‘Hoe ik merk dat er een puber in huis is? Vooral omdat ik mezelf de laatste tijd steeds vaker een oude zak voel. Wat wil je ook als je zoon naar kakmuziek luistert?’ Had zich voorgenomen om een hippe vader te worden, maar gruwelt van Nederlandse hiphop: Jeron Dewulf. Foute vriend, stand-upcomedian en vader van Mano (15). Opvoeden doet hij zoals comedy maken: zonder blad voor de mond.
Jeron Dewulf als puber, wat mogen we ons daarbij voorstellen?
‘Een toffe tiener die nooit in de bak heeft gezeten, maar zeker ook geen seut was. Ik deed vooral graag mijn eigen ding en trok me niets aan van wat de rest daarvan dacht.
Het is misschien raar om te zeggen, maar ik was ook erg populair bij de meisjes. Waarschijnlijk omdat er op onze school amper drie jongens zaten. (lacht) Maar toch, ik was een vlotte jongen die aan toneel deed en goed kon babbelen.’
Waren de leerkrachten even grote fan van jou?
‘Dat ik het zo goed kon uitleggen, werd niet altijd even enthousiast onthaald. Sommigen vonden mij best een betweterige lul, vrees ik. Ik las veel, leerde snel bij en ging resoluut tegen hen in als ze onzin verkochten.
Het botste dus regelmatig met leerkrachten. Niet omdat ik lui was, maar omdat ik niet te stoppen was in discussies. Toen we voor Engels een boek moesten lezen, heb ik de leerkracht ervan overtuigd dat Tolkien wél literatuur is, wat ook absoluut zo is, trouwens.
Voor een ander vak analyseerde ik Het Communistisch Manifest van Karl Marx. Dat ik daarvoor een mager zesje kreeg, omdat het niet de opdracht was, kon mij absoluut niet boeien.’
Waar was je naast school vooral mee bezig?
‘De scouts waren mijn leven! Mijn vrienden, dat was de bende van de scouts. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat je in een jeugdbeweging veel meer leert dan alleen maar plezier maken. De verscheidenheid in zo’n groep is een pak groter dan bijvoorbeeld in een klas.
Op zondag brengt iedereen daar z’n eigen invloeden binnen en net dat maakt het zo interessant. Bovendien leer je verantwoordelijkheid nemen. Ook al had je zaterdagnacht stevig in de drank gehangen, de volgende ochtend stond je om tien uur klaar voor die gastjes. Ook al prikten je ogen de hele dag en waren die welpen véél te luid, je nam je verantwoordelijkheid. Dat was de regel.’
Hoe zou je de opvoeding omschrijven die je hebt gekregen?
‘Dat mijn Chileense vader aan ontwikkelingshulp deed, heeft een grote invloed gehad. Mijn twee zussen en ik zijn daardoor opgegroeid in een sociaal bewogen sfeer waar solidariteit de normaalste zaak van de wereld was. Er werd thuis veel over politiek gebabbeld en iedereen verdiepte zich in de krant.
Op mijn twintigste ben ik een jaar naar Zuid-Amerika getrokken om het land van mijn vader te leren kennen. Fantastische tijd! Waardoor ik mijn vader niet alleen beter ging begrijpen, maar ook inzag dat hij anders was.
Bij ons thuis kon je bijvoorbeeld altijd aanschuiven. Niet zoals bij klasgenoten: “Oei, blijven eten? We hebben maar zes patatten geschild.” Elk jaar organiseerde hij bovendien een legendarische barbecue in de Ardennen waar ik mijn vrienden mee naartoe nam. Je vrienden vrijwillig uitnodigen op weekend met je ouders, dat zegt genoeg zeker?’
LEES OOK > Actrice Elise Bundervoet is mama van 4
Waren er dan nooit conflicten thuis?
‘Goh, grote conflicten kan ik mij eigenlijk niet herinneren. Vooral omdat mijn ouders de juiste prioriteiten stelden, denk ik. Ze maakten zich niet druk om onbenulligheden waar andere ouders wel moeilijk over deden. Mijn haar laten groeien en elke dag in een gescheurde jeans rondlopen? Doe maar!
Op het vlak van uitgaan had mijn oudere zus de weg vrijgemaakt. Daardoor kreeg ik vrij snel geen vast uur meer om thuis te komen. Wat trouwens perfect werkte, want daardoor was ik soms vroeger terug dan mijn vrienden. Als zij om één uur thuis moesten staan, persten ze zoveel mogelijk uit die laatste minuten. Ik vertrok gewoon als ik er genoeg van had.
Dat klinkt nu bijzonder braaf …Vergis je niet, ik kan ook straffe verhalen vertellen. Op het einde van het zesde middelbaar was ik eens zo dronken dat ik in het scoutslokaal ben gecrasht en pas tegen de ochtend thuiskwam.
Wat me daarvan het meeste bijblijft: hoe mijn vader me toen heeft aangepakt. Twee uur later maakte hij me wakker om het gras te maaien. Iets wat ik trouwens nooit moest doen, behalve die dag. Mét een gigantische kater. Ook de rest van de dag heeft hij me zitten koeioneren. Schitterend toch? Als mijn zoon ooit een kater heeft, mag hij zich aan hetzelfde verwachten. (lacht)’
Je zoon Mano is nu vijftien. Vraagt hij al om uit te gaan?
‘Onlangs is hij naar zijn eerste fuif gegaan. We hadden op voorhand afgesproken dat hij niks mocht drinken, maar intussen weet ik dat hij dat wel heeft gedaan. Niet dat ik kwaad ben om die twee Kriekjes. Ik snap perfect dat het op die leeftijd moeilijk is om ‘nee’ te zeggen tegen groepsdruk.
Eerlijk? Ik vind het vooral eng. Ineens begrijp ik mijn eigen ouders zo goed. Hoe zij zich destijds zorgen maakten over drank, drugs, het verkeer en de combinatie van al die dingen. Ik heb het gevoel dat mijn zoon nu op het gevaarlijkste moment van zijn leven komt. Hij wil volop de wereld ontdekken, terwijl hij absoluut geen risico’s ziet. Nooit gedacht dat ik mij daar zoveel zorgen om zou maken.’
Dat klinkt alsof er een bezorgde vader voor ons zit …
‘Alleen nog maar dat verkeer! Toen ik hem laatst passeerde terwijl hij naar school fietste, zag ik hoe hij zich bukte om dan in volle vaart onder een werfkraan te duiken. Niet normaal! Zijn fietshelm? Die hangt aan zijn stuur zodra hij hier om de hoek is.
Dan kan je alleen maar hopen dat het lot hem gunstig gezind is, zeker? Want als ik daarover een opmerking durf te maken, reageert hij met: “Já, pá!” Geloof mij, dán voel je je pas een oude zak. Een gevoel dat ik de laatste tijd trouwens wel vaker krijg en waardoor ik echt merk: er is een puber in huis.’
Je bent geen grote fan van deze leeftijd?
‘Eigenlijk wel! Zijn babytijd, dát was niks voor mij. Het klinkt misschien cru, maar als papa heb je niks aan die eerste maanden met je kindje. Dat is alleen maar gebleit en platte kak. Hoe meer mijn zoon begon te reageren en te communiceren, hoe toffer het werd. Zijn tienertijd vind ik dus top!
Mano is een erg clevere en verbale gast. Dat hij zich nu ook in onze discussies mengt, is zalig. Eigenlijk is het zot om te zien hoe hij op korte tijd veranderd is. Het jongetje dat met Playmobil speelde is nu een seksueel wezen dat stiekem naar borsten kijkt. Heerlijk! (lacht) Al moet ik ook toegeven dat we het laatste halfjaar opvallend meer met elkaar botsen.’
LEES OOK > Praten met pubers doe je zo
Waarover gaan die botsingen dan?
‘Momenteel is onze topper: muziek. Ik dacht altijd: “Ik word een hippe papa die helemaal mee is met de jeugd.” Enige probleem: Mano luistert naar kakmuziek! Naar van die slome Nederlandse rappers die precies massaal aan de verdovende middelen zitten. Er zit niks van power of leven in die hiphop.
Het meest frustrerende: Mano neemt die chille, relaxte houding maar al te graag over. Alsof hij pas cool is als hij half in slaap op zijn stoel hangt. Zot word ik ervan! Toen ik zijn leeftijd had, zat ik boordevol grootse plannen. Die drive mis ik een beetje bij hem. Niet dat hij niet geïnteresseerd is, maar het mag allemaal niet te veel energie kosten.’
Heel wat ouders stellen zich vragen over het gsm- en computergebruik van hun tieners. Maak jij je daar zorgen om?
‘Hij is er inderdaad veel mee bezig, maar ik begrijp ook dat het een deel is van zijn sociale leven. Het ziet er misschien wat asociaal uit, maar er wordt via die weg veel meer gecommuniceerd dan ouders denken.
Mano is bijvoorbeeld nogal een fanatieke gamer en zit na school soms uren op de PlayStation. Dat kan je tijdverspilling noemen, maar niet als je weet dat hij intussen in verbinding staat met gamers uit de hele wereld en alle talen babbelt die hij kan. Geen enkele ouder klaagt als zijn tiener een hele middag in een boek leest, maar wel als hij gamet? Ik zie het verschil niet, hoor.
Zelf game ik ook af en toe en ik begrijp maar al te goed waarom mijn zoon er zo verknocht aan is. Misschien moeten ouders het zelf eens proberen vóór ze een oordeel vellen?’
Toen Mano twee was, gingen zijn mama en jij uit elkaar. Heeft dat van jou een andere papa gemaakt?
‘Die scheiding is de grootste fail uit mijn leven. Ik ben absoluut niet gelovig, maar ik blijf er wel van overtuigd dat het gezin de hoeksteen is van alles. Het knaagt dus dat ik dat leven niet aan mijn zoon kon geven.
In het begin vond ik het vooral lastig dat ik niet de aanwezige papa was die ik zo graag wou zijn: “De helft van zijn leven ga ik niet zien of meemaken.” Daardoor liet ik het een beetje hangen: ik was vooral met mijn werk bezig en niet met mezelf of een gezinsleven.
Mano en ik deden natuurlijk leuke dingen samen, maar dat straalde eerder ‘mannenavond’ dan ‘gezinnetje’ uit. Als hij bij mij was, bestelden we gewoon een pizza voor bij de film. Daar is natuurlijk niks mis mee, maar ik hoop dat ik hem nu, ook dankzij mijn fantastische lief, toch wat meer stabiliteit geef.’
Hoe zou je jezelf omschrijven als vader?
‘Als een topper! (lacht) Nee, een kind is een serieuze spiegel, hè. Mano toont mij vrij duidelijk wat beter kan. Orde en structuur krijgt hij sowieso eerder van zijn mama dan van mij mee. Ik zet liever in op zaken als respect, loyaliteit en eerlijkheid. Dat zijn keywords voor mij, ook in mijn eigen leven.
Voor de rest ben ik vooral een grappige vader, denk ik. Mano en ik zitten alleszins op dezelfde lijn qua humor en liggen regelmatig samen in een deuk. Vorige week zei hij nog: “Amai, al mijn vrienden vinden jou zo chill.” Dat heeft volgens mij grotendeels met humor te maken.
Als zijn vrienden op speaker staan, zeg ik ineens: “Mannen, ge weet het: niet in groep masturberen, hè!” Dat hoor ik andere vaders nog niet zo snel zeggen. (lacht) Tja, als zij vettig willen doen, ga ik met veel plezier een stapje verder.’
Heb je tot slot nog een tip voor onze tieners?
‘Oei, nu wil ik iets heel wijs zeggen. (denkt na) Ze moeten er vooral voor gaan! Wil je iets bereiken? Doe het dan met alles wat je in je lijf hebt. En luister naar de schitterende tekst van ‘Everybody’s Free (To Wear Sunscreen)’ van Baz Luhrmann. Zet dat nummer op als je het even niet meer weet. Hij zingt onder andere dat de meest boeiende mensen op hun veertigste nog niet wisten wat ze wilden doen met hun leven. Dat nummer zet alles een beetje in perspectief en dat kunnen we allemaal wel eens gebruiken, toch?
O ja, en ook nog een tip over alcohol. Terwijl ik nu alleen nog drink bij bepaalde gelegenheden, heb ik mijn portie pintjes zeker binnengekregen toen ik jong was. Maar… veiligheid ging altijd voor alles.
Op scoutskamp duidden we bijvoorbeeld telkens twee leiders met een rijbewijs aan die geen druppel alcohol mochten aanraken. En als we in het weekend met de auto weggingen, was er altijd een BOB bij. Zelfs met de fiets zorgden we ervoor dat iedereen veilig thuisgeraakte. Dan deden we een hele omweg om alle meisjes netjes thuis af te zetten. Dat is toch niet meer dan normaal?
Die dingen leer ik nu dus ook aan mijn zoon. Don’t drink and drive, sowieso. Maar ook: kruip niet in de auto bij iemand die gedronken heeft. En het allerbelangrijkste: zorg altijd voor elkaar. Heeft iemand te veel gedronken? Blijf dan in de buurt, zelfs al moest je misschien al lang thuis zijn. Mano weet dat hij me altijd wakker mag bellen als er iets aan de hand is. Waar hij ook is of hoe laat het ook is, ik kom hem halen.’
Foto’s: Kristof Ghyselinck
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 02/07/2020, laatste update op: 13/06/2023