Dirk en Fien – beter bekend als het gezelschap D’Irque & Fien – trekken al heel wat jaren de wereld rond met intiem circustheater. Voor Dirk ging zo een droom in vervulling om van ‘spelen’ zijn job te maken. We laten dit koppel graag vertellen hoe vrij ze zich voelen door voor dit leven in het circus te kiezen. En wat dat voor hun gezin betekent.
Hoe zijn jullie met dit gezelschap van start gegaan?
Dirk: ‘Lang voor er sprake was van D’Irque & Fien toerde ik al als artiest rond. Ik ben opgeleid als elektricien, maar daar zag ik niet meteen mijn toekomst liggen.
Ik hield altijd al van reizen en het avontuur opzoeken. Zo kwam ik – intussen dertig jaar geleden – met het straattheater in contact.’
Was dat toen heel vernieuwend?
Dirk: ‘Toch wel. In Frankrijk was straattheater al populair, maar pas daarna ook in vele andere landen. Ik keek echt op naar hoe straatartiesten met weinig middelen toch iets schitterends konden neerzetten.
Op een plein voor de kathedraal pakt zo’n artiest zijn koffer uit om de toevallige passanten te trakteren op enkele acrobatische acts. Daarna gaat die koffer weer dicht en trekt hij verder.
Ik zag die voorstellingen bij ons, maar in de wintermaanden vloog ik daarvoor evengoed naar Australië. Voor mij was dat werkelijk een verademing tegenover het klassieke beeld dat ik had van circus.’
Circuswinkel
Hoe kreeg je dan zelf het vak onder de knie?
Dirk: ‘Dat was vooral een kwestie van technieken leren, waarvoor ik naar de circusschool ging. Eerst in Brussel (ESAC) en later ook aan de Ecole Nationale de Cirque in het Canadese Montréal.
Acrobatie of jongleren, uiteindelijk ben ik gewoon aan het spelen. Dat ik daarmee geld kon verdienen, was een kinderdroom die uitkwam.’
En toen kwam jij in beeld, Fien. Zag je zo’n avontuurlijk leven meteen zitten?
Fien: ‘Ik leerde Dirk kennen via de circuswinkel van mijn moeder in Edegem. Zij verkocht circusattributen en had hem als goeie klant.
Hij hoorde mij op de bovenverdieping pianospelen en zo sloeg de vonk over. (lacht) Voor een voorstelling had hij immers iemand nodig die piano kon spelen.
‘Ik merkte al snel dat Dirk het liefst zijn eigen ding deed’ – Fien
Eigenlijk merkte ik al snel bij Dirk dat zijn vrijheidsdrang zo groot was dat hij liefst zijn eigen ding deed. Meedraaien in een bestaand circus en daar een vaste act brengen, dat was niets voor hem.’
LEES OOK > Opvoeding in vrijheid bij de familie Timmermans: ‘Laat je kinderen zijn wie ze zijn’
Hoe zien jullie voorstellingen er nu uit?
Fien: ‘We noemen het “theatercircusvoorstellingen”, ook al hoeven we niet per se in een theaterzaal te spelen.
Met onze acts en de pianomuziek vertellen we een intiem verhaal dat aanzet tot verwondering en ontroering. Het is door emotie dat we ons publiek proberen te raken. Een universele taal, zonder woorden. Zo verbinden we culturen met elkaar.’
Tuin van president
Dat gevoel van vrijheid waarover Fien sprak. Hoe omschrijf jij dat, Dirk?
Dat gevoel van vrijheid waarover Fien sprak. Hoe omschrijf jij dat, Dirk?Dirk: ‘Ruim zeven jaar lang was ik aan de slag als straatartiest. Dat was een tijd waarin ik mij helemaal vrij voelde.
Vanaf 2000 werden we gevraagd voor straattheaterfestivals over heel de wereld. Daarna waren we een van de eerste circusvoorstellingen die in het aanbod van theaters zaten.
Maar anders dan een klassiek circus hangen we niet vast aan een tent. Dat is een enorm voordeel om vlot van de ene naar de andere plek te trekken.’
Fien: ‘De vrijheid die we nu samen ervaren, gaat over zelf kunnen kiezen waar je je energie in stopt, op welke vraag we al dan niet ingaan en waar we – tenminste buiten coronatijden – in de wereld naartoe trekken.
We hebben nu bijvoorbeeld een aanbod om in Litouwen in de tuin van de president te spelen. En we bekijken of we de draad weer kunnen opnemen van afgelaste tournees in Griekenland, Taiwan en Korea.’
Intussen is er ook jullie gezin met twee kinderen die naar school gaan en alles wat daarbij komt kijken.
Fien: ‘Toen ze nog heel klein waren, namen we Whoopi (10) en Felix (8) gewoon overal mee. We hadden onze vrachtwagen omgebouwd tot een huis. Onze redenering was altijd: “Thuis is waar we samen zijn als gezin.”
Zo hebben we vijf jaar lang rondgetoerd met de kinderen erbij. Voor babysit konden we gelukkig altijd rekenen op opa die meetrok.’
‘Acrobatie of jongleren, uiteindelijk ben ik gewoon aan het spelen’ – Dirk
Dirk: ‘Nu Whoopi en Felix naar school gaan, komen er vanzelfsprekend andere verplichtingen bij. Zo gaan we nu na of we op tournee kunnen gaan buiten de schoolperiodes.
Naast de planning voor onze tournees moeten we nu ook alles goed plannen voor opvang, school en hobby’s. Maar vroeger gebeurde het vaak dat ze huiswerk meekregen en wij hen lesgaven.’
LEES OOK > Leren over huisonderwijs
In corona viel alles stil. Wat deed dat met jullie leven?
Fien: ‘Dat was voor ons confronterend, zo plots thuis zitten. Tegelijk deed het ons beseffen welk ongelooflijk parcours we al afgelegd hebben.
Nu gaan we meer investeren in familie en vrienden en willen we met onze voorstellingen – meer dan honderd in een jaar – minder hard gaan dan in het verleden.’
Dirk: ‘Met vrienden in het weekend gaan fietsen. Zoiets hadden we vroeger nooit gepland. Het besef is er nu wel dat we niet meer op datzelfde ritme zullen voortdoen.
Toch voelen we dat wij én onze kinderen die prikkeling van te mogen reizen en culturen te leren ontdekken, wel nodig hebben.’
Meer info
Op dirque.com vind je meer info over de lopende voorstellingen van D’irque & Fien.
Dit artikel verscheen in augustus 2021 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via Facebook, Twitter en Instagram.
Gepubliceerd op: 29/07/2021, laatste update op: 03/08/2022