije dag. In plaats van elk alleen thuis te blijven, konden de kinderen samen ravotten in de tuin en de ouders wat bijpraten. Wij willen heel graag meewerken aan een samenleving waar gezinnen dat soort dingen voor elkaar betekenen. Voor ons zit daarin ook de kracht van de Gezinsbond.’
Vrijwilliger worden
Ook zin om een handje te helpen, mensen te leren kennen en een verschil te maken? Ontdek op watjijkan.be wat jij kunt betekenen voor gezinnen in jouw buurt!
Foto’s: Kristof Ghyselinck
Dit artikel verscheen in april 2024 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via Facebook, Twitter en Instagram.
Gepubliceerd op: 30/04/2024