En ze leefden nog lang en gelukkig. Oké, graag. Maar hoe? Leo Bormans onderzocht voor ‘The World Book of Love’ wat er wereldwijd geweten is over de liefde. En wat blijkt? Een lange, gelukkige relatie heeft wel wat weg van een accordeon.
Tiens… wat heeft een accordeon te maken met liefde of een gelukkige relatie?
Leo Bormans: Kijk eens naar de beweging die de accordeonist met zijn handen maakt: het is een constante afwisseling tussen dichtbij komen en afstand nemen. Uit onderzoek bij mensen die al vijftig of zestig jaar een fijne relatie hebben, blijkt dat dit evenwicht tussen nabijheid en vrijheid cruciaal is.
Nabijheid en vrijheid zijn twee belangrijke drijfveren in ons leven, maar ze gaan niet zo goed samen. Gelukkig kan je ze in de liefde wel combineren: je kan af en toe iets samen doen, dan weer wat loslaten en iets apart doen, dan weer samen…
Als twee mensen continu dicht bij elkaar zijn, geen eigen hobby’s hebben en de hele tijd op elkaars lip zitten, wordt het vaak bijzonder moeilijk. Zeker als één van hen dan wél eens buitenkomt en nadien moet horen: ‘Waar heb je gezeten? Wat heb je allemaal gedaan?’
Maar als ze gemeenschappelijke interesses en hobby’s hebben én ook nog eens dingen apart doen, is er een grote kans op slagen.
Daarnaast vind ik het beeld van de accordeon gewoon mooi omdat het aantoont dat je af en toe mag dansen in het leven. En dat gebeurt best eens op een ander melodietje dan wat je al door en door kent. Koppels die een vorm van verrassing blijven inbouwen in hun relatie, raken minder snel uitgekeken op elkaar.
LEES OOK > ‘Wat als een date inplannen niet lukt? Geen zorgen, je gaat je relatie niet redden op restaurant’
Klinkt heel positief! Is het daarom dat u liefde een positiviteitsresonantie noemt?
Leo Bormans: (glimlacht) Moeilijk woord hé, ik kende het zelf ook niet. Liefde is inderdaad iets wat resoneert tussen mensen, het is onvatbaar maar positief. En in een gelukkige relatie zie je dat positieve zowel op het vlak van de drijfveren en de emoties als op het vlak van het gedrag.
Wat betreft de drijfveren: je hebt samen met je partner een gemeenschappelijk doel, en dat is eigenlijk heel simpel. Je wil er samen een mooi leven van maken, en je bent niet van plan om je partner de duivel aan te doen.
Want je zou er van schrikken hoor, er zijn mensen die effectief denken dat een goeie relatie bestaat uit het kleineren en onder de knoet houden van de partner. Sommigen kunnen het succes van hun man of vrouw niet vieren, het moet altijd over hén gaan. Ze beginnen bijvoorbeeld te klagen over hun eigen kwaaltjes terwijl hun partner ernstig ziek is.
Het tweede vlak is het positieve gedrag, je steekt elkaar geen stokken in de wielen, maar je doet wat je kan om elkaar vooruit te helpen.
Het derde vlak behelst de positieve emoties: je deelt blijdschap en je gaat op een aangename manier met elkaar om.
Die drie vlakken samen zorgen voor heel wat positiviteitsresonanties, waardoor mensen graag bij elkaar zijn, en een gelukkige relatie kan slagen.
Perfect!
Leo Bormans: Nee, toch niet. Ook al houden de boekjes je voor dat er iemand bestaat die perfect is voor jou, vergeet dat maar. Je partner zal nooit perfect zijn, aan iedereen scheelt er wel iets. Maar koester de hoek die eraf is.
LEES OOK > Opa Leo Bormans over de onvoorwaardelijke liefde voor een kleinkind
Leo Bormans is onderzoeker, schrijver en inspirator. Meer over hem kan je op zijn website ontdekken.
Foto: Kristof Ghyselinck
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 06/09/2022