‘Een organisatie die zich inzet voor gezinnen is mij op het lijf geschreven’, zegt Ivo Mechels. Hij volgt Frans Schotte op en is sinds 9 december algemeen voorzitter van de Gezinsbond. Eind juni beëindigde Ivo zijn functie als CEO van Euroconsumers (de koepel boven Testaankoop), omdat hij meer tijd wilde voor zijn gezin en de kleinkinderen. Over de vraag om voorzitter te worden van de Gezinsbond moest hij niet lang nadenken. ‘Mijn job stopt, maar ik wil me verder engageren.’
‘Engagement vormt een rode draad in mijn bestaan’, vertelt de kersverse voorzitter. ‘Ik haal graag alles uit het leven en wil een steentje verleggen voor een betere wereld, op de plek waar ik sta. Als iedereen dat doet, gaat heel de samenleving erop vooruit. Je hebt ook een voorbeeldfunctie, vind ik: als ouder naar je kinderen, als docent naar de studenten…’ (Ivo doceert al 25 jaar het vak ‘Recht en maatschappij’ aan de opleiding Gezinswetenschappen, destijds opgericht vanuit de Gezinsbond, red.)
Vangnet is goud waard
Na zijn rechtenstudies was Ivo enkele jaren adviseur in de Senaat en daarna kabinetsmedewerker. Vandaar ging hij naar Testaankoop. De voorbije zeven jaar was hij CEO van Euroconsumers. Hij is vader van Pieter (35) en Eline (33). ‘Hun moeder en ik zijn gescheiden toen zij vier en twee waren. Het was gelukkig geen vechtscheiding, we hielden allebei het belang van de kinderen voor ogen’, vertelt hij. ‘Met het week om week inpakken en verhuizen hadden de kinderen het moeilijk. Geen enkel kind vindt dat leuk.
Ik deed in die periode regelmatig een beroep op de kinderoppasdienst van de Gezinsbond, en kon terugvallen op mijn ouders. In de week dat de kinderen bij mij waren, vingen zij hen op na school en op woensdagnamiddag. Bij mijn vader kwam er een zachtheid naar boven die wij als kind niet hadden gezien – heel mooi hoe kleinkinderen hem veranderden. Als alleenstaande papa was dat vangnet voor mij goud waard. Vandaag zijn veel grootouders nog aan het werk en/ of dragen ze de zorg voor hun eigen ouders. Velen springen ook bij voor de kleinkinderen. Die sandwichgeneratie zit in een moeilijke spreidstand. Het is een problematiek waar de Gezinsbond zich terecht om bekommert.’
LEES OOK > Overbevraagde grootouders zijn de échte sandwichgeneratie
Vrijheid in verantwoordelijkheid
‘Toen Pieter zestien was en Eline veertien, is hun mama gestorven. We moesten met ons drie samen verder, dat heeft een sterke band gesmeed. Die drie-eenheid met mijn kinderen was het allerbelangrijkste voor mij. De toenmalige CEO van Testaankoop liet me op woensdag thuiswerken, zodat ik er was als ze uit school kwamen. Telewerk was toen nog niet gebruikelijk voor managers. Dat ik dat toch mocht in dat noodlottige jaar was mijn redding.
‘Gezinnen worden vandaag vaak verplicht om een doe-het-zelfgezin te zijn.’
Mijn leidraad bij het opvoeden was: vrijheid in verantwoordelijkheid. Straffen deed ik niet. De kinderen waren ook wel braaf. Maakten ze ruzie, bijvoorbeeld over speelgoed, dan vergaderden we. Ik zei: “Nu gaan jullie samen beslissen wat er moet gebeuren. Elk om beurt en wie mag er dan eerst? Of samen spelen?” Ik trok me terug en zij kwamen met de oplossing. Dat lukte prima.
Er was ook een beloningssysteem. Ze konden kaartjes met een zonnetje verdienen. Als ze bijvoorbeeld ’s morgens hadden voortgemaakt om op tijd op school te geraken – tanden poetsen, ontbijten, rugzak klaarmaken… – dan kregen ze zo’n kaartje. Bij tien kaartjes mochten ze in de krantenwinkel een gadget kiezen.’
Busje komt zo
‘Mijn dochter zei ooit: “Papa, je was er niet veel, maar de tijd samen was qualitytime”. Het viel me soms lastig dat ik zoveel weg was. Ik heb me dikwijls moeten haasten en pikte hen vaak te laat bij mijn ouders op. In de week bleef er niet veel tijd over, maar het bedtijdritueel mét verhaaltje was heilig. Soms speelden we “busje komt zo”, waarbij ik er één op de rug nam, naar bed bracht, een verhaaltje voorlas en dan de tweede ging ophalen. Dat zijn plezante herinneringen. In het weekend was ik er altijd. Ons huis werd een pleisterplaats voor de vrienden van Pieter en Eline. Een vriendin van Eline noemde het “ons clubhuis”.
Ik heb al een aantal jaren een nieuwe partner en een pluszoon. We bleven apart wonen tot Pieter ging samenwonen met zijn vriendin. De zoon van Kristel was zestien toen we een nieuw samengesteld gezin werden. Het was voor iedereen wennen, maar het is een toffe kerel. Toen al wijs voor zijn leeftijd en heel leergierig. We hadden boeiende gesprekken en probeerden af en toe samen iets uit in de keuken. Als niet zo straffe koks leidde dat soms tot hilarische situaties, zoals toen we saltimbocca alla romana wilden maken. Ik had een stuk kalfsvlees gekocht, terwijl je daar een dun lapje voor nodig hebt. We hebben het met een keukenhanddoek en hamer platgeslagen. En hebben vooral veel gelachen.
Zolang Pieter en Eline thuis waren, wilde ik geen nieuwe carrièrepaden opzoeken waarvoor ik meer van huis zou zijn. Eens zij op eigen benen stonden, ben ik CEO van Euroconsumers geworden. Ik was de helft van de tijd in het buitenland en werkte twaalf tot veertien uur per dag. Ik deed het met hart en ziel, maar dat het me zo opslorpte begon te wringen toen er kleinkinderen kwamen. Evi is geboren in volle lockdown in april 2020. Ik zat in een online meeting toen het bericht kwam en ik riep: “Sorry, I have to leave now”. We mochten niet op bezoek, maar ik heb meteen gebeld en thuis met Kristel op de blijde gebeurtenis geklonken. Een kleine maand later werd Jules geboren, Pieters zoontje. Intussen hebben Jules en Evi elk een zusje: Pauline en Zoë.’
LEES OOK > Zo geef je je kind écht aandacht (ook in je drukke leven)
‘Is dit wat je wil?’
‘In het begin dat de kleinkinderen er waren, had ik nooit tijd’, zegt Ivo. ‘Mijn zoon en dochter kwamen eens langs met de kindjes. Ik zat boven in online meetings en had niet gemerkt dat ze er waren. Kristel vroeg: “Is dit wat je wil?” Ze had gelijk, zo wilde ik het niet.
‘Dat mijn werk me zo opslorpte, begon te wringen toen er kleinkinderen kwamen.’
Als CEO kan je niet minder gaan werken. Het idee rijpte om te stoppen. Ook gezondheidsoverwegingen speelden mee. Ik heb drie keer corona gehad, de vaccinaties ten spijt. De derde keer was ik zwaar ziek. Toen ik na een maand geleidelijk weer aan het werk kon, bleef mijn immuniteit zwak. Ik besefte dat mijn gezondheid en energie niet onaantastbaar zijn. Op je drieënzestigste sta je ook meer stil bij de kwaliteit van leven. Ook dat speelde mee in de beslissing om vervroegd te stoppen met werken.’
Grote dromen voor zijn kleinkinderen heeft Ivo niet. ‘Ik wil gewoon tijd met hen doorbrengen. Hen zien opgroeien is fantastisch. Met de driejarigen kan je al echt praten, of dingen doen die van mama en papa niet mogen. Zo gooide ik onlangs met Jules pluche beren door de woonkamer. Dat zijn heerlijke opa-kleinkindgeheimpjes’. (Het geheimpje is bij deze verklapt.)
Voor een gezinsvriendelijke samenleving
‘Ik wilde na mijn loopbaan wel de expertise en ervaring uit mijn beroepsloopbaan blijven inzetten voor een sociale organisatie’, gaat Ivo verder. ‘Vrijwilligersorganisaties vind ik heel belangrijk: ik ben al sinds eind jaren tachtig vrijwilliger in de Wetswinkel. De Gezinsbond komt op voor de belangen van gezinnen. Dat zijn dezelfde mensen voor wie we bij Testaankoop werkten, weliswaar met de klemtoon op financiële en consumentenbelangen. De Gezinsbond lobbyt ook voor betaalbare energie en informeert gezinnen over energieleveranciers en -contracten. Daar komt mijn deskundigheid zeker van pas.
Mijn uitgebreide netwerk van organisaties en bedrijven kan ik dan weer aanspreken om kortingen voor leden te verkrijgen. Gezinnen worden vandaag vaak verplicht om een doe-het-zelfgezin te zijn. Ze verdienen de nodige ondersteuning via betaalbare en toegankelijke maatregelen en voorzieningen zoals kinderopvang en het Groeipakket. Ook voor de andere thema’s waar de Gezinsbond zich op toelegt — combinatie werk en gezin, klimaat, mobiliteit… — zal ik graag mijn ervaring met politiek lobbywerk benutten.
De Gezinsbond ondersteunt gezinnen met ledenkortingen, ontmoetingsmomenten, kinderactiviteiten, opvoedondersteuning, informatie via nieuwsbrieven en website, inspirerende artikels in De Bond en andere magazines, sociaaljuridische dienstverlening en noem maar op. En door de leden kunnen we ons inzetten voor een gezinsvriendelijke samenleving en op het beleid wegen. Die mix van persoonlijke dienstverlening en structurele actie is heel waardevol.’
Als voorzitter wil Ivo Mechels de vinger aan de pols houden. ‘Ik ben een “mensenmens” en wil contact met de mensen voor wie we werken en met de vrijwilligers.’ Onlangs gingen Ivo en zijn partner naar een tweedehandsbeurs van de Gezinsbond in zijn afdeling Wommelgem. Hij ontmoette er vrijwilligers en ging buiten met armen vol speelgoed voor de kleinkinderen. Budget- en klimaatvriendelijke aankopen. Belangrijk voor de toekomst van de (klein)kinderen.
LEES OOK > Een goede combinatie gezin en werk: nog heel wat uitdagingen
Foto’s: Kristof Ghyselinck
Dit artikel verscheen in december 2023 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via Facebook, Twitter en Instagram.
Gepubliceerd op: 13/12/2023, laatste update op: 30/01/2024