Eefje: ‘Onze Mona werd geboren na 24 weken en 6 dagen zwangerschap, een prematuur kindje. Na vijf maanden op neonatologie, met de bijbehorende ups en downs, complicaties en operaties, mocht ze mee naar huis. Mona heeft nog extra zorg nodig, maar we grijpen ook de momenten van samen genieten met beide handen aan.’ Eefje hield een volledige week een dagboek bij en deelt dit hieronder met ons.
Maandag
Na de gewone ochtenddrukte ben ik klaar voor de nieuwe werkweek. Ik zet een citroenthee en leg de computer aan. Naast de powerknop van mijn computer, druk ik onbewust ook weer op de ON-knop van de denkmolen in mijn hoofd. Wat moet ik vandaag allemaal rondkrijgen? En wat mag ik zeker niet vergeten deze week?
Op maandag is het altijd wat moeilijker om te starten met het werk. Met collega’s keuvelen over het weekend zit er ook al niet in, nu ik door corona thuis alleen aan mijn bureau zit. Ik zet de radio iets harder en mis daardoor een oproep. Oeps, spontaan moment verkeerd gekozen.
Tijdens de middagpauze twijfel ik tussen even tijd nemen voor mezelf of de benedenverdieping poetsen. Omdat onze dochter gisteren aan de vloer likte, daarbij wat vuil in haar mond kreeg en moest overgeven, wint het poetsen.
Na de werkdag ben ik blij Mona terug te zien. We bouwen torens, lezen boekjes en maken een tekening. Zij krijgt haar sondevoeding (Mona heeft een permanente knopsonde omdat ze zelf niet genoeg kan eten) en Pieter-Jan en ikzelf eten ons avondmaal.
Voor het slapengaan moet Mona overgeven. Dat zijn we intussen gewoon, ik maak me er niet druk om.
LEES OOK > Couveusekindje: wanneer je baby prematuur geboren wordt
Dinsdag
Ik haal een hoestende dochter uit bed. Omdat ze geen koorts heeft, breng ik haar toch naar de opvangmoeder. Zo kan ik ongestoord de drukste werkdag van de week aanvatten.
Tussen de middag rol ik mijn matje uit, zet YouTubefilmpjes aan en start een workout van 45 minuten. Even helemaal ontspannen om er, na een frisse douche, weer in te vliegen.
Als ik me klaarmaak om mijn dochter op te halen, gaat de telefoon. Mona blijft hoesten, misschien toch beter een dokter bellen. Voor ik Mona ophaal, ga ik langs de apotheek.
Bij thuiskomst probeer ik een doktersafspraak vast te krijgen. Maar eerst rondbellen wie haar morgenvoormiddag eventueel kan brengen, want Pieter-Jan en ik moeten werken. Bellen we de kinesist voor morgen af? Of misschien toch beter laten doorgaan voor ademhalingskiné.
Mona krijgt een bad en dan starten we haar sondevoeding. Morgen om 15 uur hebben we een afspraak bij een, voor ons onbekende, kinderarts.
Woensdag
Ik ben al de hele dag onrustig. Ik pieker over de gezondheid van Mona, over onze toekomst, de verbouwingen…
Mona is bijna twee jaar en we willen graag nog kinderen, maar hoe moet dat met de zorg voor Mona? Als zij ziek is, twijfel ik of een tweede kind een goed idee is. Wat als het weer een vroeggeboorte is? Hebben we dan wel de kracht om dat zware traject nog eens te doorstaan?
Ik word rustiger als de kinesiste laat weten dat ze Mona niet zo ziek vond. Het verlossende telefoontje van Pieter-Jan dat hij onze dochter weer meebrengt naar huis, doet mijn hoofd helemaal opklaren. De longen van Mona klinken goed. Puffen, siroop, misschien extra medicatie en hopen dat ze gauw de oude is.
’s Avonds maak ik een wandeling in het donker om de vermoeiende dag af te sluiten.
LEES OOK > 5 misverstanden rond premature kindjes ontkracht
Donderdag
De kleertjes van Mona zijn weer nat bij het wakker worden. Haar knopsonde blijkt een centimeter uit haar buikje te steken. Pas ’s avonds lees ik in het informatieboekje over de sonde, dat dit alarmerend kan zijn. Ik stuur meteen een mail naar de kinderarts.
Enkele uren later komt er een geruststellend antwoord. Er is geen dringende interventie nodig, we kunnen het morgen bekijken. Stopt het dan nooit?
Vrijdag
Na een onderbroken nacht beginnen Pieter-Jan en ik de dag met kleine oogjes. Mona werd vannacht wakker door een hoestbui. Na een uur hoesten moest ze overgeven. Pas daarna viel ze in slaap.
Mona is bij de opvangmoeder en ik merk dat ik haar puf vergat mee te geven. Eerder deze week vergat ik al twee keer haar voeding mee te nemen. Ik beloof mezelf plechtig het volgende week weer beter te doen. De kinderarts uit Brugge belt met informatie over de knopsonde.
Daarna telefoon van de kinderarts uit Izegem, we moeten toch antibiotica opstarten. Dus nog even langs de apotheek voor Mona thuiskomt. Met de instructies die de kinderarts ons gaf, doen we de nodige aanpassingen aan de knopsonde. Gelukkig lukt het ons. Nu zijn we helemaal klaar voor het weekend.
Het was weer een pittige week. Gelukkig hebben we dit weekend maar één kinebeurt voor haar op het programma staan en voor de rest een lege agenda (een
voordeel van corona). We spoelen de zorgen van de afgelopen week weg met een aperitiefje. Tijd om volop te genieten met ons gezin.
LEES OOK > De dochter van Sofie en Tom kwam prematuur ter wereld: ‘Rosalie is een klein wonder’
Meer artikels over te vroeg geboren kindjes vind je in ons dossier Prematuur.
Wist je dat je als ouder van een prematuurtje je abonnement op (Nieuws)Brieven aan Jonge Ouders kunt aanpassen naar de gecorrigeerde leeftijd van je kindje? Dat kan door een mailtje te sturen naar contact@gezinsbond.be.
Foto: Kristof Ghyselinck
Dit dagboek verscheen in januari 2021 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via Facebook, Twitter en Instagram.
Gepubliceerd op: 05/03/2021, laatste update op: 15/02/2022