Zo’n kleintje van één jaar kan zich al behoorlijk kwaad maken. Je staat er soms van te kijken: nog maar een vuist hoog en al zo nijdig! Hoe komt het nu toch dat je baby boos is? En is dat wel normaal?
Op dat vlak kunnen we je geruststellen: boos worden is op zich een gezonde reactie, ook voor een baby. Je boosheid kunnen en mogen uiten is een goede manier om ze kwijt te raken.
Heel wat volwassenen komen in de problemen omdat ze zich nooit eens kwaad mogen maken of omdat ze nooit durven te zeggen of tonen: ‘Hé, dit wil ik niet!’ Hun opgekropte woede uit zich dan op een andere, minder gezonde manier.
Baby is boos
Als je kind voor het eerst boos wordt, betekent dat in feite een stap vooruit in z’n ontwikkeling. Wat niet wil zeggen dat je voor je kindje moet supporteren als hij of zij knalrood aanloopt en zich hees schreeuwt. Dan krijgt die kleine slimmerik snel door dat een keertje flink brullen écht werkt!
En dat is nu net wat je je kind niet wilt leren: ‘Ik krijg mijn zin als ik maar hard genoeg huil!’
LEES OOK > Eerste keer ouder: een groeiproces, ook voor je relatie
Hoe pak je het dan wél aan?
1) Erken de boosheid
Maak je kinderen duidelijk dat jij de woede wel opmerkt en begrijpt, maar dat je ze niet zomaar hun zin kunt geven.
2) Leg uit waarom
Vertel (ook aan je baby) waarom: ‘Ik zie dat je boos bent omdat ik niet met jou speel. Maar ik ben nu aan het koken en dus moet jij even alleen met de blokken spelen.’
3) Verwacht geen onmiddellijke troost
Je kind is met zo’n uitleg waarschijnlijk niet bedaard of getroost, maar dat hoeft ook niet meteen.
4) Doe verder waarmee je bezig was
Ga dus gewoon verder waarmee je bezig was. Als je geen aandacht meer besteedt aan het gejammer, kalmeert je kind meestal vanzelf.
5) Sta pijn doen niet toe
Zorg er wel voor dat je kind zichzelf, jou of anderen geen pijn doet, want dat kan uiteraard niet door de beugel.
6) Blijf rustig en consequent
Hoe moeilijk het soms ook is, blijf rustig en consequent. Er is een verschil tussen begrijpen wat je baby boos maakt, en eraan toegeven.
Leer je baby dat je zijn gevoelens wel aanvaardt, maar dat je niet altijd kunt tegemoetkomen aan wat hij of zij wil.
LEES OOK > Eerste hulp bij peuterpuberteit
Gulden middenweg
Het komt er dus (alweer) op aan om de gulden middenweg te bewandelen: niet te toegeeflijk zijn, want dan geef je je kind instrumenten in handen om z’n zinnetje door te drijven, maar ook niet te streng.
Als je zelf nijdig wordt, of je kind straft omdat hij of zij kwaad is, gaat je kind zich waarschijnlijk nog bozer voelen. Probeer dus voet bij stuk te houden zonder zelf uit te barsten.
Als je baby gekalmeerd is, kun je beginnen geruststellen, zodat hij of zij merkt dat de boze bui ook bij jou voorbij is.
LEES OOK > Broken cookie-fenomeen: ‘De aanleiding maar niet de reden van een driftbui van je kind’
Oorzaak van het gedrag
Het is altijd een goed idee om op zoek te gaan naar de mogelijke oorzaak van zo’n uitbarsting, zeker als je merkt dat je kindje vaak driftig is.
Misschien heeft je baby ergens pijn, is hij of zij vermoeid of gefrustreerd omdat er bepaalde dingen niet mogen. Misschien verwacht je te veel van je kind: te lang alleen zijn of spelen bijvoorbeeld?
Goed om te weten: kinderen aanvaarden moeilijker een ‘nee’ als ze moe zijn. Conflictsituaties op het einde van de dag zijn dus te mijden.
Met de handen in het haar
Lijkt niets te helpen en verlies je je geduld? Schaam je niet over je frustraties, maar durf er met anderen over te praten: iedere ouder zit weleens met de handen in het haar. Dat geeft je niet alleen de kans om je hart te luchten, maar het kan je ook helpen relativeren.
Wie weet doen jullie zelfs inspiratie bij elkaar op: ‘Zij ziet het zo, misschien moet ik dat ook maar eens proberen?’
Dit artikel is eerder verschenen in Brieven aan Jonge Ouders, het gratis tijdschrift voor alle ouders dat je automatisch in de bus krijgt. Daarnaast hebben we ook een maandelijkse nieuwsbrief voor kersverse ouders die perfect de leeftijd van je kindje volgt. Schrijf je hier snel in!
Gepubliceerd op: 02/02/2018, laatste update op: 26/09/2023