Haar ultieme geluk is een hamburger. Of nee, doe toch maar een toertje wandelen met haar favoriete muziek in haar oren. Of op vrijdagavond thuiskomen in haar warme nest na een week op kot. Om maar te zeggen: voor Instagrammer Elodie Gabias (24) zit het in een klein hoekje. ‘Ik ben écht met mijn gat in de boter gevallen.’
Het is eigenlijk bijna niet mogelijk bij een online interview, maar Instagram-fenomeen Elodie Gabias slaagt er toch in om de hele woonkamer te vullen met haar innemende persoonlijkheid. Haar optimisme kreeg ze mee van thuis, zegt ze.
‘Het zal heel klef klinken, maar mijn papa kan soms emotioneel worden als we allemaal samen aan tafel zitten te eten. Hij geeft ons mee dat niets vanzelfsprekend is en dat we elke ochtend dankbaar mogen zijn dat we het leven kunnen leiden dat we hebben.’
Positiviteit met de paplepel
‘Mijn ouders zijn positivo’s’, zegt Elodie. ‘Mijn optimisme heb ik dus deels van hen meegekregen, maar ik geloof ook dat ik van nature zo ben. Zeker sinds ik weg ben uit het middelbaar, is mijn mindset veranderd en doe ik wat ik wil.
Ik kan goed relativeren en neem mezelf niet al te serieus, dat helpt. Dat betekent niet dat ik nooit een slechte dag heb, hoor. Je zal me op mijn Instagram ook met dikke ogen en wangen vol snot zien als ik heb zitten huilen.’
Online steek je de draak met het huidige schoonheidsideaal en de fakeheid van sociale media. Waarom?
‘Mijn Instagram-profiel is gewoon het verlengde van wie ik ben. Ik deel nooit iets omdat het “moet”, alleen omdat ik er zin in heb. En ja, dat zijn vaak foto’s met frieten in mijn neus of waarop ik mijn vetjes vastpak, maar zo ben ik in het echte leven ook.
Ik schaam me niet voor wie ik ben en trek me de meningen van anderen eigenlijk niet meer aan. Ik lijk niet op de Victoria’s Secret-modellen waar ik me vroeger aan spiegelde, maar who cares? Ik ben gelukkig met wie ik ben.
Er zat nooit een strategie achter, ik ben gewoon video’s en foto’s beginnen te delen en plots had ik er duizenden volgers bij. Omdat ik mijn posts op een humoristische manier aanpak, hou ik de touwtjes in handen.
Dat mensen met mijn foto’s lachen, boeit me niet, want ik lach zelf al met mezelf. Ik kan me voorstellen dat anderen, die body positivity vanuit een serieuzere hoek benaderen, wel geraakt worden door kritiek, omdat zij zich veel kwetsbaarder opstellen. Maar bij mij is dat dus niet het geval.’
LEES OOK > Jitske Van de Veire: ‘Ik heb me jarenlang geschaamd voor mijn lichaam’
Kunnen zijn wie je bent
Wat is geluk voor jou?
‘Honderd procent kunnen zijn wie ik ben. Als ik dan nog eens omringd ben door de mensen die ik het liefst zie – mijn ouders, broer of mijn vriendinnen –, dan ben ik de beste versie van mezelf.’
‘Kunnen zijn wie je bent’ was in 2021 het thema van De Warmste Week. Is dat ook de reden waarom je je hebt opgegeven als ambassadrice?
‘Helemaal. Iedereen moet zichzelf kunnen zijn en moet zich kunnen uiten, ongeacht zijn of haar huidskleur, geloof, gender … Het maakt echt geen fuck uit wat anderen denken en ik weet dat het een cliché is, maar het is écht zo.
Ik had vroeger zelf slapeloze nachten omdat ik me afvroeg wat die of die van me zou denken. Aangezien die mensen verder eigenlijk nooit een rol hebben gespeeld in mijn leven, vraag ik me nu af waarom ik me ooit zou spiegelen aan hun verwachtingen. Het belangrijkste is dat je zelf gelukkig bent met wie je bent.
De Warmste Week heeft me ongelofelijk veel geleerd. Ik ben opgegroeid onder de kerktoren, in een – hoe jammer het ook is – omgeving zonder veel diversiteit.
Bij De Warmste Week leerde ik mensen kennen met allerlei verschillende achtergronden. Er is een meisje met autisme, een moslima, een transgender, iemand die non-binair is … Ik heb zo veel van hen geleerd! Hoe verschillend we alle 21 ook zijn, we zijn een hechte bende geworden. Toen een van de ambassadeurs, die ook actrice is, een filmpremière had, gingen we daar allemaal samen naartoe.’
LEES OOK > Senne Misplon (22) over zijn coming-out als trans man
Lichtjes in Parijs
Misschien wel de belangrijkste vraag om mee af te sluiten: wanneer was je voor het laatst honderd procent gelukkig?
‘Vorige week, toen ik met twee vriendinnen in Parijs was. Ik ben op dit moment bezig aan een schakeljaar en dat is pittig. Ik besef dat ik geluk heb dat ik mag voortstuderen, maar mijn schoolwerk bezorgt me veel stress.
In Parijs kon ik die stress even van me af zetten. Toen de lichtjes van de Eiffeltoren om middernacht aanfloepten en ik daar met mijn vriendinnen stond, kwam het besef weer binnen: “ja, het leven is móói!”.’
Foto: Kristof Ghyselinck
Dit artikel verscheen in januari 2022 in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via Facebook, Twitter en Instagram.
Gepubliceerd op: 06/01/2022