Elin en Nico zijn zwanger van een tweeling. ‘Een tweelingzwangerschap zet je wereld al op zijn kop vóór de kleintjes er zijn’, vertelt Elin. Hoe de bevalling en het leven met een tweeling er precies aan toe zullen gaan, weten zij en haar partner Nico nog niet. Maar ze stappen samen de boeiende weg daar naartoe.
Een tweeling is zelden een bewuste keuze, maar bij Elin en Nico lag het toch een beetje anders …
Elin: ‘Wij volgden een IVF-traject. Als er meer dan één levensvatbaar embryo tegelijk wordt ingeplant, heb je een verhoogde kans dat ze zich allebei innestelen, en dan ben je dus zwanger van een tweeling. Wij hebben van bij het begin bewust beslist dat dat voor ons kon. Maar het blijft speciaal.’
Twee hartjes
‘De eerste weken na de inplanting is het bang afwachten’, herinnert Elin zich. ‘Dan komt de verlossende uitslag – JA, zwanger! – maar meer weet je niet.
Tot je op de eerste echo die twee minuscule witte stipjes los van elkaar op het scherm ziet, minder dan één centimeter groot maar wel al allebei met een hartslag. En dat is de schok, hé. Oh my god, dat zijn er twéé … Dat doet iets met een mens, en dat kun je rationeel niet vatten. Vanaf dat moment begint het echt.’
LEES OOK > Zwanger: wanneer krijg je een echo?
Kwaaltjes maal twee
Elin: ‘Ik kan niet vergelijken met een “gewone” zwangerschap, maar naar verluidt zijn de meeste zwangerschapskwaaltjes bij een tweeling óók maal twee. Je hebt dubbel zoveel kans op misselijkheid en ijzertekort, je bent dubbel zo vermoeid … Alles is dubbel zo zwaar.
In het eerste trimester viel ik bijna flauw van de lage bloeddruk. Later hoorde ik de volgende vergelijking: een embryo ontwikkelt zich de eerste drie maanden aan zo’n enorm tempo dat als dat de volle negen maanden zou blijven doorgaan het bij de geboorte ongeveer zo groot zou zijn als de hele planeet. Dat op zich is al verbijsterend, en mijn lichaam moest dat dus twéé keer voor elkaar krijgen.’
‘Dat is normaal’
‘Die zwaardere symptomen worden soms een beetje weggewuifd door dokters of gynaecologen: “Ja, het is een tweeling, hé. Dat is normaal.”
Natuurlijk lijkt het mij geen goed idee om zwangere vrouwen onnodig bang te maken, en elke zwangerschap is anders. Maar een beetje meer informatie op voorhand of empathie over het feit dat dit écht zwaar is, zou best mogen.’
Nu al geen rust meer
‘Ik zit nu in het tweede trimester, en dat is echt wel een verschil. Onze tweeling doet het bovendien supergoed. Ze zijn een schoolvoorbeeld. Hun placenta’s liggen ver van elkaar, ze zijn allebei even groot, ze zitten boven de groeicurve, met voldoende vruchtwater in elke vruchtzak … Ik heb ook geen zwangerschapsdiabetes of verhoogde bloeddruk, alweer dingen waar je bij een tweelingzwangerschap meer kans voor hebt.’
‘Wat wel al duidelijk is: met een tweeling heb je geen moment rust’, weet Elin. ‘Er is daarbinnen altijd eentje wakker dat stampt. Dan weet ik: nu is hij bezig. Nu zij. Of ze doen het tegelijk … Soms denk ik wel eens: nu wil mama éven geen voet in haar blaas, dank je! (lacht). Maar meestal is het gewoon heel speciaal en leuk.’
Medisch: zorg dat het klikt
Medische opvolging is belangrijk voor elke zwangere mama. Ook dát geldt dubbel voor een tweelingzwangerschap.
‘Een tweelingzwangerschap is een risicozwangerschap’, knikt Elin. ‘Je staat onder medische begeleiding en je zal bevallen in een ziekenhuis. Ik heb even gezocht naar een gynaecologe met wie het klikte. De gynaecoloog is toch iemand die je negen maanden intensief zal begeleiden en waar je veel steun aan kunt hebben met je praktische angsten en vragen. Persoonlijk durf ik zeggen: als het niet klikt, zoek verder.
Een goede vroedvrouw vond ik door navraag bij mensen die ik vertrouwde: mijn zus, mijn osteopaat … Vanuit de vroedvrouwenpraktijk waar ik terechtkwam, heb ik dan weer informatie gekregen over goede kraamzorg. Die heb je pas na de geboorte nodig, maar je moet ze wel op voorhand al vastleggen. Er kunnen grote verschillen zijn in de benadering van de zorg, wat je al dan niet van zo’n kraamhulp kunt vragen… Dus je informeert je best grondig.’
LEES OOK > Zwanger? Ga eens aankloppen bij de vroedvrouw!
Flexibel werken: een zegen
‘Ik heb geluk met mijn werkgever. In het eerste trimester kon ik wel inhoudelijk werk leveren, maar een trein nemen lukte fysiek gewoon niet. Ik was een gevaar voor mezelf, ik lag hele dagen plat met die extreem lage bloeddruk. Ik heb toen heel veel mogen telewerken.
Waarschijnlijk zal ik naar het einde van de zwangerschap toe gebruik kunnen maken van een gelijkaardige regeling. Dergelijke flexibiliteit van een werkgever is een zegen. En als het echt niet meer lukt om te functioneren, dan wordt het gewoon zwangerschapsverlof.’
LEES OOK > Welke gezinsvriendelijke maatregelen kunnen bedrijven nemen?
Schaamtelijk weinig
‘Voor een tweeling krijg je een aantal weken extra bevallingsverlof. Alles bij elkaar mag je negentien weken bevallingsverlof nemen, waarvan minimaal één week voor de bevalling. Met wat extra verlof of een andere regeling erbij hoop ik zes maand thuis te zijn met de baby’s. Maar dat is in een ideaal scenario.
Vanaf een drielingzwangerschap kom je in aanmerking voor verhoogde ondersteuning, voor een tweeling niet. Je hebt natuurlijk wel recht op twee keer de hoeveelheid terugbetaalde kraamhulp en twee keer kindergeld. Logisch, het gaat om twee kinderen.
Maar het is schaamtelijk dat een vader nog altijd maar tien dagen vaderschapsverlof heeft. Nico kan er gelukkig wat eigen vakantie aan breien, hij zal een maand thuis zijn. Maar met een tweeling lijkt dat echt wel een minimum.’
Ook papa heeft een plaats
Niet alleen aanstaande mama’s kunnen steun gebruiken, ook papa’s moeten betrokken worden bij de zwangerschap, én ondersteund, vinden Elin en Nico.
Elin: ‘Zo’n zwangerschap zet de wereld van twee mensen op zijn kop. En als je dat proces niet bewust doorloopt, krijg je het met de voorhamer gepresenteerd bij de geboorte.
Daarom zijn we haptonomie gaan doen. Dat vind ik een aanrader voor élke zwangerschap. Een haptonoom geeft je als zwangere mama tips en begeleiding rond het fysieke proces van zwanger zijn en bevallen, maar biedt daarnaast ook ruimte voor psychologische en emotionele omkadering van beide partners. De toekomstige papa kan veel meer contact opbouwen met zijn kindje(s). Hij kan daardoor sneller zijn rol als vader opnemen, en er is volop ruimte voor zijn gevoelens en zijn deel van het proces.’
Twee karaktertjes
Nico knikt. ‘Ik voel me nu al vader. Het is ook heel fijn om elke dag contact met de kleintjes te hebben, als ik mijn handen op Elins buik leg zoals we dat leerden bij de haptonome. Je merkt nu al dat ze twee heel andere karaktertjes hebben.’
Twee keer vier kilo
Maar de baby’s dragen, dat kan natuurlijk alleen de mama. Negen maanden lang …
‘Vaak wordt een tweelingzwangerschap niet helemaal voldragen’, weet Elin. ‘En misschien gelukkig maar: ocharme de mama die op veertig weken een tweeling van twee keer vier kilo ter wereld moet brengen. (lacht) Veel gynaecologen leiden de bevalling op een bepaald moment in. Maar het kán dus wel gebeuren. Al is er vaak plaats tekort en biedt de tweeling zich spontaan toch vroeger aan.’
Nico: ‘We zitten nu op 25 weken. Het kritische punt is voorbij, de kinderen zijn levensvatbaar. Nu is het verder zachtjes rijpen, en Elins buik die nóg dikker gaat worden …’
Foto’s: Kristof Ghyselinck
LEES OOK > Een tweeling van 11 maanden: dubbele pret en dubbele waakzaamheid!
Dit artikel is een uitgebreide versie van een interview dat eerder verscheen in De Bond, het ledenblad van de Gezinsbond. De Bond kan ook bij jou (gratis!) in de bus vallen. Het enige wat je hoeft te doen, is lid worden. Nieuwtjes en activiteiten van de Gezinsbond meevolgen kan ook via Facebook, Twitter en Instagram.
Gepubliceerd op: 15/02/2019, laatste update op: 02/05/2023