Als het over de puberteit van hun kroost gaat, hebben Herman Verbruggen en zijn vrouw, auteur en journaliste Petra De Pauw, een heel eigen aanpak: ‘Als Roos met haar ogen draait, imiteren wij dat. Of we kijken mee naar boven en ik zeg: ‘Ja Roos, ik weet het, het plafond moet geschilderd worden.”
Petra: ‘Qua opvoeding merk ik dat ik veel doorgeef van wat ik thuis heb meegekregen. Gezond verstand, logisch nadenken, zulke dingen.
Als mensen tegen mij zeggen: ‘Wat een brave meisjes, jij doet dat echt keigoed’, denk ik altijd dat het misschien gewoon aan die kinderen en aan hun karakter ligt. Ik informeer me wel, maar vaak doe ik eigenlijk maar wat …’
Herman: ‘Ik snap dat mensen soms met vragen zitten over de opvoeding van hun kinderen. Maar aan de andere kant: zo fout kan het leven toch niet in elkaar zitten, dat je dat niet uit jezelf weet? In principe zou dat toch automatisch moeten gaan?
Opvoedboeken lijken ervan uit te gaan dat een kind als een lege doos is waarvan je de inhoud mag bepalen door er van alles in te steken. Maar zo werkt het toch niet?
Elk kind heeft zijn eigenheid dus je begint sowieso niet vanaf nul. Als je kind een 4×4 met een trekhaak is, maak je er geen mini’tje van en omgekeerd. Je kunt er winterbanden opsteken, een spoiler aanhangen … maar aan het model zelf kun je weinig veranderen.’
Petra: ‘En dat is de kunst: proberen te achterhalen wie je kind echt is en dan zien wat er werkt en wat niet. De eerste kan op een bepaalde aanpak namelijk heel anders reageren dan de tweede.’
Puberpiekmoment
Hoe is het met de tieners ten huize Verbruggen? Wordt er al wat ge-oogrold, geërgerd en gepuberd door Roos (13) en Billie (11)?
Petra: Billie is echt nog een kindje, maar bij Roos merk ik toch dat de puberteit begonnen is. Vooral op het vlak van kleren kun je dat zien.’
Herman: ‘Ze weet het ook altijd beter. Wij zeggen dan: ‘We snappen dat jij vindt dat je het beter weet. Maar wij weten dat het niet zo is.’
De puberale momenten die ze soms heeft, ik kijk daarnaar en denk: ‘Dit is Roos niet, dit klopt van geen kanten.’ Mocht ze hele dagen een dergelijk gedrag vertonen, zou ik echt vrezen dat er iets fout zit. Gelukkig heb ik nog altijd het gevoel dat ze in de fond een tevreden en blij meisje is, dat is voor mij een belangrijke indicator.
Petra en ik gaan met dat tienergedoe op een rustige manier om. We lachen hen vaak zelfs een beetje uit, wat het natuurlijk nog erger maakt. ‘Oké, als jij even moeilijk wil doen, ga je gang, maar ik moet eerst nog een mail sturen.’ (lacht) Dat uitlachen, wij kunnen het niet helpen. We deden dat eigenlijk al van toen ze nog klein waren.’
Petra: ‘Als ze met haar ogen draait, imiteren wij dat.’
Herman: ‘Of we kijken mee naar boven en ik zeg: ‘Ja Roos, ik weet het, het plafond moet geschilderd worden.’ En dan wordt ze zot. Maar na tien minuten is dat over.
Het ambetante is dat die opstoten van puberteit heel erg sfeerbepalend zijn. Je kunt daar als ouder een hoop heisa rond maken en haar naar haar kamer sturen, maar dat doen we niet.’
Petra: ‘In het begin ging ik daar wel wat ‘hysterischer’ mee om, maar nu denk ik: ‘Ach, het gaat wel weer voorbij.’ Een pak gezonder dan mijn eigen bloeddruk de hoogte in te jagen.’
Herman: ‘Het valt dit jaar alleszins beter mee dan vorig jaar.’
Petra: ‘Ja, toen zaten we hier echt met een puberpiekmoment. De overgang naar het eerste middelbaar had veel impact: nieuwe school, nieuwe leerkrachten en vriendinnen … niet niks. De rust is nu grotendeels teruggekeerd.’
Relatief cool
Herman vertolkte vijfentwintig jaar de rol van Marcske. De slungel die door heel Vlaanderen in het hart werd gesloten. Een personage dat intussen zowat tot ons cultureel erfgoed behoort. Wat doet dat met een gezin, zo’n bekende papa?
Petra: ‘Op momenten dat we als gezin iets willen doen, vinden de meisjes het niet altijd leuk. Onze tijd samen wordt vaak voor een stuk ‘afgepakt’ door mensen die selfies willen en zo.
Roos en Billie vinden ook dat mensen veel vriendelijker zijn als Herman erbij is. Dat ligt niet aan mij hoor, al kan ik wel eens onvriendelijk zijn. (lacht) Maar het valt inderdaad keihard op dat mensen anders zijn als Herman in de buurt is. Ik vind dat iets heel raar.’
Herman: ‘Ik heb daar geen probleem mee, maar Vlaamse trekpleisters zoals de zee en de attractieparken zullen we als gezin wel mijden. Anders wordt het voor mij gewoon een werkdag.
Voor de rest denk ik dat Roos en Billie er goed mee om kunnen. Ze vinden wat ik doe nog relatief cool. Ah ja, hun klasgenoten zijn allemaal klanten van mij!’ (lacht)
LEES OOK> Herman Verbruggen over bewegen met het gezin
Hart vasthouden
Wat vinden jullie het allerbelangrijkste om jullie dochters mee te geven in de opvoeding?
Herman: ‘Zoals ik het daarnet al zei: ze zullen het meest leren door ervaring, door bepaalde dingen eens mee te maken. Als ouder hou je natuurlijk je hart vast. Dat is het grote gevolg van kinderen te hebben: die angst die je voor de rest van je dagen voelt. Angst dat hen iets gaat overkomen.’
Petra: ‘Er echt zijn voor je kinderen, met hen babbelen en laten weten dat ze met alles bij jou terechtkunnen, dat is volgens mij al een prima start. En hen een stevige basis geven en een warm nest. Als je daarnaast gewoon je gevoel durft volgen en laat zien dat je als ouder ook niet perfect bent …’
Herman: ‘… dan komt het helemaal goed en mag je hen af en toe stevig uitlachen!’ (gelach)
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 14/05/2018, laatste update op: 16/06/2023