Mogen we jullie voorstellen: vijf vlotte en jonge grootouders. Gezinsbond-collega’s die open en bloot vertellen over hun lijf en leden. Over de kleine en minder kleine ongemakken die opduiken wanneer je niet meer zo piep bent. Van krakende knieën en gehoorproblemen tot twee keer moeten opstaan om naar de wc te gaan. Eén ding is zeker: hun gevoel voor humor is nog volledig intact.
De collega’s
Geert (56) is opa van Léonie (4) en Julie (1): ‘Het zijn schatjes! Ik zie ze altijd heel graag komen … maar ook graag naar huis gaan. Zoveel drukte en lawaai in huis: ik ben dat niet meer gewoon.’
Hilde (63) is oma van Fil (5), Nelles (5), Pippa (3), Lucie (3) Stan (2), Janne (2), Bes (1) en sterrenkindje Leon*: ‘De kleinkinderen zijn in een razend tempo op ons afgekomen. Ik kruip met hen onder de tafel om verstoppertje te spelen, maar ze moeten me nadien wel helpen om terug recht te geraken.’
Marc (57): ‘Ik ben sinds september 2021 opa van Maryse. De energieboost die ik krijg van dat kleintje is onvoorstelbaar.’
Monica (62) mag zich sinds een half jaar oma Monica noemen: ‘Kamiel groeit en bloeit, en ook al zie ik hem maar om de drie weken, ik ben altijd ongelooflijk blij als hij er is!’
Nadine (57): ‘Ik ben nu vier jaar mutti van Elle-Noor. Zij is een verrijking voor ons leven, voor haar passen we met plezier onze eetgewoonten aan.’
Tja, lieve collega’s, vertel eens: hoe zit het met jullie gezondheid? En hoe fit zijn jullie?
Geert: ‘Vroeger heb ik intensief gesport en gedanst, maar de laatste jaren zijn er wat mankementjes zoals achillespeesblessures en rugproblemen. Daardoor is het allemaal een beetje stilgevallen.
Momenteel beweeg ik veel te weinig: ik moet dringend weer in gang schieten want ik sleep wat coronakilo’s mee. Toen ik trouwde woog ik achtenvijftig kilo, nu bijna tweeënzeventig!’
Marc: ‘Tweeënzeventig? (lacht) Da’s niks! Wat betreft mijn gezondheid heb ik twee versies, die van mezelf en die van mijn vrouw. Welke wil je?’
Algemene check-up
Doe maar die van je vrouw, die zal realistischer zijn. (gelach)
Marc: ‘Wel, ik word achtenvijftig maar ik voel me achttien, dus dat is soms wat pijnlijk. Ik ga graag naar stevige optredens, dan gooi ik mezelf in de moshpit, ga ik crowdsurfen en alles erop en eraan. Ik verzeker je: dat doet zeer. En soms denk ik: “Komaan jongen, waar begin jij nog aan?” Maar dan doe ik het toch weer.
De versie van mijn vrouw zou gaan over mijn cholesterolaffaires, bloeddruktoestanden en overgewicht, maar ik kan alleen maar zeggen dat ik me goed voel. Ik leef graag en ik leef graag bourgondisch: ik ben kok van opleiding en ik gebruik het liefst goeie boter en wat zout. Op vakantie gaan mijn vrouw en ik altijd wandelen of fietsen, en dat doen we doelbewust. We weten dat het belangrijk is om te bewegen. En uit principe fiets ik zo weinig mogelijk elektrisch.’
Hilde: ‘Aha, dat herken ik! Mijn man en ik doen bijna alles met de fiets en tot nu toe gebruiken we ook nog gewone fietsen. We vertrekken vaak op fietsvakantie maar we zoeken de laatste jaren wel de plattere streken op, geen Ardennen meer of zo. Per dag leggen we dan tussen de zestig en tachtig kilometer af. Vroeger waren dat er veel meer, maar nu doen we het rustig aan. Het competitieve is er een beetje uit.
Voor de rest … als iemand mij vraagt hoe het met de gezondheid gaat, antwoord ik: “Goed!” Ook al worden mijn ledematen wat strammer. ’s Ochtends uit bed komen gaat niet meer zo gezwind als vroeger. En ja, de cholesterol is te hoog maar daar bestaat medicatie voor. En vorig jaar had ik last van een vernauwing aan de kransslagader maar dat is onder controle nu. Dus al bij al: goed! (lacht)’
Nadine: ‘Ik heb intussen al een serieus medisch dossier: vijftien jaar geleden kreeg ik de diagnose van de ziekte van Crohn, en daarnaast heb ik ook een te hoge bloeddruk en astma.
Maar het lukt wel, ik heb geleerd om te luisteren naar mijn lichaam. Op dagen dat ik mij goed voel, kan ik bergen verzetten. Als het wat minder gaat, moet ik het rustig aan doen. Anders betaal ik achteraf de prijs. Vroeger was ik een fervente danser en trad ik vaak op, nu beperkt het zich tot dansles geven aan kleine kindjes. Op een rustig tempo, zonder te forceren, maar heel plezant!’
‘Wanneer ik met een klacht naar de dokter ga, zegt die meestal: “Tja, dat is de leeftijd!”‘
Monica: ‘Van opleiding ben ik bachelor lichamelijke opvoeding, dus ik ben altijd enorm sportief geweest. Ik ging vaak skiën, deed karate, volksdansen … te veel om op te noemen.
Maar op een bepaald moment begon het: ik sukkelde met ontwrichtingen aan mijn schouders en daarna kwamen er twee hernia’s. En door het skiën zijn mijn beide knieën versleten …’
Marc: ‘Sport is toch gezond, hé!’ (knipoogt)
Monica: ‘Ik vind het alleszins erg jammer dat het niet meer lukt. Het enige wat ik nu nog doe, is vijf minuutjes gymnastiek ’s morgens vanuit mijn bed. Dan zit alles wat losser en sta ik makkelijker op.’
Hilde: ‘Nu je jouw hernia vernoemt: dat heb ik ook, ik ben dat vergeten te vermelden.’
Marc: ‘En ik heb niets verteld over mijn hoorapparaat!’
Monica: ‘Ah, heb jij een hoorapparaat? Volgens mijn man hoor ik ook niet goed.’
Geert: ‘Pfff, mijn kinderen zeggen dat ook, maar ik vind zelf dat het meevalt.’
Hilde: ‘Ik heb al een aantal jaren tinnitus, maar daar valt niets aan te doen. Dat is het vervelende aan klachten als je wat ouder wordt, je gaat ermee naar de dokter en die antwoordt altijd: “Dat is de leeftijd!” Zo hadden mijn man en ik allebei wat klachten, we maakten een afspraak met de huisarts en zeiden op voorhand tegen elkaar: “Als ze nu wéér zegt dat het door de leeftijd is, gaan we nadien op café.” En ja, we zijn op café geweest.’ (gelach)
LEES OOK > Geriater Johan Flamaing over ouder worden: ‘Alleen een kwal kan onsterfelijk zijn’
Hoorapparaat & elektrische fiets
Marc, vond je het een grote drempel om dat hoorapparaat te beginnen dragen?
Marc: ‘Oh nee, ik heb het nu drie jaar en ik draag het vooral bij gesprekken in groep. Achtergrondgeluiden maken het voor mij moeilijk om te horen wat er gezegd wordt. Het is een gehoorprobleem dat ik vooral te danken heb aan AC/DC, maar ik zit er niet mee in. Als ik mijn echtgenote niet versta, heb ik nu een excuus: “Sorry, ik had mijn hoorapparaat niet in!”‘(gelach)
Hilde: ‘Als je wat ouder wordt, begin je beetje bij beetje te voelen dat bepaalde dingen minder goed of zelfs niet meer lukken, en dan is het een kwestie van aanvaarding. De dag dat ik niet meer kan fietsen … ik kan me voorstellen dat ik daar heel chagrijnig van zal zijn.’
Maar er is eerst nog de elektrische fiets als tussenstap!
Geert: ‘En daarna een brommertje!’ (gelach)
Monica: ‘Tja, je moet gewoon de hulpmiddelen gebruiken die bestaan. Wanneer ik mijn steunzolen en brede schoenen draag, kan ik toch anderhalf uur wandelen. Anders houdt mijn rug het maar twintig minuten uit. En sinds ik ’s nachts zo’n toestel gebruik tegen slaapapneu, snurk ik minder en slaap ik beter.’
Het grote S-woord is gevallen: slapen. Iets wat voor onze jonge grootouders blijkbaar allesbehalve evident is?
Nadine: ‘Mijn slaappatroon is volledig veranderd. Vroeger had ik er geen probleem mee, maar nu lig ik makkelijk twee uur wakker. Ik probeer dan alles: op de ene zij, dan weer op de andere … pfff. En het ergste is: als je ’s nachts aan iets begint te denken, krijg je dat niet meer uit je hoofd.’
Marc: ‘Ik word vaak wakker rond half vier. Ik sta dan op, drink een glas water, kijk nog eens naar het nieuws en probeer het daarna opnieuw. Meestal lukt het dan wel, het helpt om eventjes iets anders te doen.’
Geert: ‘Ik slaap veel te weinig. Ik val ’s avonds makkelijk in slaap in de zetel maar als ik daarna naar boven ga en in mijn bed kruip, lukt het niet goed om opnieuw in te dommelen.’
Hilde: ‘Mja, en het grote verschil met vroeger: je moet al eens opstaan om naar de wc te gaan!’ (anderen knikken instemmend)
Monica: ‘Soms zelfs twee keer!’
LEES OOK > Slapeloosheid: kan een slaaptraining je leren slapen?
Droge huid & vitamines
Jullie zijn uiteraard ongelooflijk knappe collega’s, maar het is een feit: hoe ouder je wordt, hoe meer je hier en daar misschien wat effecten ziet van zoveel jaren zwaartekracht. Eén en ander begint wat meer te hangen of door te zakken. Hoe gaan jullie daarmee om?
Marc: ‘Goh, gewoon. Ik verzorg mezelf en ik smeer wat olie, anders wordt mijn huid heel droog.’
Nadine: ‘Ik ben niet zo bezig met verouderen. Mijn man zegt soms: “Pfff, ik verjaar niet meer!” Maar door wat ik allemaal meegemaakt heb, denk ik op mijn verjaardag altijd: “Zo, dat is weer een jaar dat ze mij niet meer kunnen afpakken!”‘
En gelijk heb je! Maar als je kijkt naar het schoonheidsideaal dat we in de media voorgeschoteld krijgen …
Hilde: ‘Dat is echt niet normaal! Mij persoonlijk raakt het niet: er zijn wel wat rimpels, maar ik heb me daarmee verzoend. Je moet ook een beetje zien met wie je je vergelijkt: zoek gewoon mensen die er minder goed uitzien dan jij.’
Geert: ‘Klopt! Als ik oud-klasgenoten tegenkom, denk ik: “Allez, dan valt het bij mij nog mee.”‘ (gelach)
Naar het schijnt zorgt een kleinkind voor een instant verjongingskuur. Klopt dat volgens jullie?
Monica: ‘Mijn man zegt alleszins dat mijn ogen twinkelen als ik Kamiel vasthoud. En ik voel zelf ook dat ik door dat ventje een beetje herleef.’
Hilde: ‘Je doet weer wat zotter. Hoewel, toen mijn kleinkinderen me onlangs vroegen om samen met hen een koprol te doen, stond ik al in de houding en heb ik me uiteindelijk toch bedacht.’
Nadine: ‘Het is genieten, maar wanneer Elle-Noor een hele dag bij ons geweest is, ben ik ’s avonds bekaf.’
Marc: ‘Weet je wat het is? Dat kleine wezentje geeft je mentaal zo’n enorme boost dat je je kwaaltjes of zorgen gewoon vergeet. Ik zie mijn vrouw helemaal opfleuren als ze Maryse op vrijdagochtend gaat halen. Het gevoel van: “Yes, ik heb haar een hele dag voor mij alleen! Het mag stront regenen maar het wordt sowieso een geweldige dag!”
Wanneer ik mijn kleindochter zie lachen, voel ik de vitamines echt door mijn lijf gaan. Toen ik zelf nog geen opa was, hoorde ik grootouders regelmatig lyrisch vertellen over hun kleinkinderen, maar dat het effectief zoveel impact zou hebben … Nee, dat had ik nooit gedacht.’
LEES OOK > Grootouder worden: het verandert je leven
Foto’s: Kristof Ghyselinck
Dit artikel verscheen eerst in het Magazine voor GROOTouders (nr. 12, 2022). Ook ontvangen? Schrijf je dan in voor het magazine en de bijbehorende nieuwsbrief. Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 11/04/2022, laatste update op: 23/05/2022