Miel (17) en zijn papa Kristof, een bijzonder lief duo. Miel wist al een hele tijd dat hij zowel op jongens als op meisjes valt, maar toch duurde het aantal jaar voor hij het aan Kristof durfde te vertellen. ‘Miel wou ons niet opzadelen met zijn probleem. Terwijl het uiteraard geen probleem is.’ Zin om te luisteren naar dit verhaal? Scrol dan door naar de podcastaflevering onderin.
Lang gewacht
Miel, wanneer besefte jij dat je bi bent?
Miel: Ik kwam eigenlijk al tot dat besef toen ik tien à elf jaar was, maar ik heb het zeker nog vijf jaar voor mezelf gehouden. Ondanks het feit dat papa en ik een heel goeie band hebben, was ik toch bang voor zijn reactie. Daarnaast vond – en vind – ik het moeilijk om over mezelf te vertellen, al gaat dat de laatste tijd wel wat beter.
Kristof, hoe was jouw reactie toen Miel het vertelde?
Kristof: Ik had er totaal geen probleem mee maar vond het wel jammer dat hij zo lang gewacht had om het te vertellen. Miel wou zijn mama en mij niet opzadelen met zijn ‘probleem’. Terwijl het uiteraard geen probleem is, het is gewoon Miel. Punt. Voor mij is er niets veranderd.
Miel, had je in die jaren daartussen andere mensen wél in vertrouwen genomen?
Miel: Nee, papa was de eerste. Opeens was het juiste moment er en zei ik tegen mezelf: ‘Komaan, nu wordt het echt wel tijd!’ Ik heb toen al mijn moed bijeengeraapt en het hem gewoon gezegd.
Hadden jullie op voorhand al gepraat over relaties en seksuele oriëntatie?
Kristof: Zijn mama en ik hebben altijd geprobeerd om alles bespreekbaar te houden, ook toen we gingen scheiden. Maar LGBTQ+- thema’s, daar hadden we het eigenlijk nooit over.
Miel: Ik wist wel dat jullie daar niet tegen waren hoor, jullie zijn allebei heel open-minded. En toch maakte ik in mijn hoofd kronkels als: ‘Wie weet accepteren ze het wel van anderen maar niet van hun eigen zoon…’ Gek eigenlijk.
Kristof, had jij gemerkt dat Miel ergens mee worstelde?
Kristof: Ja en nee. Miel is sowieso iemand die regelmatig piekert en vastzit in zijn hoofd. We hebben op dat vlak al een heel parcours achter de rug. Jaren geleden hebben we een psycholoog ingeschakeld om hem te helpen, en zij is nog altijd een vaste waarde in Miels leven. Want als het over moeilijke dingen gaat, houdt Miel veel voor zichzelf. Hij wil ons sparen.
LEES OOK > Waar vind ik hulp of een luisterend oor?
Geen schaamte nodig
Miel, hoe open ben jij vandaag over je seksuele oriëntatie?
Miel: Ik zal er nooit zelf over beginnen, maar als iemand ernaar vraagt, ben ik wel eerlijk. Mijn vrienden weten dat ik bi ben, ik schaam me daar niet voor.
Kristof: En da’s ook nergens voor nodig! Ik ken zelf ook heel wat holebi’s, en die zijn evengoed welkom als iemand anders.
Miel: Vroeger was ik heel onzeker, ik zou nooit meegewerkt hebben aan een campagne zoals deze. Maar onder andere dankzij de psycholoog zet ik stappen vooruit. En als ik er eens achteruitzet, kan ik daaruit leren. Dan kijk ik wat er in de toekomst beter kan.
Kristof: We leren elke dag bij. Ook ik. Ik twijfel sowieso aan mezelf als vader, en als ik dan denk aan het feit dat Miel zo lang gewacht heeft om het te vertellen, vraag ik mij af: ‘Doe ik het wel goed? Moet ik meer doen? Minder doen?’ Miel weet dat ik altijd klaarsta voor hem, maar soms vergeet hij dat misschien of denkt hij: ‘Pffff, daar heb je die oude vent weer.’ (gelach)
Miel: Voor de duidelijkheid: dat heb ik nog nooit gedacht!
Kristof: Oef! Humor heeft ons al enorm geholpen, en ook muziek is iets wat ons verbindt. Ondanks zijn jonge leeftijd heeft Miel een geweldig goeie muzieksmaak. (glimlacht) Ik heb nooit iets opgedrongen aan hem, maar dat bloed kruipt waar het niet kan gaan, hé.
Gewoon graag zien
Kristof, praat jij soms met anderen over je twijfels als vader?
Kristof: Ja, ik werk in de opvoedsector dus ik kan dat wel eens ter sprake brengen bij bepaalde collega’s. En ook met mijn zus praat ik erover. Weet je, voor mij komt het er gewoon op aan dat Miel en zijn broer de vrijheid krijgen om zichzelf te ontdekken en te ontplooien. Of het nu gaat over relaties of over uiterlijk, ze mogen zichzelf zijn. Wanneer Miel ergens mee zit, zal ik nooit een antwoord opdringen, maar ik zal wel vragen stellen waardoor hij de dingen misschien eens vanuit een andere invalshoek bekijkt. Voor de rest ben ik eerder een beetje van het laisser faire-principe.
Je laat voelen dat je er voor hem bent, maar hij mag zijn eigen pad zoeken…
Kristof: Ja, ik vind het belangrijk dat hij weet dat hij bij mij en zijn mama terechtkan. Er bestaat voor alles een oplossing. En bestaat ze nog niet, dan zijn we creatief genoeg om er iets op te vinden! (gelach)
Ik heb een tijdje geleden al eens met Miel gepraat, en hij was toen alleszins heel lovend over jou. Hij heeft me zelfs letterlijk verteld dat hij altijd bij jou terechtkan…
Kristof: (slikt) Oh amai, dat ontroert me, dankjewel. (tegen Miel) Het loopt inderdaad wel goed tussen ons, hé?
Miel: (glimlacht) Zeker weten.
LEES OOK > Mentale gezondheid bij tieners: tips van Lex en Miel
Is er nog iets wat jullie kunnen meegeven aan ouders van tieners die misschien nog aan het begin staan van hun zoektocht?
Miel: Gewoon, laat je kinderen vrij zijn op elk vlak. En laat weten dat je er voor hen bent wanneer het moeilijk gaat. Pak het aan zoals mijn papa het gedaan heeft.
Kristof: Zie je kinderen gewoon graag, dat is waar het allemaal om draait.
Podcast over Miel en papa Kristof: jezelf kunnen zijn, begint thuis
Foto’s: Louis Kerckhof
De Gezinsbond wil werk maken van een maatschappelijk draagvlak rond vrije keuze in gender en seksualiteit. We zijn ervan overtuigd dat je goed voelen thuis begint. Meer over het onderwerp lees je in ons dossier Alle liefs voor M/V/X.
Volg de Gezinsbond ook op Facebook, Twitter en Instagram om op de hoogte te blijven van nieuwtjes en activiteiten. Lid worden van de Gezinsbond kan hier.
Gepubliceerd op: 14/02/2023