Wat eten we vandaag? Dikwijls een moeilijke vraag, en ook in het gezin van Laure en Ward is het een evenwichtsoefening. Iedereen heeft namelijk verschillende voedingsvoorkeuren. Zij eet zoveel mogelijk plantaardig, hij lust af en toe graag een stukje vlees. Kinderen Marijn, Abel en Merel zijn ook niet vies van de occasionele chipolata. Vegetarisch is de gulden middenweg. ‘Als mama weg is, bakken we soms vlees.’ – ‘Dat is niet de afspraak, hé!’
Wie is wie?
Mama Laure Verschraegen (37) is al 21 jaar vegetariër. ‘Maar ik eet voor 80% plantaardig.’
Papa Ward De Moor (36), is flexitariër en eet af en toe graag een stukje vlees. ‘Vegetarische frikandon is echt niet lekker.’
Marijn (8), eet graag vlees, vooral bij oma en opa. ‘De balletjes in tomatensaus van oma zijn de beste.’
Abel (6), eet graag snoep. ‘Plantaardige chocomousse is niet slecht.’
Merel (3), heeft nog geen uitgesproken voorkeur. ‘Ik word binnenkort al vier!’
Dierenleed
Toen ze op haar zestiende een reportage over dierenleed in onze voedselketen zag, besloot Laure van de ene op de andere dag vegetarisch te eten. Langzaamaan liet ze ook melk, kaas en eieren vallen.
‘Ik werk voor ProVeg vzw. Daar kom ik elke dag in contact met de voordelen van plantaardig eten. Dierenleed, duurzaamheid en gezondheid zijn belangrijke argumenten om geen dierlijke producten meer te eten’, vertelt Laure.
Vlees, een feest
Papa Ward toont begrip, maar voor hem is altijd vegetarisch eten geen optie. ‘Zoals veel mensen eet ik graag vlees. Wat me wel stoort, is de industriële productie van het meeste vlees in de winkel. Dat is echt heel vervuilend… Ik kijk graag naar hoe mensen vroeger aan de slag gingen: ieder gezin een varken en wat kippen. Vlees was niet alledaags, maar soms een feest. Af en toe zo’n echt lekker stuk vlees uit de korte keten, daar geniet ik van.’
Verschillende voedingsvoorkeuren
En zo vindt dit gezin in vegetarisch een gulden middenweg. Laure: ‘We hebben moeten zoeken naar een evenwicht. We voeden onze kindjes voornamelijk vegetarisch op om milieubewustzijn mee te geven.’
Ward: ‘We leggen het ook uit aan de kindjes, waarom we vegetarische saucissen bakken als ze echte chipolata’s willen. Ze vergeten dat niet, maar hebben soms wel zin in vlees. Ik kan daar inkomen. Zo’n goeie zelfgemaakte stoverij, dat is toch echt lekker he?’
Laure: ‘Op verplaatsing geven we de kindjes meer keuzevrijheid, maar thuis is de afspraak dat we vegetarisch eten. Dat is de middenweg.’
LEES OOK > Je baby vegetarisch of vegan opvoeden, kan dat?
Als de kat van huis is…
Vegetarisch is dus de regel, maar regels zijn er om te breken en uitzonderingen te bevestigen.
Ward: ‘Bij opa en oma krijgen de kindjes af en toe vlees: saucissen of frikandon.’
Laure: ‘We vragen wel om niet alleen vlees op tafel te zetten en om af te wisselen met vegetarische maaltijden.’
Ward: ‘Als Laure niet thuis is, durf ik al eens vlees te bakken voor de kindjes. Soms maakt Laure zich dan boos, maar we leggen het altijd snel bij.’
Marijn: ‘Ja, gisteren was mama er niet en toen had ik toch gevraagd om vlees te maken!’
Ward: ‘Maar we hadden al iets anders voorzien, hé Marijn.’
Laure: ‘Allemaal goed en wel. De afspraak is: thuis niet.’
Ward: ‘Behalve als we in de zomer een barbecue voor vrienden organiseren. Dan doet iedereen gewoon z’n ding.’
Marijn: ‘Dan is het vleeeees!’
Laure: ‘Ik weet dat ik niks kan verplichten of niet kan verwachten dat andere mensen zich schikken. Maar het zou wat minder mogen zijn. Ik heb me al afgevraagd of dat zou lukken, een vegetarische barbecue…’
De macht van de winkelkar
Wie winkelt, beslist wat in de kast ligt. In dit gezin gaat Laure meestal naar de winkel. Koemelk of vlees komen niet in haar kar.
Ward: ‘Als ik naar de winkel ga voor kleinere dingen, breng ik soms wel nog kip curry of préparé mee. Af en toe kan ik dat echt niet laten. Of koemelk, voor in de koffie.’
Laure: ‘Daar moet hij zelf voor zorgen.’
Ward: ‘En als ik droge saucissen meebreng en ophang, krijg ik een scheve blik van Laure. Terwijl de kindjes er wel naar wijzen.’
Lasagne: half kaas, half vervangproduct
Doordat de inkopen zo plantaardig mogelijk zijn, is de keuken dat automatisch ook.
Laure: ‘Bij lasagne, bijvoorbeeld, bestrooi ik de helft van de schotel met plantaardige kaas en de andere helft met gewone kaas.’
Abel: ‘Ik vind die plantaardige kaas veel te zuur.’
Ward: ‘Ik vind die ook totaal niet lekker. Geef mij maar de echte dingen, maar ik ben me er wel van bewust waarom Laure dat eet.’
Laure: ‘Ook als we croque monsieurs eten, leg ik een plantaardig schelleke kaas tussen mijn boterham en zij gewone kaas. In beide richtingen is dat geen probleem, we respecteren elkaar in de keuzes die we maken.’
‘Merel haar lievelingseten is macaroni met gekookte eitjes in plaats van spek. Als we dat maken, eet ik ook gewoon mee. Het aanbod vleesvervangers in de supermarkt is best uitgebreid, maar vaak niet volledig plantaardig. Daarin kijk ik vooral naar wat de kindjes lekker vinden.’
Marijn: ‘De kaasburgerschnitzels met spinazie zijn de beste.’
Laure: ‘Dat is de middenweg zoeken, afwisselen. Ik vind het leuk om nieuwe plantaardige producten te testen en uit te proberen: wat valt er in de smaak? Waarom wel? Waarom niet?’
LEES OOK > Gezond eten kan heel eenvoudig zijn: ‘Breng kleur aan tafel’
Als het maar lekker is
Plantaardige desserts vallen wel bij alle gezinsleden in de smaak.
Ward: ‘De desserts die Laure maakt zijn allemaal lekkere dingen. Mij kan het niet zo veel schelen of iets plantaardig is of niet, als het maar lekker is.’
Marijn: ‘Alleen tiramisu vind ik niet lekker, daar zit koffie in.’
Laure: ‘Het is een kwestie van gewoonte. Taart en koekjes bak ik al een aantal jaren enkel plantaardig. Ook de kindjes vinden het leuk om daarmee te experimenteren. Op die manier wil ik tonen dat er alternatieven bestaan voor boter, melk en eieren.’
‘Elke maand doen we een gezinschallenge. In januari hebben we een plantaardige maand gedaan en nadien geëvalueerd. Dat was positief, het ging iedereen makkelijker af dan ze hadden verwacht. Het enige wat ze echt misten, was kaas. Ik moet toegeven dat ik verschillende supermarkten ben afgegaan om de beste koekjes te vinden.’
Elke dag naar het frietkot
Laure en Ward beseffen dat ze een milieubewuste boodschap kunnen meegeven, maar uiteindelijk moeten loslaten.
Laure: ‘Als ze later studeren, gaan ze misschien elke dag naar het frietkot voor frikandellen. Dat is extreem, maar daar hebben we geen controle over. Ik denk dat we hen een goede, gezonde basis meegeven. En dat we door niet te strikt te zijn ook geen afkeer creëren.’
Ward: ‘Als de kindjes pubers worden en ze willen per se vlees eten, tja…’
Laure: ‘Dan moeten we opnieuw een evenwicht zoeken.’
Op zoek naar makkelijke recepten om lekker plantaardig te koken? Laat je inspireren op evavzw.be/recepten.
Foto’s: Kristof Ghyselinck
Dit artikel verscheen in april 2023 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via Facebook, Twitter en Instagram.
Gepubliceerd op: 17/04/2023, laatste update op: 13/06/2023