Een oudercontact kent iedereen. Maar steeds meer scholen zetten ook in op een jaarlijks kindcontact. Het concept is gelijkaardig: je kind krijgt een vertrouwelijk een-op-eengesprek met de juf of meester. Daarop is alles bespreekbaar, van vriendschappen in de klas tot moeilijkheden thuis of stress rond huiswerk. Juf Delphine Devooght van basisschool De Linde Doomkerke legt in 5 vragen uit hoe zij de babbels aanpakt en waarom er geen reden is voor zoon- of dochterlief om nerveus te zijn.
Wat is een kindcontact?
‘Tijdens het dagelijks reilen en zeilen in de klas is er niet altijd tijd en ruimte om diepgaand met alle kinderen te praten’, weet juf en zorgcoördinator Delphine die al acht jaar in het basisonderwijs staat. ‘Dat gebeurt doorgaans pas als je bepaalde alarmsignalen opmerkt, of als er een conflict is. Terwijl het natuurlijk beter is om problemen zo vroeg mogelijk aan te pakken, liefst preventief.
Daarom organiseert onze school minstens een keer per jaar een kindcontact eens het schooljaar op gang is gekomen. Een zorgjuf neemt de klas dan over, zodat de klasleerkracht in een aparte ruimte de kindjes één voor één kan ontvangen voor een vertrouwelijk gesprek. Dat gebeurt zeker voor de kerstvakantie, zodat er genoeg tijd is om aan de slag te gaan met zaken die naar boven komen.’
Wat wordt er besproken?
‘Bij ons krijgen de leerlingen op voorhand een reeks vragen ter voorbereiding. “Kom je graag naar school?”, “Klikt het met de juf?” … Omdat alle jaren meedoen met de kindcontacten, zijn de vragen aangepast aan de verschillende leeftijden. Onderaan is er ruimte om extra zaken te noteren. Zo’n vragenlijst is een handig hulpmiddel om van te vertrekken, want sommige kinderen weten anders niet wat te zeggen.
Maar er zijn er ook die heel bewust uitkijken naar het kindcontact omdat ze iets willen aankaarten dat ze anders niet zo makkelijk onder woorden zouden krijgen. Zo vertelde een van mijn leerlingen in het verleden dat hij het klasgenootje naast wie hij zat echt niet leuk vond. Een ander kreeg een echtscheiding moeilijk verwerkt. Een meisje dat gevorderde oefeningen mocht maken voor wiskunde biechtte op dat ze dat helemaal niet fijn vond en dat ze liever met de rest van de klas zou meedoen. Nog een leerling had moeite om huiswerk rond te krijgen op de dag van de wissel tussen mama en papa, omdat dat veel drukte met zich meebracht …’
Wordt er teruggekoppeld naar de ouders?
‘Alleen als er ernstige zaken naar boven komen. Het is namelijk in de eerste plaats een vertrouwelijk gesprek. De leerlingen moeten weten dat wat ze vertellen veilig is bij de juf of meester. Het is dan ook niet de bedoeling dat je als ouder je kind gaat uithoren over wat er gezegd is geweest als hij of zij er niet spontaan over begint.
Wordt er toch beslist om de ouders in te lichten, wordt dat eerst afgetoetst met de leerling en eventueel met de zorgcoördinator. Denk maar aan de aanpassing van de wiskundeleerstof: dat werd uiteraard voorgelegd aan de ouders. Ook als een problematiek als faalangst naar boven komt, wat best veel voorkomt, wordt er met de leerling besproken op welke manier er samen met de ouders aan een oplossing kan worden gewerkt.’
LEES OOK > Je kind leren omgaan met schoolstress: 5 tips
Vinden kinderen zo’n gesprek nuttig?
‘Ik heb nog nooit een leerling gehad die niet wou meewerken. De ene kan zijn gevoelens wat makkelijker onder woorden brengen dan de andere, maar ook dat is waardevol om te leren. Er zijn leerlingen bij wie het gesprek maar 5 minuutjes duurt, doorgaans het teken dat alles prima gaat. Bij anderen loopt het snel uit tot 20 minuten, of wordt zelfs afgesproken om op een later tijdstip een tweede gesprek te plannen. Aan die leerlingen zié je gewoon dat ze er deugd van hebben om gehoord te worden. Elk kind komt naar school met een rugzak. Een kindcontact is een kans om aan de juf of meester te vertellen wat er allemaal in zit en die zo wat lichter te maken.’
Zijn er manieren om kinderen hun gevoelens makkelijker onder woorden te leren brengen?
‘Er moet vooral een vertrouwelijke sfeer heersen. Een kind moet het gevoel hebben dat zijn of haar gevoelens er mogen zijn en dat ze ernstig zullen worden genomen. Zo’n band creëer je niet zomaar even, het is een proces van langere duur. In onze klas werken we daarom met een wekelijkse kring. Iedereen mag om de beurt vertellen wat hem of haar bezighoudt. Ook dat wordt vertrouwelijk behandeld.
Thuis kan je eveneens zulke vaste praatmomenten inlassen om daarop te oefenen. Niet tussen de soep en de patatten, maar wanneer je er echt even voor kan gaan zitten om oprecht te luisteren. Praat als gesprekspartner ook niet alles vol. Zeker als een kind moeilijk de woorden kan vinden, is het verleidelijk om zelf stiltes in te vullen. Maar het is net beter om een stilte te durven toelaten. Het verhaal zal wel komen.’
LEES OOK > Zo geef je je kind écht aandacht (ook in je drukke leven)
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 19/07/2023, laatste update op: 24/10/2023