Het fijne aan grootouder zijn is dat je pure quality time kunt beleven met je kleinkind: opvoeden hoeft niet echt en verwennen kan des te meer! Letta (13) uit Borgerhout heeft een bijzondere band met haar oma Marleen (69). Ze vertellen er graag over.
Een bijzondere band met oma en opa is fantastisch, maar ook bijzonder, want niet iedereen heeft het. ‘Als ik met vriendinnen praat over de goede relatie met mijn oma, dan zie ik dat sommige zich daar niet in kunnen herkennen’, zegt Letta. ‘Sommige oma’s wonen ver weg, andere hebben gewoon niet zo’n innige band met hun kleinkind.’
Oma Marleen: ‘Ja, wij zijn echt wel goede vrienden hé.’
Letta: ‘Het is veel meer dan vriendschap! Familie kies je niet, en net daarom ben ik zo dankbaar dat mijn familie zo goed is voor mij.’
Mee opvoeden
Letta en haar zusje Elif (10) waren vroeger vaak bij hun grootouders in het weekend. Hun ouders zaten midden in een verbouwing en kregen veel hulp van Marleen en haar man.
Oma Marleen: ‘Opa ging mee klussen, ik lette op de kindjes en zorgde voor het eten. Wij woonden vlakbij en de hulp kwam goed uit.’
Een kleinkind dat zo vaak bij je is, het kan niet anders of je moet op een bepaald moment wel beginnen opvoeden. Toch?
Oma Marleen: ‘Ik ben strenger beginnen worden nadat hun moeder – mijn dochter Ems – tijdens de verbouwingen tegen mij had gezegd: “Mama, je moet nu niet alleen oma zijn. Ze moeten ook naar je luisteren.” En eigenlijk had ik daar geen moeite mee. Het was zelfs gemakkelijker dan met mijn eigen kinderen. Met de kleinkinderen heb ik pure quality time. Met je eigen kinderen is dat zeldzamer: je hebt zoveel aan je hoofd met dat drukke leven.’
LEES OOK > Opa Leo Bormans over de onvoorwaardelijke liefde voor een kleinkind
De jeugd van tegenwoordig
Jong zijn in 2018 is anders dan in de jaren zestig, de periode waarin Marleen opgroeide. Vandaag hebben jongeren meer vrijheid, maar anderzijds staan ze onder grotere druk om perfect te zijn en moeten ze snel opgroeien. Marleen ziet ook een duidelijk verschil.
Oma Marleen: ‘Ik groeide op als oudste van zes kinderen. Op jonge leeftijd kreeg ik al veel verantwoordelijkheid. Het was een warm nest, met ouders die me heel graag zagen, maar toch was het anders: harder, en met meer afstand tussen mij en mijn ouders. Met hen over mijn gevoelens praten was onvoorstelbaar, laat staan met mijn grootouders. Kinderen vandaag krijgen veel meer aandacht dan vroeger. Daarom probeer ik er op te letten dat ik mijn kleinkinderen niet te veel verwen.’
Letta: ‘Je verwent ons keihard!’ (lacht)
Oma Marleen: ‘Echt? Vind jij dat? Ik ben soms toch ook streng?’
Letta: ‘Jij bent nooit streng.’
Oma Marleen: ‘Consequent, dan?’
Letta: ‘Je doet dingen die mama niet zou doen. Je geeft ons koekjes en je brengt ons soms met de auto naar activiteiten. En als ik dat tegen mama vertel, rolt ze met haar ogen.’ (lacht)
Oma Marleen: ‘Ja, dat is waar. Dat doe ik.’ (lacht)
Vreemde vragen
Oma Marleen: ‘Vandaag zijn kinderen ook veel volwassener. Op mijn dertiende was ik nog een kind: ik was naiëf en onwetend. Bij Letta schrik ik soms van wat ze allemaal weet.’
Letta: ‘Wij zijn op de hoogte van alles wat er in de wereld gebeurt. Over oorlog, maar ook over alcohol en drugs.’
Oma Marleen: ‘We hebben met Letta veel geluk. Ze is een lieve, zachte meid, zonder problemen en voorlopig nog geen naderende puberteit, maar die komt er ongetwijfeld. Gelukkig maar!’ (lacht)
Letta: ‘Ik wil tegen jou nooit de puber uithangen,, omdat ik zoveel van je hou. Ik ga je ook nooit verdriet doen want ik zou daar zelf echt ongelukkig van worden.’
LEES OOK > Omgaan met tieners en alcohol: een snelcursus
Op weg naar volwassenheid
Letta: ‘Ik ben heel blij dat ik zo’n goede band heb met mijn oma – met mijn opa trouwens ook. Het betekent iemand extra die van je houdt en met wie je kunt praten. Dit huis is mijn tweede thuis, een extra plek waar ik me veilig voel.’
Letta is nu dertien, beetje bij beetje is ze op weg naar volwassenheid. Haar innige band met haar grootouders zal binnenkort plaats maken voor vrienden, feestjes en liefjes.
Oma Marleen: ‘Dat is onvermijdelijk. Er zal een tijd komen dat we haar minder gaan zien. Misschien zullen we wel eens ruzie maken. Maar ook dat is niet erg, we kennen elkaar zo goed. Dit krijg je niet kapot door een ruzie of twee.’
Letta lijkt het daarmee niet eens te zijn: ze schudt hevig haar hoofd.
Letta: ‘Ik zal je altijd blijven respecteren! Ja, ik zal veranderen. En misschien komt er een periode dat ik jullie minder zal zien, maar ik kom sowieso terug.’
Marleen glimlacht bij het horen van dit vurig pleidooi, maar is ook realistisch.
Oma Marleen: ‘Die afstand is onvermijdelijk. Bij ouders en kinderen is het net zo. Het hoort ook zo. Je kunt niet voor eeuwig het kindje of kleinkindje blijven. Je groeit op en laat los. Maar dat hoeft niet moeilijk en pijnlijk te zijn. Als je weet dat er onvoorwaardelijke liefde en vertrouwen is, kun je elkaar ook loslaten.’
Foto: Kristof Ghyselinck
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 08/08/2018, laatste update op: 15/02/2023