Zover ik me kan herinneren, was er altijd muziek in huis. Vooral live gezongen. Door mijn vroegere en huidige huisgenoten en door mezelf. Wij doen dat graag, wij zingen graag. Veel. Luid. En allemaal samen. Of allemaal door elkaar. Dus als mij gevraagd wordt om met drie generaties een babbel te doen over muziek, moet ik niet lang zoeken. Ik interview gewoon mijn eigen clan.
De clan
Mijn vader, pépé Etienne (75): zingt nooit stil. Kondigt ook nooit aan dat hij gaat zingen. Zelfs niet als je intussen met een interview bezig bent. Klinkt volgens insiders een (klein) beetje als Pavarotti in zijn betere jaren. Heeft het vooral voor kerkliedjes. Of aangebrande liedjes. Het brede repertoire daartussenin doet hem weinig.
Mijn moeder, mémé Arlette (72): stammoeder en koningin van het sfeerbeheer, maar zelf meer luisteraar dan lawaaimaker. Heeft een grote voorliefde voor het Franse lied en voor elke noot die haar kinderen en kleinkinderen produceren. Onze fan van het eerste uur.
Ikzelf, mama Sarah (47): de vragensteller van dienst. Ik heb altijd gezongen en tussendoor wat gitaar gespeeld. Vroeger wou ik zangeres worden, maar het werd redacteur bij de Gezinsbond. Wat ook veel glamour en glitter inhoudt. Voor ABBA heb ik een zwak, en ook voor elke noot die mijn kinderen produceren.
Mijn dochter, Amber Blommaert (21): speelt al jaren gitaar. Zingt met zo’n warme stem dat het je simpelweg niet koud kan laten. Treedt samen met haar vriend Tom regelmatig op in cafés of op festivalletjes. Durft er af en toe een Aalsters carnavalsliedje tussengooien, maar houdt vooral van kleinkunst, Zaz en een beetje Jazz. Bezorgt ons altijd weer kippenvel.
Mijn zoon, Aaron Blommaert (19): kon zingen voor hij kon praten. Showbeest, ook van beroep. Acteert in Familie, was vorige zomer gastheer van Tien Om Te Zien, zingt bij BOBBY en maakt ook thuis vrij veel lawaai. Brult in de badkamer liefst mee met MNM-muziek en presenteert op die zender de Top 50. Apprecieert zowel Harry Styles als Bart Peeters en Bazart.
Mijn zoon, Bastiaan Blommaert (13): speelt op zijn keyboard muziek uit de jaren zestig tot nu. Zijn filmpjes en TikTok’s zijn pas af wanneer de juiste tune eronder zit. Is op veel vlakken niet in één hokje te plakken. Laat zijn smaak niet bepalen door radiozenders maar staat open voor zowat alles. Van Sinatra tot Nirvana. Van klassieke filmmuziek tot Lil Nas X.
Jeugdherinneringen
Mama Sarah: Als ik terugdenk aan mijn kinderjaren, herinner ik mij heel veel gezang bij ons thuis. Vooral papa leerde mij liedjes …
Mémé Arlette: ‘Ah ja Etienne, er was toch zo’n liedje met rare woorden dat jij altijd zong voor de kinderen? Sarah, jij moet dat nog kennen!’
Pépé Etienne & mama Sarah: (zingen in koor) ‘Timeloe, pameloe, pam pam timela!’
Pépé Etienne: ‘Ik heb dat geleerd van mijn moeder en inderdaad doorgegeven aan de kinderen, straf dat je dat nog kent! Een ander liedje dat mijn moeder zong, was: “Jantje was een kleine kleuter, eenigst kindje teer verwend …”
Aaron: ‘Dat ken ik, pépé. Het stond op de cd die je altijd in de auto speelde wanneer je ons aan de schoolpoort kwam oppikken. Ook “Mijnen blauwen geschelpten” stond daarop!’
Bastiaan: ‘En “Onder moeders paraplu”!’
Amber: ‘En dat liedje over dat vogeltje!’
Aaron, Bastiaan & Amber: (zingen in koor) ‘Er was een vogeltje dat kon niet meer kakken!’
Aaron: ‘Mijn leerkracht muziek stond ervan versteld dat ik zoveel oude liedjes kende, zoals “Al die willen te kaap’ren varen”. Dat is allemaal dankzij pépé en zijn cd’s, hij heeft tijdens die autoritjes mee voor onze muzikale opvoeding gezorgd.’
Bastiaan: ‘Bij die liedjes hoort voor mij ook een vruchtensapje en een koek, want die lagen altijd voor ons klaar in de auto. Zoveel jeugdherinneringen …’
LEES OOK > Muziekpsycholoog Mark Reybrouck over muziek beleven met je kleinkinderen
Pépé’s fanclub
En welke muziek hebben jullie zoal opgepikt van papa en mij?
Amber: ‘Van papa vooral Queen en hits uit de jaren tachtig en negentig. (glimlacht) Hij is volgens mij een beetje blijven steken in die periode
want in zijn Spotify-playlist staan bijna alleen liedjes uit die tijd.’
Aaron: ‘Veel mensen hebben iets met de muziek uit hun tienerjaren, dat is pure nostalgie. Ik herinner me een cd van Michael Jackson die mama vaak opzette wanneer we naar Italië reden. Op de foto van de hoes had hij een pak aan dat er nogal militair uitzag. Wij vroegen dan: “Mama zet nog eens de cd op van die soldaat!”‘
Amber: ‘En ABBA, daar heeft ze ons ook mee overspoeld!’
Bastiaan: ‘Als mama ABBA hoort, wordt ze zot! Of toch tenminste goedgezind.’ (gelach)
Amber: ‘Door mama kennen we heel wat Nederlandstalige muziek, zoals de liedjes van Ann Christy. Die zong ze samen met onze nonkels in trouwmissen.’
Aaron: ‘Oh ja, “De roos”, “Het dak van de wereld” en “Gelukkig zijn”. Mama, jij trad in onze kinderjaren op met de liedjes die nu populair zijn dankzij #LikeMe. Jij was een trendsetter!’
Mama Sarah: (lacht) ‘”Optreden” is veel gezegd, we zongen alleen in de kerk. Maar die kerk heeft wel een grote rol gespeeld in onze familiale muzikale geschiedenis. Pépé is altijd lector en cantor geweest, en als kind was ik daar ontzettend trots op. Voor mij was dat niet gewoon “naar de mis gaan”, nee, ik ging naar een optreden van mijn papa. Als mensen in de kerk durfden te babbelen terwijl hij zong, keek ik boos naar hen. Hoe durfden ze! (lacht) Wanneer hij thuis die kerkliedjes oefende en vlak voor de mis zijn stem opwarmde, zong ik altijd met hem mee. Jullie pépé kon echt mooi zingen!
Mémé Arlette: (trots) ‘De mensen van de parochie vroegen vaak: “Is Etienne zaterdag cantor? Dan komen we zeker luisteren!’
Mama Sarah: ‘Pépé had een heuse fanclub. Eens ik een tiener was, geneerde ik mij natuurlijk kapot: je vader die vooraan in de kerk staat te zingen, da’s niet meteen iets om mee uit te pakken bij je vrienden.’
Aaron: ‘Het leven was toen toch eenvoudig en rustig: door de week werken en op zaterdag of zondag een beetje zingen in de kerk. Niet dat ik per se naar de kerk wil, maar het gaf wel structuur aan het leven.’
Mémé is a dj
Bastiaan: ‘Ging jij eigenlijk vaak naar de mis, mama, of alleen wanneer pépé zong?’
Mama Sarah: ‘Ik zat meer in de kerk dan op school! Van mijn zes tot mijn twintig jaar was ik bij een kinder- en jongerenkoor. Wij zongen wekelijks in de mis, soms zelfs verschillende keren per weekend. En toen ik wat ouder was, deed ik die trouwmissen met jullie nonkels. Tijdens de repetities maakten we heel veel ruzie, maar in de kerk kwam het altijd goed. Al denk ik als ongelovige niet dat God daar voor iets tussen zat.
Mémé Arlette: ‘Je kinderen samen muziek horen maken, da’s iets van het schoonste wat er bestaat. Pépé en ik gingen bijna altijd luisteren, zelfs als het een trouwmis was van mensen die we totaal niet kenden. En fier dat we dan waren! Mensen spraken ons daar vaak over aan: “Amai, zoveel muzikaal talent, dat is zeker nogal ambiance bij jullie?”‘
Aaron: ‘Voilà, Ambiance! Dat is het cruciale woord in onze familie. Er is altijd sfeer op familiefeestjes omdat we zo vaak muziek maken en liedjes zingen, liefst met een speciaal tekstje voor de gelegenheid.’
Bastiaan: ‘Klopt, we doen dat zelfs wanneer we de trein nemen om samen te gaan brunchen. Mémé haalt de bubbels en de koffiekoeken boven, nonkel Stefaan pakt zijn gitaar en we beginnen allemaal te zingen. De blikken van de andere passagiers zijn dan geld waard!’
Amber: ‘Als ik naar een feest ga van een andere familie, schrik ik ervan hoe stil het daar is. “Dju, wat zal ik nu eens vertellen tegen die tante?”‘ (gelach)
Mama Sarah: ‘Daaraan zie je dat muziek voor verbinding zorgt tussen mensen.’
Mémé Arlette: ‘En voor sfeer! Als mijn vriendinnen op bezoek komen, mogen ze mij hun verzoeknummers doorgeven. Die zoek ik dan op via Spotify: iets van Jean Walter voor Marie-Louise, een oude hit van het songfestival voor Christiane …’
Bastiaan: ‘Wow, mémé is a DJ!’
Zangstonden
Aaron zei het daarnet al: de muziek uit je tienerjaren blijft je vaak een leven lang bij. Waarnaar luisterden jullie zoal in je jeugd?
Mémé Arlette: ‘Vooral naar Franse liedjes, de muziek uit Frankrijk was hier in de jaren vijftig en zestig erg populair. Adamo, France Gall, Mireille Mathieu, Richard Anthony … En Françoise Hardy met “Tous les garçons et les filles”, daar heb ik zelfs nog een plaat van!’
Amber: ‘Euh nee mémé, IK heb daar een plaat van. Ik heb die meegenomen toen je zei dat ik gerust eens in je collectie mocht kijken of ik iets wou.’
Mémé Arlette: ‘Ah, da’s goed! Zo breng ik je toch wat cultuur bij.’
Aaron: ‘Ik wist niet dat er in jouw jeugd al vinylplaten bestonden.’
Mémé Arlette: (lacht) ‘Natuurlijk! Wij hadden een pick-up thuis.’
Pépé Etienne: ‘Voor mij speelde muziek in mijn tienerjaren niet zo’n belangrijke rol. Ik heb van mijn tien tot veertien jaar in Congo gewoond, en daar bereikte ons quasi niets van populaire liedjes. Er stond wel een radio in de living, en mijn vader had aan de golfplaten op het dak een draad vastgemaakt zodat we toch wat ontvangst hadden en naar het nieuws konden luisteren.
Toen ik weer in België kwam, was dat een beetje een cultuurshock: ineens had iedereen het over een zekere Elvis! Maar nee, ik heb eigenlijk nooit veel naar muziek geluisterd, ik zong en zing liever zelf. (glimlacht) Vooral kerkmuziek en aangebrande liedjes zijn mijn specialiteit. En strijdliederen van de KSA! (zingt met gevoel voor drama) “Ik had een wapenbroeder, een beter vond men niet. De trommel sloeg ten strijde, hij ging aan mijne zijde …”‘
Bastiaan: ‘Amai pépé, het is waar: jij kan echt goed zingen!’
Pépé Etienne: (knipoogt) ‘Natuurlijk, al dat muzikaal talent hebben jullie van mij geërfd. In de KSA zongen wij ontzettend vaak, veel meer dan nu het geval is. Op kamp deden we zelfs heuse zangstonden, iedereen had een boekje waar alle liederen instonden. Samen zingen was toen een belangrijk sociaal gegeven. Spijtig dat dat vandaag niet meer bestaat.’
Mémé Arlette: ‘Maar ja Etienne, tijden veranderen. Jij praat nog over dingen van zestig jaar geleden!’
Aaron: ‘Mémé en pépé, wat vinden jullie van de muziek van vandaag? Wanneer ik de MNM Top 50 presenteer, laten jullie mij vaak weten dat jullie aan het luisteren zijn …’
Mémé Arlette: ‘Wij luisteren daar alleen naar om JOU te horen. Die muziek vinden we echt niet goed.’
Amber: ‘Is er van die vijftig nummers dan geen enkel dat je mooi vindt?’
Mémé Arlette: ‘Niet echt, nee. Als ik er dan toch één moet uitkiezen, zal het iets van Niels Destadsbader zijn. Of dat nieuwe liedje van ABBA.’
Mama Sarah: ‘Yes, goed bezig, mama’ke!’
Pépé Etienne: ‘Ik zet tijdens die Top 50 gewoon mijn hoorapparaat uit.’ (gelach)
LEES OOK > Muzikale opa Jan De Smet: ‘Onze kleinkinderen krijgen voor hun verjaardag een liedje cadeau’
Duif is dood
Duif is doodTijd voor de lievelingsliedjes en artiesten van vroeger en nu. Wat of wie raken jullie nooit beu?
Mémé Arlette: ‘”Gelukkig zijn” van Ann Christy, ik heb het haar ooit live horen brengen tijdens een concert. En het feit dat zowel jij als Amber dat nu nog regelmatig zingen, maakt dat liedje extra speciaal voor mij.’
Pépé Etienne: ‘Doe mij maar “Oh Carolien” van Toon Hermans. We hebben hem in de jaren tachtig zien optreden in de Carré in Amsterdam. Hoe het publiek dat liedje bleef verder zingen … magisch! Toon Hermans was in de eerste plaats conférencier, ik ken nog hele teksten uit het hoofd, zoals: “De duif is dood meneer!”‘
Bastiaan: ‘Mama vindt die shows van Toon Hermans ook nog altijd geweldig. Ze heeft er onlangs met mij naar gekeken … en mja … ik snap dat het vroeger grappig was. Voor mezelf kan ik er onmogelijk één favoriete lied of artiest uitpikken. Momenteel vind ik “One day” van Love Joy echt goed. Wacht, ik laat het even horen.’
Mémé Arlette: (luistert vijf seconden) ‘Oei, veel te druk.’
Pépé Etienne: ‘Tijd om mijn hoorapparaat weer uit te zetten!’
Bastiaan: ‘Mijn smaak is heel uitgebreid hoor, ik luister ook graag naar muziek uit jullie tijd, zoals Frank Sinatra.’
Mémé Arlette: ‘Ah, proficiat jongen, dat is tof! Wist je dat onze openingsdans “Something Stupid” was? Dat is één van de grootste hits van Frank Sinatra.’
Aaron: ‘Ik vind de nummers van Mika geweldig: ze zijn allesbehalve mainstream en er is een flinke hoek af. (zingt een stuk van de song “Grace Kelly”) Zalig toch? En Harry Styles natuurlijk, naar hem kijk ik echt op.’
Amber: ‘”Je veux” van Zaz is al jaren mijn absolute nummer één. En kleinkunstliedjes zoals die van Jan De Wilde vind ik ook super. En Bart Peeters natuurlijk. Bij ons thuis appreciëren we hem alle vijf, we gaan binnenkort samen naar zijn concert.’
Bastiaan: ‘Oh ja, Bartje! Zijn teksten zijn zalig.’
Aaron: ‘Klopt, dat is vaak pure poëzie!’
Pépé Etienne: ‘En toch vind ik Toon Hermans beter …’
Ticketje
Amber en Aaron, jullie hebben allebei gitaarles gevolgd. Bastiaan, jij volgt nog altijd keyboard. Zijn jullie content met die keuze van instrument?
Amber: ‘Sowieso! Ik heb meer dan tien jaar gitaarles gevolgd en ik zou niet meer zonder mijn gitaar kunnen. Ideaal om mee te nemen op scoutskamp en zo.’
Aaron: ‘Ik ging zeker niet altijd met volle goesting naar de les, maar ik ben nu wel blij dat ik wat gitaar kan spelen. Het heeft me ook al geholpen om gecast te worden. Mijn personage Raven in Familie moest een beetje muzikaal zijn. Zonder mijn gitaar had ik de rol misschien niet gekregen …’
Bastiaan: ‘Ik ben blij dat ik muzieknoten kan lezen. Mijn lessen keyboard volg ik bij een vrouw die mijn grootmoeder kon zijn, maar het klikt tussen ons. Als ik een liedje goed onder de knie heb en zij speelt met me mee in een quatre-mains … dat is echt kicken.’
Mama Sarah: ‘Weet je wat mij een kick zou geven? Als jullie eens met drie een écht optreden zouden geven. Zoals mémé daarnet al zei, je drie kinderen samen, dat moet ongelooflijk mooi zijn om mee te maken …’
Amber: ‘Oké, we zullen er eens over nadenken.’
Mémé Arlette: ‘Ik bestel nu al mijn ticketje.’
Pépé Etienne: ‘Ik ook, en ik zal mijn hoorapparaat niét uitzetten dan!’
Foto’s: Kristof Ghyselinck
Dit artikel verscheen eerst in het Magazine voor GROOTouders (nr. 11, 2021). Ook ontvangen? Schrijf je dan in voor het magazine en de bijbehorende nieuwsbrief. Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 23/12/2021