Zeven jaar geleden interviewden we Meskerem Mees al eens. Ze was toen een heel gewone maar heel muzikale tiener. Een tiener met een grote droom: ‘Natuurlijk zou ik later dolgraag iets met muziek doen! Puur om de muziek, maar ook om het leven dat je als muzikant kunt leiden: optreden voor enthousiaste mensen, rondreizen en de wereld zien.’
Vandaag maakt Meskerem Mees die muzikale droom volop waar: ze scoorde onder andere de heerlijke hit ‘Joe’ en jawel: ze mag optreden voor enthousiaste mensen. Een geldig excuus om haar nog eens op te zoeken!
Luiheid & vrijheid
Wauw Meskerem, ik kan mijn radio niet aanzetten zonder jou te horen, geweldig! Toen ik jou zeven jaar geleden samen met je mama interviewde, vertelde zij dat je vaak op je kamer zat en dat het communiceren niet altijd even vlot verliep. Als je nu terugblikt op die veertienjarige versie van jezelf, wat denk je dan?
‘(lacht) Ik kan niet anders dan besluiten dat ik nog altijd dezelfde ben! Muziek is nu mijn werk, dat is het enige verschil. Een veelzijdige job waarbij ik vaak intensieve dagen heb en heel wat nieuwe mensen ontmoet.
En als ik na zo’n dag thuiskom en mijn moeder begint te vragen waar ik geweest ben, hoe het was en wat ik allemaal gedaan heb … dat is gewoon te lang en te veel om uit te leggen. Ik denk dan: “Jaja, het was leuk, laat ons over iets anders praten”, maar ik snap ook wel dat mama wil weten waar ik mee bezig ben.’
Je droomde er toen van om van muziek je job te maken. Hoe voelt het nu die droom is uitgekomen?
‘Het is minder indrukwekkend dan ik had verwacht. Ik dacht toen: “Professioneel muzikant, dat wordt echt het glamourleven!” Maar dat is het helemaal niet. Pas op, ik ben heel blij en dankbaar dat ik dit mag doen, want eigenlijk is het gewoon wat ik op mijn veertiende ook al deed: ik amuseer me door muziek te maken. Dus ik vind het sowieso zot dat dit effectief een job kan zijn.
LEES OOK > Dhanyadha vertelt waarom ze schaken leuk vindt: ‘Het lijkt een puzzel om op te lossen’
En in het begin dacht ik: “Wooooow, dit is super”, maar nu zie ik ook de keerzijde. Om te beginnen ben ik nogal lui en dat wringt soms een beetje met de minder leuke dingen die er komen bij kijken, zoals administratieve toestanden. Daarnaast verwachten de mensen van het platenlabel en van het management ook het een en ander van mij.
Ik heb veel vrijheid, maar ik kan niet al mijn keuzes zelf maken. Af en toe moet ik eens iets tegen mijn zin doen of me neerleggen bij een beslissing. Maar oké, ik moet nog altijd véél minder moeite doen dan toen ik studeerde én ik verdien er geld mee, dus ik ga zeker niet klagen! (lacht)’
Oh Yoko!
Als favoriete artiesten noemde je toen Bob Dylan, The Ramones en The Beatles. Zijn zij nog altijd je grote voorbeelden?
‘(enthousiast) Oh ja, ik vind die nog altijd geweldig! Veel indie-artiesten trouwens, al dekt die term misschien de lading niet altijd. Ik heb laatst nog een nummer ontdekt van John Lennon: “Oh Yoko!”. Het heeft bijna geen tekst, het klinkt ongelooflijk simpel, maar John Lennon komt daar mee weg. Zalig, toch?’
Je papa leerde jou veel muziek van vroeger kennen. Hoe belangrijk was zijn input, denk je?
‘Heel belangrijk, zeker weten! Mocht hij daar niet zo fanatiek mee bezig geweest zijn en er niet zoveel in geïnvesteerd hebben, dan was ik waarschijnlijk wel op de muziekschool beland maar zou ik er na een jaar of twee mee gestopt zijn. Zoals de meesten van mijn klasgenoten.
Ook de aanmoediging van mama was belangrijk. Toen ik er op een bepaald moment niet veel zin meer in had, zei zij: “Komaan, doe maar verder, je hebt er echt aanleg voor.” Zonder mijn ouders zou muziek een hobby gebleven zijn.’
Twee levens
Hoe zit het met de reacties op je muziek? Heb je al veel fans?
Meskerem Mees: Goh, ik krijg vaak lieve berichtjes en aanmoedigingen van oud-klasgenoten en zo. Ik heb de indruk dat mensen voor mij supporteren en het mij gunnen. Allez, de meeste toch.
Krijg je soms ook minder leuke reacties?
‘Mja, tuurlijk. Er zijn mensen die openlijk laten weten dat ze mijn muziek saai vinden. En dat mag hé, ik kan nu eenmaal niet voor iedereen goed doen. Bij sommige reacties denk ik: “Goh ja, die mensen moeten waarschijnlijk wat negatieve energie kwijtraken.” Af en toe zijn ze trouwens best grappig.
‘In het begin dacht ik: “Wooooow, dit is super”, maar nu zie ik ook de keerzijde’
Ik lig er niet van wakker, en al zeker niet als ze geen argument hebben. Als ze wat persoonlijker gaan, raakt het me wel, maar ik heb geleerd om dat snel van me af te zetten. Er zijn véél meer positieve reacties, maar ook daar probeer ik niet te vaak naar te kijken.
Want hoewel het leuk is als mensen enthousiast zijn, wil ik er niet afhankelijk van worden. Op die manier zal ik mij op de dag dat ik minder succes heb, ook niet slecht voelen en denken: “Oh nee, ze moeten mij niet meer!”‘
Voor zo’n succesvolle artieste deel je vrij weinig op sociale media. Is dat een bewuste keuze?
‘Pfff, sociale media vind ik heel lastig. Ik snap dat mijn management graag heeft dat ik regelmatig dingen deel, maar ikzelf denk eerder: “Nee, dankjewel, laat maar.”
Als het van mij afhangt, zou ik gewoon een website hebben, een eigen plekje op het internet waar ik af en toe iets vertel. Als ik daar zin in heb. Maar ik snap dat je vandaag niet zonder kunt, zeker niet als je in de creatieve sector zit. Dan moet je al bijna twee levens leiden: een echt leven en daarnaast ook een online leven.
LEES OOK > Tieners en sociale media: 3 tips van Jitske Van de Veire
Maar naast mijn muziek beperk ik het, je zal me niet snel privédingen zien posten. Het is niet omdat ik een job heb die nogal veel aandacht krijgt, dat mijn familie of vrienden ook in the picture willen staan.
Daarnaast vind ik het ook belangrijk om die afstand te bewaren want ik wil mensen die naar mijn muziek luisteren niet het idee geven dat ze mij echt kennen. En ik zie het al zeker niet zitten om een beeld te creëren dat niet overeenkomt met de realiteit. Als mensen mij dan eens ontmoeten, denken ze misschien: “Oei, die Meskerem is toch niet zoals ik het mij voorgesteld had!” (lacht)’
Breekbaar
Je bent nu ontzettend goed bezig, maar welke kant wil je vanaf hier opgaan met je muziek?
‘Oh, ik heb heel veel plannen en dromen! De muziek die ik nu maak, is eerder rustig en sober, het genre singer-songwriter, maar ooit, als ik wat minder verlegen ben en meer durf, wil ik een band.
Daarom zou ik graag naar het buitenland gaan: om leuke nieuwe mensen te leren kennen en samen met hen muziek te maken. En dan een eigen show, in Engeland of zo, dat staat hoog op mijn verlanglijstje.’
LEES OOK > Meer veerkracht bij je kind? Ontdek het in onze podcast!
Hoeveel impact had het voorbije coronajaar op jou?
‘Het was voor mij enerzijds positief omdat mijn muziek zich goed leent voor kleine optredens met een zittend publiek, dat heb ik vorige zomer regelmatig kunnen doen en vond ik enorm leuk. Aan de andere kant heb ik nu een vertekend beeld van wat het allemaal inhoudt.
Ik heb niet kunnen oefenen om te spelen voor een grote hoop mensen, en dat is natuurlijk een vaardigheid die ik ook onder de knie moet krijgen. Op echte festivals spelen… ik krijg wel aanvragen maar ik weet niet of het me gaat lukken. Met breekbare muziek is dat een riskante operatie.’
Wat het ook wordt, wij staan sowieso op de eerste rij. En binnen zeven jaar komen we jou met veel plezier nog eens interviewen!
Foto: Kaat Pype
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 26/07/2021, laatste update op: 06/06/2023