Meskerem Mees hoeft al lang geen introductie meer. Nadat ze in 2019 de finale van Soundtrack won en sinds 2020 ook nog Humo’s Rock Rally op haar palmares mag schrijven, is de Gentse singer-songwriter razend populair. In 2014 interviewden wij de geweldige, maar toen nog geweldig onbekende Meskerem Mees, samen met haar mama. Over talent, pubergedrag en Werchter.
Jammen
Meskerem, bij jou hoeven we niet ver te zoeken wat je grootste talent is, toch?
Meskerem: ‘Goh, ik zeg dat eigenlijk niet zo graag van mezelf. Maar als ik dan toch een talent moet noemen, is het wel muziek maken. Ik speel al zes jaar klassieke gitaar en zit sinds kort op het MUDA, het atheneum voor podiumkunsten in Evergem.
Mijn gitaar en muziek in het algemeen, ik ben er altijd wel op de ene of andere manier mee bezig.’
Marleen: ‘Meskerem voelt muziek aan: ze moet bijvoorbeeld nooit keihard studeren op klassieke stukken. En ze speelt ook piano terwijl ze nooit één les heeft gehad.’
Meskerem: ‘Het interesseert mij gewoon enorm, ik zou álle instrumenten willen bespelen en álles willen weten van muziek. Daarom ben ik ook naar het MUDA gegaan, ik krijg er klassieke gitaar, samenspel, jazzpiano, muziektheorie … (glimlacht) en ja, ook algemene vakken.
Je hebt daar heel wat lokaaltjes met muziekinstrumenten waar je onder de middag samen kunt gaan jammen. Fantastisch, toch?’
Marleen, had Meskerem van kleins af aan een duidelijk talent voor muziek?
Marleen: ‘Ze was als kleuter wel al heel ritmisch, ze stond altijd te dansen. En toen Meskerem in de muziekschool begon, ging dat meteen ontzettend goed.
Van de eerste keer dat ze een gitaar in handen kreeg, kon je zien dat dat echt haar ding was. Ze had gelukkig ook een heel goeie gitaarleraar, iemand die haar altijd gemotiveerd heeft om verder te doen.’
Meskerem: ‘Eventjes wat credits voor papa: hij heeft me ook al bijzonder veel geholpen! Hij leerde me om goeie van slechte muziek te onderscheiden en liet me kennismaken met straffe artiesten van vroeger. Bob Dylan bijvoorbeeld, een rasartiest die échte en pure muziek maakt. Niet te vergelijken met pakweg Justin Bieber. Enfin, da’s mijn persoonlijke mening en smaak.
Ik hou van eenvoudige en eerlijke rockmuziek zoals van The Ramones en The Beatles. Die laatste vond ik zelfs op mijn acht jaar al fantastisch, ik kon daar uren naar luisteren en heb hun cd’s gewoonweg grijs gedraaid.
Het is echt wijs dat papa zoveel muziek in huis heeft. Af en toe komt hij aanlopen met een stapeltje cd’s waar ik moet naar luisteren, en zo leer ik heel veel kennen.
Bij de recente muziek gaat mijn voorkeur vooral naar het indie-genre zoals Vampire Weekend. Da’s minder commercieel en dus minder bekend maar steengoed volgens mij. Ik heb ook een Mumford and Sons-fase gehad: simpele maar degelijke songs en ideaal om wat luider te zetten en dan los te gaan in mijn kamer!’
LEES OOK > Een hobby voor je kind? Zo maak je goede keuzes én hou je het plezant
Hoe hard moet iemand met zo’n muzikaal talent werken om ergens te geraken?
Marleen: ‘Meskerem zit voortdurend gitaar te spelen maar ik denk niet dat het voor haar voelt als werken.’
Meskerem: ‘Klopt. Als ik een stuk graag hoor, wil ik dat gewoon écht kunnen.’
Puberblues
Kreeg je ook al te maken met buien van puberblues, Meskerem?
Kreeg je ook al te maken met buien van puberblues, Meskerem?Meskerem: ‘Bwah, niet echt. Ik zit wel meer op mijn kamer, in mijn eigen kleine wereld. Voor de rest heb ik niet zoveel last van mijn puberteit. Denk ik. Mama vindt dat ik te weinig lach en wat meer boos loop, maar ik zie dat zelf niet.’
Marleen: ‘Mja, je kunt zo speciaal en brutaal kijken, al bedoel je dat misschien niet zo. Als jij altijd meteen naar je kamer trekt, is er minder communicatie en kan ik ook niet weten hoe je je voelt, natuurlijk.
(tegen BOTsing) Meestal begrijpen wij elkaar, maar niet altijd. Er kan wel eens wat storing op zitten. Soms zegt zij: “Daar ga je weer!” en snap ik echt niet wat ik fout gezegd heb.
Ik heb af en toe het gevoel dat Meskerem puur uit principe een ander standpunt inneemt. Gewoon, omdat het anders moet zijn dan wat haar papa en ik zeggen.’
Meskerem: ‘Ik denk daar eigenlijk niet over na.’
Marleen: ‘Zo komt het toch over. Als ik zeg dat iets leuk is, vind jij dat ineens níet leuk.’
Waar wil je geraken met je muziek?
Meskerem: ‘Ah, zo ver mogelijk hé! Ik wil nu eerst veel bijleren, ervaring opdoen en beter worden. Vorig jaar zat ik met mijn vriendinnen tijdens de lessen wiskunde en economie vaak plannen te maken om internationaal door te breken.’
Marleen: ‘Mja, ik heb een paar rapporten van jou die dat kunnen bewijzen! Misschien wil BOTsing die wel als illustratie? (lacht)’
Meskerem: ‘Ik wil realistisch zijn: om het te maken in de muziek moet je niet alleen goed zijn maar ook geluk hebben. Op het MUDA barst het van het talent: allemaal jongens en meisjes die ervan dromen om van muziek hun beroep te maken.
De kans is klein dat ik echt artiest ga kunnen worden, daarom moet ik sowieso een diploma en een plan B hebben. Dat heeft mama mij al meer dan genoeg verteld! Ik zou het wel dolgraag willen, natuurlijk. Puur om de muziek, maar ook om het leven dat je als muzikant kunt leiden: optreden voor enthousiaste mensen, rondreizen en de wereld zien.’
Marleen: ‘Meskerem zal niet snel zeggen dat het oké is, ze wil alsmaar beter worden. Het geeft natuurlijk goeie resultaten als je zo bent: je duwt jezelf altijd verder.
Vorig jaar zat ze in de finale van Junior Eurosong, en voor die audities had ze zelf een nummer geschreven. Zowel tekst als muziek. Dat was echt knap, ook de mensen van de VRT vonden het geweldig.’
Meskerem: ‘Het is nu al eventjes geleden dat ik zelf nog iets geschreven heb, maar ik wil daar zeker weer werk van maken.’
Werchter
Waar zou je concreet willen staan binnen pakweg tien jaar?
Meskerem: ‘Muziek zal nog altijd een belangrijke rol spelen in mijn leven, dat is een feit.’
Marleen: ‘Dat zal wel! Je staat ermee op en je gaat ermee slapen. Letterlijk!’
Meskerem: ‘En hopelijk heb ik dan al wat concertjes gespeeld en zo. Niet meteen Werchter …’
Maar toch tenminste Pukkelpop dan.
Meskerem: ‘Oké, maar wacht misschien nog even om je tickets te bestellen! (lacht)’
Extra land
Ben jij een bezorgde moeder, Marleen?
(Mama Marleen en haar man Jan hebben naast Meskerem ook twee flinke zonen, Temesgen en Sisay.)
Marleen: ‘Over de toekomst van mijn kinderen maak ik me soms wel wat zorgen, ja. Dan vraag ik me af of ze wel een goeie job gaan vinden en zo.’
Meskerem: ‘Dat vind jij belangrijk, hé.’
Marleen: ‘Tja, je moet later toch de kost kunnen verdienen? Voor de rest hoop ik dat ze alle drie een lieve partner vinden … en dat ze zich hier goed blijven voelen als geadopteerden.
We zijn al eens op vakantie gegaan naar hun geboorteland Ethiopië, en dat was echt een mooie reis. Maar die roots van hen, da’s toch ook een beetje een bezorgdheid.’
Meskerem: ‘Hoe bedoel je?’
Marleen: ‘Dat je ooit misschien op zoek wil gaan naar je echte ouders. Daar wordt veel over gepraat maar concrete stappen zijn er nog niet gezet. Waarschijnlijk komt dat nog. Op het moment dat je zelf kinderen krijgt, zie je pas hoe belangrijk al die dingen zijn.’
Meskerem: ‘Ik ben daar totaal niet mee bezig. Mensen vragen mij dat altijd, maar ik heb daar geen behoefte aan. Ik voel me goed waar ik nu ben.’
Marleen: ‘Dat is prima, echt waar. Maar het is toch iets dat blijft spelen. Wij hebben nu eenmaal een extra land in huis.’
Meskerem: ‘Haha! Dat is mooi gezegd, mama.’
Marleen: ‘Jan en ik hebben een stukje Afrika binnengebracht en hebben daar eigenlijk nooit problemen mee ondervonden. Meskerem, Temesgen en Sisay kwamen hier toe als kleine baby’s en zijn intussen dus op en top Belgisch.
Al reageren sommige mensen nog altijd raar en stellen ze vragen als: “Hoe voelen ze zich hier?” of “Welke taal spreken ze?” (lacht) Nu ja, ze zien er anders uit en dan krijg je zulke reacties. Voor de rest moeten ze gewoon zijn wie ze zijn.’
Foto’s: Kristof Ghyselinck
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 20/04/2021, laatste update op: 06/06/2023