Annelies is voor de derde en laatste keer mama geworden. Na twee dochters kregen zij en haar man nu hun eerste zoon. Ze geniet intens van de allereerste momenten met haar pasgeboren baby.

Lieve Zeger,

Je bent er. Je bent ons derde kindje. Onze eerste zoon. Het laatste kuikentje voor het nest. En wat zijn we blij dat jij er bent. Ik geniet zo intens van die eerste uren en dagen samen met jou, op een heel klein kamertje op de materniteit. Waar ik het liefst van al zo min mogelijk het bed verlaat en zo veel mogelijk met jou op mij lig. Ik laat me alle goede zorgen welgevallen en word helemaal warm vanbinnen als ik bedenk dat ik nu een mama ben van drie.

Wanneer de meisjes op bezoek komen, ontploft mijn hart. Ze reageren elk op hun beurt zoals ik dacht dat ze dat zouden doen. Eentje kijkt voorzichtig de kat uit de boom, en de andere kan niet snel genoeg aan je zitten frullen. Ze wil onmiddellijk even nagaan of je wel echt een jongen bent. Hehe. Allebei zijn ze zo fier. En wij ook. En het is mijn missie om ervoor te zorgen dat jullie dat je hele leven voelen.

LEES OOK > Als je peuter grote broer of zus wordt

Roze wolk

Dagboek Zeger: over de roze wolk en die allereerste momenten met je babyOndertussen ben jij precies twee maanden oud, en ik zit nog steeds op mijn roze wolk. Ik geef toe: niet alle dagen waren even simpel. Het is soms goochelen, met tijd, met ruimte en nabijheid.

Maar als ik heel eerlijk ben, was dat daarvoor in feite ook al zo. Zien en gezien worden is een dingetje, maar we doen ons uiterste best het hier voor iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. Ouder zijn blijft een leerschool, en ik vergeef mezelf graag dat het soms niet loopt zoals ik het wilde.

Allereerste momenten met baby

Het is tegelijk ontstellend hoeveel details er al vervaagden, terwijl ik me daar nu zo tegen verzet. Ik herinner me al niet meer wat ik zei toen je geboren werd. Wat heb ik eerst bekeken? Ik weet zelfs niet meer goed of en hoe je huilde toen je geboren werd en ik je op mij legde. Er is al zovéél weg.

Ik zou kunnen mijmeren en kunnen vastlopen in dat wat niet meer terugkomt. Maar ik probeer ‘om’ te denken, want er is nu al zovéél meer om te koesteren dan alleen maar die allereerste momenten met je pasgeboren baby. Er zijn bewuste glimlachjes, stampende voetjes en slaande vuistjes. Er zijn uren van dragen waarbij wij heerlijk dicht bij elkaar zijn. Er zijn ontzettend luide en zotte zussen die zich zo liefdevol over jou ontfermen. En er is – wat maakt me dat blij – een overvolle bakfiets als ik met jullie de stad doorkruis.

Mijn hele hebben en houden zit op een vierkant metertje voor mij en dat maakt mijn hart zo blij. Er is, in tegenstelling tot die allereerste vergankelijke momenten die nooit meer terugkomen, nu zoveel dat voor altijd blijft.

LEES OOK > Die eerste lach, zo bijzonder!

Mama Annelies

(Geel, mei & juni 2023)

Over Annelies

Annelies is leerkracht en mama van Ellie, Jutta en Zeger. Alle dagboeken die ze schrijft over Zeger kan je hier allemaal terugvinden. Volg Annelies ook via Instagram of via haar blog.

Foto’s: Laurein Heimat

Dit artikel is eerder verschenen in Brieven aan Jonge Ouders, het gratis tijdschrift voor alle ouders dat je automatisch in de bus krijgt. Daarnaast hebben we ook een maandelijkse nieuwsbrief voor kersverse ouders die perfect de leeftijd van je kindje volgt. Schrijf je hier snel in!

Gepubliceerd op: 09/08/2023, laatste update op: 24/10/2023

Tags: