Een baby erbij is een kantelmoment in jouw gezin: ‘Nooit verwacht dat ik zo’n huismus zou worden’

Op 30 maart vierde Jules zijn eerste verjaardag met taart, cadeautjes en meer familieleden en vrienden dan er stoelen zijn in het huis van Melissa (33) en Bart (43). Zij mochten zich toen ook één jaar mama en papa noemen. Hoe zijn ze veranderd sinds ze een baby erbij hebben? Hoe combineren ze dat met hun werk én een sociaal leven? En welk advies zouden ze geven aan andere jonge ouders?

Allesoverheersende liefde

Dat Bart en Melissa graag kinderen wilden, wisten ze allebei al langer. Toen Melissa sneller dan gehoopt in verwachting was, konden zij hun geluk dan ook niet op. De zwangerschap bleek best pittig en Jules kwam uiteindelijk met een keizersnede ter wereld. En dan… veranderde alles! Alle beschikbare tijd ging naar hun kersverse baby.

Melissa vertelt daarover: ‘Ik was zo in beslag genomen door Jules, dat ik zelfs de behoefte niet had om andere mensen te zien. Die eerste maanden was ik echt een huismus. Ik ging enkel de deur uit om boodschappen te doen. Toch is de tijd voorbijgevlógen. Je weet op voorhand wel dat je jouw kind graag gaat zien, maar zo graag? Nooit had ik mij kunnen inbeelden dat Jules álles voor mij zou betekenen en dat werkelijk alles in het teken van hem zou staan. Die liefde is allesoverheersend.’

Ook Bart was vanaf dag één zo veel mogelijk bij Jules. Al was dat vaak al werkend. ‘Ik heb maar vijf halve dagen onbetaald verlof genomen. Als zelfstandige kan je je niet permitteren om de vier weken waar je recht op hebt vrij te nemen: de uitkering die je krijgt, is te laag,’ vindt hij. ‘Voor mij was het ook net een hectische periode op het werk. Gelukkig kon ik veel doen van thuis, dus stond ik ‘s nachts mee op om Jules uit zijn bedje te halen, als Melissa borstvoeding moest geven, en kon ook overdag bijspringen.’

‘Dat Bart veel van thuis kan werken, is handig in nood. Al kan ik hem ook niet continu van alles vragen,’ zegt Melissa. ‘In de eerste maanden heb ik het dus wel gemist om familie in de buurt te hebben. Wij wonen in Oost-Vlaanderen, mijn familie in Limburg en Bart zijn mama in Diksmuide. Ze konden dus niet even langskomen om te zeggen: “Ga op je gemak douchen, ik let wel op Jules.” Zulke dingen wil je ook niet aan vrienden vragen. Die zijn dan trouwens aan het werk.’

Extra verlof

Normaal zou Melissa na drie maanden weer aan de slag gaan. ‘Maar dan begin je elkaar als mama en baby net te kennen. Je hebt pas door hoe alles werkt, je hebt een beetje routine… ’ Ze nam dus spontaan een extra maand verlof. De vakantiedagen die nog restten, plande ze daarna op vrijdagen, zodat ze nog even vier vijfden kon werken met behoud van loon. Die regeling houdt ze nog steeds aan via ouderschapsverlof. ‘Als je enkel zaterdag en zondag vrij hebt, is het toch niet haalbaar om én inkopen te doen én alle praktische zaken te regelen én andere mensen te zien én te rusten? Veel ouders weten dat trouwens niet, maar als je in Vlaanderen werkt, kan je gedurende één jaar in je loopbaan een aanmoedigingspremie aanvragen via de Vlaamse overheid om tijdens je ouderschapsverlof een extra financiële tegemoetkoming te krijgen. Dat is mooi meegenomen.’

Al geeft Melissa toe dat deeltijds werken een beetje wringt. ‘Ik heb me altijd ontzettend hard ingezet voor mijn job. Vroeger werkte ik weleens nachten door, puur uit vrije wil. Nu komt Jules op de eerste plaats. Het is niet dat ik mijn werk niet meer gedaan krijg, ik doe alles wat ik moet doen. Maar ik voel mezelf soms wat tekortschieten, omdat er nu geen ruimte is voor extra inspanningen.’

LEES OOK > Ouderschapsverlof: zo zit het in elkaar

Constant bezorgd

Hoe graag Melissa haar werk ook doet, de terugkeer was niet evident, omdat ze Jules moest achterlaten. ‘Dat vind ik het allermoeilijkste aan mama zijn en ik had dat ook onderschat. Als Jules bij iemand anders dan Bart achterblijft, gaat er geen kwartier voorbij zonder dat ik me afvraag of alles wel oké is, zelfs al is het bij de lieve onthaalmoeder of een van onze mama’s.’

Bart heeft het daar minder zwaar mee. ‘Al ben ik ook best bezorgd. De grootste verandering sinds ik vader ben geworden, is dat ik continu die bijkomende verantwoordelijkheid met me meedraag. Ik denk nog meer na voor ik iets doe, ik rijd voorzichtiger met de auto… Voor Jules zijn geboorte hebben we een EHBO-cursus gevolgd. Dat zou ik iedereen aanraden.’

Geen FOMO

Het fijnste aan mama en papa zijn? ‘Jules zien opgroeien. Elke dag zie je hem veranderen en bijleren. De eerste glimlachjes, de eerste keer omrollen, de eerste woordjes, het is allemaal zo mooi.’

Hun vroegere leven missen de jonge ouders dan ook niet. ‘Op voorhand had ik gedacht dat ik het moeilijker zou vinden om minder op pad te gaan met vrienden, maar dat is niet zo,’ zegt Melissa. ‘Ik ben eigenlijk een huismus gebleven. Er is geen FOMO, je hebt genoeg aan je gezin, aan samen in de zetel zitten terwijl je baby ligt te slapen.’

‘Komt dat ook niet omdat we behoorlijk kapot zijn?’ lacht Bart. Melissa beaamt: ‘Ja, we zijn wel moe. Zelfs al slaapt Jules goed, je moet met veel meer rekening houden en dat is mentaal vermoeiend. Maar sowieso is het fijn om ‘s avonds gewoon thuis te zijn en samen te koken. Al zou ik eigenlijk nog iets meer momenten met ons tweeën willen. Nu zijn we vooral mama en papa en iets te weinig partners.’

Dat bevestigt Bart: ‘We wisselen elkaar inderdaad vaak af. Vroeger gingen we samen twee keer per week naar de CrossFit. Nu gaan we apart, zodat er altijd iemand bij Jules is. Met ons tweeën gaan eten zit er ook minder in. Omdat onze ouders ver weg wonen, vragen we hen niet snel om een paar uurtjes te babysitten. Maar dat is tijdelijk, dus dat betert wel.’

LEES OOK > Die eerste lach, zo bijzonder!

De tips van Melissa en Bart voor het beleid

Melissa en Bart deelden hun verhaal in het kader van ons Gezinskabinet. Daarin vertellen ouders over heel uiteenlopende kantelmomenten in hun gezin en hoe ze beter ondersteund zouden kunnen worden. Dit zijn de drie aanbevelingen van Melissa en Bart voor het beleid:

1) Langer moederschapsverlof

‘Vijftien weken – waarvan verplicht één week voor de geboorte – betaald moederschapsverlof vinden wij veel te weinig: je bent pas op je positieven gekomen en moet alweer aan het werk, zonder dat je ten volle hebt kunnen genieten van je baby. Minimaal zes maanden lijkt ons een meer gepaste termijn.’

2) Meer verlofmogelijkheden voor zelfstandige papa’s en meemoeders

‘Als Bart een hogere uit­kering had kunnen krijgen, had hij zeker overwogen om wél vaderschapsverlof te nemen vlak na Jules zijn geboorte. Ook vinden we het jammer dat zelfstandigen geen recht hebben op klassiek ouderschapsverlof, zoals werknemers.’

3) Eenvoudigere administratie

‘Het papierwerk dat bij mijn platte rust kwam kijken, was heel omslachtig. Dat vond ik bizar. Zoiets komt toch vaak voor bij een zwangerschap? De rust begon met een paar dagen in het ziekenhuis. In de week daarvoor had ik echter toevallig mijn huisarts bezocht met een verkoudheid. Die zaken hadden niets met elkaar te maken, maar moesten blijkbaar op hetzelfde formulier worden aangegeven. Het was dus veel rompslomp om mijn ziekte-uitkering in orde te krijgen, terwijl je hoofd daar op zo’n moment echt niet naar staat. Ik miste toen ook een instantie waar ik terechtkon met vragen. Als het op administratie aankomt, moet je toch veel zelf uitzoeken.’

De Gezinsbond neemt de aanbevelingen van Melissa, Bart én alle gezinnen die ons hun verhaal vertellen, mee naar de beleidsmakers. Wil jij jouw stem écht laten horen en ben je een ouder van kind(eren) tussen 0 en 14 jaar? Kom dan naar ons Groot Gezinskabinet op 28/9. Elke ouder ontvangt een ticket voor zichzelf en de kinderen. Inschrijven kan via deze link.

Foto’s: Kristof Ghyselinck

Dit artikel verscheen in mei 2024 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via Facebook, Twitter en Instagram.